Απάντηση του Μητροπολίτη Σισανίου Παύλου στον Μητροπολίτη Καλαβρύτων Αμβρόσιο και στον Νικόλαο Σωτηρόπουλο

 Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης Παύλος

 
Μιά ἀήθης, ἀναίτια καί ἀπροσδόκητη ἐπίθεση εἶδε τό φῶς τῆς δημοσιότητος τόν περασμένο μήνα. Ἐπιστρέφοτας ἀπό τήν πανήγυρη τῆς Ἁγίας Μαρίνας στήν ἱστορική κωμόπολη τοῦ Τσοτυλίου καί ἀνοίγοντας τό διαδίκτυο εἶδα ξαφνικά τήν φωτογραφία μου δίπλα στόν Σεβ. Καλαβρύτων μέ τίτλο τήν δήλωσή του «τό ὕφος τοῦ Μητροπολίτη Σιατίστης δέν ταιριάζει σέ Ὀρθόδοξο Ἱεράρχη». Ἀναφερόμενος δέ στό πρόσωπό μου λέγει: «τώρα τελευταῖα ἔχει πυκνώσει τίς ἐμφανίσεις του στά ΜΜΕ ἀπ’ ὅπου εὐκαίρως ἀκαίρως προβάλλει τίς ἀριστερόστροφες ἀπόψεις του».
Γνωρίζω καλά ὅτι ἡ ἐπίθεση αὐτή εἶναι σχεδιασμένη ἀπό καιρό. Φίλος του Ἱεράρχης καί μάλιστα σέ ἱερή ὥρα μοῦ εἶπε: «ἀπό τόν Καλαβρύτων θά τήν βρεῖς» Τώρα καταλαβαίνω τήν σημασία τῶν λόγων ἐκείνων πού ταυτόχρονα φανερώνουν τόν σχεδιασμό τῆς ὑπόθεσης.

  Δέν φανταζόμουνα εἰλικρινά ὅτι θά ἑόρταζε τήν ἐπέτειο τῆς εἰς πρεσβύτερον χειροτονίας του κάνοντας σπονδή στήν Χρυσή Αὐγή μέ τήν ἐπίθεσή του στό πρόσωπό μου, γιατί ἐπί τῆς οὐσίας περί αὐτοῦ πρόκειται. Ἄν δέν μέ ἀπατᾶ ἡ μνήμη μου στά ΜΜΕ εἶχα καί τότε καί ἔχω κάτι μῆνες νά ἐμφανιστῶ καί αὐτό εἶναι ἐπιλογή μου, γιατί προσκλήσεις δέχθηκα. Νομίζω ὅτι εἶναι πρίν ἀπό τό Πάσχα, ἐάν καί αὐτό δέν ἔχει τελικά τόση σημασία. Λίαν λοιπόν βραδυφλεγής ἡ ἔκρηξή του, ἐκτός τόπου καί χρόνου, ἀλλά καί ὀλίγον προβοκατόρικη, γιατί μᾶλλον μέ τήν ἐπίθεσή του θέλησε νά μέ σπρώξει νά ξαναβγῶ. Παρόλο πού δέχθηκα πολλές πιέσεις καί μάλιστα μέ ἀφορμή τήν ἐπίθεσή του αὐτή παρέμεινα σιωπηλός γιατί εἶχα πολύ σοβαρότερα πράγματα νά κάνω. Ἤμουν σέ Κατασκήνωση καί θεώρησα ὅτι τό ἔργο αὐτό καθώς καί ὁ ἀρχόμενος Αὔγουστος μέ τίς ἱερές παρακλήσεις ἦταν πολύ πιό σημαντικά.

Σκέφθηκα πάρα πολύ ἄν θά ἔπρεπε νά ἀπαντήσω. Καί ἐάν ἡ ἐπίθεση αὐτή ἀφοροῦσε ἐμένα προσωπικά δέν θά ἀπαντοῦσα οὔτε τώρα. Ἔμαθα πολύ νωρίς νά μήν φοβᾶμαι τήν ἀμφισβήτηση. Ἀντίθετα τήν θεωρῶ τεκμήριο τῆς ἐλευθερίας «ἧ ὁ Χριστός ἐμέ ἐλευθέρωσε». Πολλοί ἐπιχειροῦν νά ἐλέγξουν τήν ἐκκλησιαστική μας ζωή, ἄλλοτε μέ τόν φόβο, ἄλλοτε μέ τήν ἀπειλή τοῦ διασυρμοῦ καί τά τοιαῦτα. Εἶναι ὅλοι ἐκεῖνοι τούς ὁποίους ἀφορᾶ τό γραφικό λόγιο: «Ἀλλ’ἔρχεται ὥρα ἐν ᾖ, πᾶς ὁ ἀποκτείνας ἡμᾶς δόξη λατρείαν προσφέρειν τῷ Θεῷ».
  Εἶχα ὅμως καί τήν μεγάλη εὐκαιρία στό βιβλίο τῆς Γ Λυκείου τῆς χρονιᾶς πού τελείωσα τό Λύκειο νά περιέχεται τό ποίημα τοῦ Κίπλιν τό γνωστό «Ἄν». Μοῦ ἐντυπώθηκαν τρεῖς στροφές:
«Ἄν μπορεῖς νά κρατιέσαι νηφάλιος σάν ὅλοι τριγύρω τά ἔχουν χαμένα καί φταίχτη σέ κράζουν γιά τοῦτο.
Ἄν μπορεῖς μιάν ἀλήθεια πού λές νά τήν βλέπεις νά γίνεται γιά ἀνόητους παγίδα.
Ἄν μπορεῖς νά συναντήσεις στό διάβα σου τόν ἔπαινο καί τήν καταφρόνια καί νά φερθεῖς σ’’αὐτούς τούς δυό κατεργάρους ὁλοῒδια… τότε πιά ἔγινες ἄνδρας παιδί μου (λέει ὁ Κίπλιν)  τότε ἔγινες ἐλεύθερος ἀδελφέ μου, λέγω ἐγώ σήμερα.
Ὅλα αὐτά λοιπόν ἔχουν ἐμπεδωθεῖ καλά μέσα μου καί ἔτσι ἔμαθα ἀπό πολύ νωρίς νά χορεύω στό δικό μου ρυθμό, στό ρυθμό τῆς πίστης μου, στό ρυθμό τῆς εὐθύνης μου ὡς Ὀρθοδόξου Ἱεράρχου καί ὄχι στό ρυθμό τῶν ἐθνικοθρησκευτικῶν παραγγελμάτων κανενός.  Αὐτή τήν φορά ὅμως ὁ Σεβασμιώτατος ἔχει καί  ἀριστεροδέξιο ψάλτη τόν κ. Σωτηρόπουλο καί θέλω καί σέ αὐτό τό σημεῖο νά ἐπισημάνω κάτι.
Φαίνεται ὅτι ὁ τελευταῖος τακτοποίησε ὅλα τά τοῦ οἴκου του, τήν ἐκκρεμότητά του ἀπέναντι στήν Ἐκκλησία, ἡ ὁποία τόν ἔχει ἀφορίσει, τό κατάντημα τῆς ὀργανώσεως στήν ὁποία ἀνῆκε, ὅπου πλέον οἱ πρώην «ἐν Χριστῷ ἀδελφοί» λύνουν τίς διαφορές τους στά δικαστήρια καί ὄχι διά τοῦ Εὐαγγελίου. Δέν κατάλαβε, καίτοι Θεολόγος, ὅτι ὅλα αὐτά τά καμώματα εἶναι ἔργα χειρῶν ἀνθρώπων καί γι’αὐτό διελύθησαν καί βρῆκε στάδιο δόξης λαμπρόν νά κατατροπώσει τόν ἐχθρό τῆς Ἐκκλησίας καί τῆς Πατρίδος, ὄχι βέβαια τόν παγανισμό τῆς Χ.Α., αὐτόν τόν ὑπερασπίζεται μέ πάθος καί πολλή ὑποκρισία, ἀλλά τόν Μητροπολίτη Σιατίστης. Τί νά κάνουμε, ὁ καθένας δίνει ὅ,τι ἔχει.
  Ὁ Σεβ. Καλαβρύτων τόν τελευταῖο καιρό, καί ἰδιαιτέρως ἀπό τό Συνέδριο «Ἐκκλησία καί Ἀριστερά» μέ κατηγορεῖ γιά ἀριστερόστροφες ἀπόψεις καί ἀκόμη καθαρώτερα γιά ἀριστερό καί μάλιστα μέ κόκκινη δική του ὑπογράμμιση. Στήν ἀρχή μέ ἐξέπληξε, σήμερα πλέον δέν μέ ἐκπλήσσει καί ἰδιαίτερα μετά τόν τρόπο πού μεταχειρίσθηκε τόν Σεβ. Μητροπολίτη Μαρωνείας κ. Παντελεήμονα. Τόν νέον αὐτόν Ἱεράρχη τόν διέσυρε πανορθοδόξως μέσω τῆς ἱστοσελίδας του καί τόν κατήγγειλε στή Ἱερά Σύνοδο, ὅτι στήν ἐθιμοτυπική ἐπίσκεψη του στόν Μουφτῆ τῆς Κομοτηνῆς τοῦ πρόσφερε ὡς δῶρο ἕνα Κοράνιο. Οὐδέν ψευδέστερον τούτου. Ὁ Μητροπολίτης Μαρωνείας πρόσφερε μόνον τό ἀναμνηστικό τῆς Ἐνθρονίσεως του. Ἔμεινε ἄφωνος ὁ νέος Μητροπολίτης ἀπό τήν ἀήθη αὐτή ἐπίθεση. Ὁ πνευματικός του πατέρας Μητροπολίτης Ξάνθης ἐνημέρωσε τόν Σεβ. Καλαβρύτων διά τό ἀναληθές τῆς καταγγελίας, ἀλλά οὗτος ἐσιώπησε. Δέν διόρθωσε τό σφάλμα του, δέν διεκήρυξε τό λάθος του, δέν ὁμολόγησε ἀπό τήν ἱστοσελίδα του τήν πλάνη του, δέν ἀπεκατέστησε τόν διασυρθέντα νέο Μητροπολίτη. Καί προφανῶς «ἐν καθαρῷ τῷ μαρτυρίῳ τῆς συνειδήσεως του» συνέχισε τήν Ἀρχιερατική του διακονία. Τί νά περιμένω λοιπόν ἐγώ διά τόν ἑαυτό μου πού τόλμησα καί ἔθιξα τά ὅσια καί τά ἱερά, δηλαδή τά ἀνόσια καί τά ἀνίερα τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς, αὐτῆς τῆς «γλυκειᾶς ἐλπίδας» τοῦ Μητροπολίτου Καλαβρύτων.
