Χειροτονία νεαρών παιδιών, κάτω από το όριο ηλικίας

Το χειρότερο είναι η χειροτονία νεαρών παιδιών, κάτω από το όριο ηλικίας που ορίζουν οι ἱεροί Κανόνες. 

Καράβι μεγάλο δεν το εμπιστευόμαστε σε μικρό ναύτη, που ξαφνικά φοράει τη στολή του πρώτου καπετάνιου, χωρίς καμμιά πείρα και καμμιά κατάρτισι.

Εμπιστευόμαστε όμως σε νεαρά παιδιά 20 και 22 και 24 ετών τη διακυβέρνησι του σκάφους, που λέγεται εκκλησιαστική ενορία. 

Το ακόμα πιο φρικτό:

 Πολλά από αυτά τα παιδιά είναι άγαμοι. 

Και αντί να βρίσκωνται σε μοναστήρι για δεκαετή τουλάχιστον δοκιμασία, αυτοί καμαρώνουν, έξω μεν από το ράσο με σταυρούς και επανωκαλλύμαυχα, μέσα δε από το ράσο με μεγαλοπρεπή… μοναχικά σχήματα, αυτοί οι «ἀεί ἀμόναχοι»! 

Λέει ο ἱερός Πατήρ: «Πῶς οὐκ ἄτοπον, εἰς μέν οἰκίαν νεώνητον οἰκέτην μή πρότερον ἐγχειρίζεσθαί τι τῶν ἔνδον, πρίν ἄν διά πολλῆς τῆς πείρας τῆς αὐτοῦ γνώμης πολλά τεκμήρια δῷ, εἰς δε τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ ἔξωθεν εἰσελθόντα εἰς τούς πρώτους εὐθέως κατατάττεσθαι;» (Ε.Π.Ε.23,292). Μετάφρασις: Ένα σπίτι δεν το εμπιστευόμαστε σε νεοφερμένο υπηρέτη, προτού δοκιμαστῆ και δώση σημάδια καλού χαρακτήρα. Και στην εκκλησία αφήνουμε να κατατάσσεται στους προεστώτες κάποιος που μόλις τώρα ήρθε στην πίστι;   

π. Δανιήλ Αεράκης