Μία ἐθνική ἐπέτειος δέν εἶναι ... ἐπαίτειος. Οἱ νεκροί δέν ἐπαιτοῦν· ἀπαιτοῦν. Πρωτίστως τό σεβασμό μας. Αὐτά πού ἔγιναν στή Θεσσαλονίκη τήν 28η Ὀκτωβρίου δέν ἐκθέτουν ἁπλῶς τήν Ἑλλαδα διεθνῶς. Ἀποτελοῦν ἀσέβεια ἑνός ἄδοξου παρόντος πρός ἕνα ἔνδοξο παρελθόν. Ὁ πρόεδρος τῆς δημοκρατίας ὄφειλε -ἔστω καί μόνος- νά σταθεῖ στήν ἐξέδρα σέ στάση προσοχῆς καί νά ἀποτίσει φόρο τιμῆς στίς παρελαύνουσες σκιές τῶν νεκρῶν πού μέ τό αἷμα τους ἔγραψαν τό ἔπος του '40. Ἐπέλεξε ν' ἀποχωρήσει σέ ἔνδειξη διαμαρτυρίας. Εἶναι κι αὐτό μιά στάση· νιώθεται, ὅπως λέει ὁ ποιητής.
Ὄφειλε ὅμως ὡς τηρητής καί ὄχι παρατηρητής τοῦ Συντάγματος νά παραιτηθεῖ, γιά νά θέσει τόν πολιτικό κόσμο καί τούς πολίτες πρό τῶν εὐθυνῶν τους. Δέν θέλώ νά πιστεύω ὅτι ὁ ἄνθρωπος, πού γνώρισα κάποτε ὡς ἀθλητή, ἔχει ἀσπασθεῖ σέ παραλλαγή τήν περιλάλητη φράση τῆς αὐτοκράτειρας Θεοδώρας: "Καλόν ἐντάφιον ἡ ... προεδρία"!
Σαράντος Καργάκος
Από: Σαραντος Ι. Καργάκος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου