Όλα για την δημοσιότητα.

Όλα για την δημοσιότητα. 

Ο Χριστός διακήρυξε

“Μη γνώτω η αριστερά σου τι ποιεί η δεξιά σου”

                                                     (Ματθ. στ', 3).

ΟΙκουμενικός Πατριάρχης Αθηναγόρας: "Πνεύμα μέγα αγάπης εξαπλώνεται υπέρ τους Χριστιανούς Ανατολής και Δύσεως."

Ο Μέγας Πατριάρχης 
του Οικουμενικού Θρόνου Κωνσταντινουπόλεως  
Αθηναγόρας  
είπε υποδεχόμενος Ορθοδόξους κληρικούς τα παρακάτω εις το Φανάρι:

«... Εδώ την 15ην Ιουλίου του 1054 ένας καρδινάλιος Ουμβέρτος κατέθηκεν εις την αγίαν Τράπεζαν της Αγιάς Σοφιάς, που θα επισκεφθήτε αύριον, ένα λίβελλο, κατά του Πατριάρχου Μιχαήλ Κηρουλαρίου. Και ο Κηρουλάριος απήντησε, δεν ηξεύρω καλά αν έκαμε να απαντήση η όχι, αλλ’ εν πάση περιπτώσει απήντησε. Και αυτοί οι δυο λίβελλοι, αυτά τα δυο γράμματα, ωνομάσθησαν σχίσμα. Σχίσμα ουδέποτε εκηρύχθη, μήτε από την Ρώμην, ούτε από την Ανατολήν, αλλά το εζήσαμεν 900 χρόνια. Με πολλάς συνεπείας, με πολλάς καταστροφάς. Το εζήσαμεν 900 χρόνια! Χωρίς να έχης αδελφόν να του λες πόσο τον αγαπάς! Και ξαφνικά μίαν ημέραν του Δεκεμβρίου του 1963, ανέγνωσα εις τον Τύπον, ότι ο πάπας απεφάσισε να μεταβή εις τα Ιεροσόλυμα, και χοροστατών εις μίαν Εκκλησίαν εδώ γειτονικήν, ανεκοίνωσα, ότι θα ζητήσω να τον συναντήσω. Ήλθα εδώ (και) εξέδωκα ανακοινωθέν δια του Associated Press να συναντηθώμεν. Ο σταθμός του Βατικανού απήντησε, και την 5ην Ιανουαρίου του 1964 συνηντήθημεν εις τα Ιεροσόλυμα, την 9ην της νυκτός, εις την κατοικίαν του Πάπα. Κι όταν είδε ο ένας τον άλλο, αι χείρες μας ήνοιξαν αυτομάτως. Ο ένας ερρίφθη εις την αγκάλην του άλλου. Όταν μας ηρώτησαν πως εφιληθήκαμεν, αδελφοί, ύστερα από 900 χρόνια - Ερωτάς πως; Επήγαμε οι δυο μας χέρι με χέρι εις το δωμάτιόν του, και είχαμεν μίαν μυστικήν ομιλίαν οι δυο μας. Τι είπαμεν; Ποιός ξέρει τι λέγουν δυο ψυχές όταν ομιλούν! Ποιός ξέρει τι λέγουν δυο καρδίαι, όταν ανταλλάσσουν αισθήματα! Τι είπαμεν; Εκάμαμε κοινόν πρόγραμμα, με ισοτιμίαν απόλυτον, όχι με διαφοράν. Και έπειτα εκαλέσαμεν τας συνοδείας ημών, ανεγνώσαμεν ένα κομμάτι από το Ευαγγέλιον, και είπαμεν το «Πάτερ ημών» και προσεφώνησα εγώ πρώτος. Και είπαμεν ότι ήδη ευρισκόμεθα εις την οδόν εις Εμμαούς, και πηγαίνομεν να μας συναντήση ο Κύριος εν τω κοινώ αγίω Ποτηρίω.

Ευτυχώς που δεν έγινα πατριάρχης !!!

Ευτυχώς που δεν έγινα πατριάρχης θα ήταν βαρύ να σηκώνω όλο αυτό το εικονοστάσιο και να καταπλακώνουν οι βαρύτιμες εικόνες την γαστέρα μου.

Σε τι διαφέρει από κάποιες ξεπεσμένες κυρίες του Κολωνακίου που φορούν τα μύρια όσα;

Έτσι κυκλοφορούσαν και οι Άγιοι Πατέρες;

Συνωστισμός μητροπολιτών και αρχιμανδριτών.

Βλέπω συνωστισμό Μητροπολιτών σε εορτές και πανηγύρια. Από διάφορα μέρη Μητροπολίτες και βοηθοί επίσκοποι συνωστίζονται σε ναούς και προσκυνήματα. Για μια «δημόσια» εμφάνιση. Από κοντά και οι φωτορεπόρτερ του «εκκλησιαστικού;» (κατάντια) ρεπορτάζ.  

Γιατί τόσοι πολλοί;  Αφού ένας είναι ο τελών την Θεία Λειτουργία οι άλλοι είναι «γλάστρες» για την παρέλαση της επίδειξης στόφας και μίτρας. 

Από κοντά υπάρχει συνωστισμός Αρχιμανδριτών, που ποτέ δεν πήγαν στο μοναστηράκι τους.  Προτίμησαν την εφημεριακή θέση για να γίνουν προϊστάμενοι (παράνομα) των ναών και των εγγάμων. Τους βλέπεις αυτούς τους Αρχιμανδρίτες να γελούν και να «γλύφουν» με λόγια και δώρα τους Μητροπολίτες τους αλλά και τους επισκέπτες εγκολπιοφόρους. Υπάρχει συνωστισμός για μια γνωριμία. Για μια ψήφο που θα πάρουν στο μέλλον για να γίνουν και αυτοί μιτροφόροι.  

Όταν βλέπω όλους αυτούς τους Αρχιμανδρίτες στις ακολουθίες, θλίβομαι για την κατάντια τους. Αντί να επιθυμούν την διακονία του θυσιαστηρίου και του ανθρώπου, επιζητούν την μίτρα και το ωμοφόριο.

Κρίμα, γιατί αφήνουν την ζωή τους να πάει χαμένη.