Ἄς ξεκαθαρίσουμε λοιπόν μερικά πράγματα:
  Δέν ὑπῆρξα ποτέ ἀριστερός, ὅπως δέν ὑπῆρξα καί ποτέ δεξιός. Ἔνοιωσα ἀπό πολύ νωρίς ὅτι ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ καί ἡ ἱερωσύνη μου μέ κάλυπταν ΑΠΟΛΥΤΩΣ. Εὐγνωμονῶ τόν Θεό καί τόν Μακαριστό Μητροπολίτη Χαλκίδος κυρό ΝΙΚΟΛΑΟ πού  μοῦ ἔδωσε τήν εὐλογία νά διακονήσω τήν Ἐκκλησία ἐπί 25 χρόνια στό Μαντούδι τῆς Εὔβοιας, τήν μεγάλη ἐργατούπολη τότε. Ἀπέκτησα μιά πολύτιμη ἐμπειρία. Ἀπό τότε, πρίν ἀπό 40 χρόνια περίπου διεκήρυξα ὅτι τό Κεφάλαιο καί ὁ Μαρξισμός ἦταν ὄψεις ἑνός καί τοῦ αὐτοῦ νομίσματος, τῆς ἐξουσίας καί τῆς ἐκμετάλλευσης τῶν πολλῶν ἀπό τούς λίγους. Ἡ Ἀριστερά πρόσφερε τό ἰδεολογικό θεμέλιο, τήν ἄρνηση τῆς θεοείδιας τοῦ ἀνθρώπινου προσώπου, μετατρέποντας τόν ἄνθρωπο σέ ὡραῖο ζῶο τό ὁποῖο χρειαζόταν περισσότερο σανό, καί τό Κεφάλαιο ἐφάρμοζε τήν θεωρία τῆς Ἀριστερᾶς στήν πράξη ἀντιμετωπίζοντας καί ἐκμεταλλευόμενο τόν ἄνθρωπο σάν ζῶο. Σάν χειριστή, σάν μπαζαδόρο, σάν ἐργάτη, ἀλλά ὄχι σάν ἄνθρωπο. Τά ἔλεγα ὅλα αὐτά πρίν 40 περίπου χρόνια, πρῶτον γιατί τά ἔβλεπα καί δεύτερον ἱστάμενος ἐπί τοῦ ἐδάφους τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ λόγος τῆς Ἐκκλησίας εἶναι πέρα ἀπό κάθε ἀνθρώπινη ἰδεολογία, ἀντιμετωπίζει μέ πληρότητα ὅλα τά ἀνθρώπινα θέματα. Καλύπτει τήν ἀνθρώπινη ἀξιοπρέπεια. Δέν χρειάζεται δεκανίκια. Ὁ λόγος τῆς Ἐκκλησίας ἐπειδή εἶναι θεολογικός, εἶναι βαθύτατα πολιτικός καί γι’αὐτόκαλύπτει καί ἑρμηνεύει τή ζωή. Μέ βάση αὐτό τό λόγο ἄσκησα τότε σκληρή κριτική καί πρός τίς δύο πλευρές. Κάποιοι βέβαια τότε μεριμνοῦσαν καί τύρβαζαν γιά ἄλλα. Ἔγραψα μάλιστα τότε πέντε ἄρθρα μέ θέμα «Ἐκκλησία καί Πολιτική» τά ὁποῖα θά ἐπαναδημοσιεύσω γιά νά διαπιστώσουν μερικοί ἀπό πόσο παλιά εἶχα πεῑ αὐτά πού μέ ρωτοῦν σάν σύγχρονοι Ἱεροεξεταστές γιατί δέν τά λέω.
Ἀπό τότε μέχρι σήμερα δέν ἔχω ἀλλάξει. Τό ὅτι σήμερα εἶμαι Ἐπίσκοπος τῆς Ἐκκλησίας εἶναι μιά πραγματικότητα πού μέ κάνει νά νιώθω ἀπόλυτη πληρότητα καί δέν χρειάζομαι δεκανίκια δεξιά ἤ ἀριστερά. Θέλω ἀκόμη νά πῶ στόν σεβ. Καλαβρύτων καί στίς συνακολουθοῦσες αὐτῷ φυλλάδες ὅτι στήν Ἱεραρχία δέν ὑπάρχουν ἀριστερούληδες. Ἀριστερούληδες Ἱεράρχες ὑπάρχουν στήν κακότητα τῆς καρδίας τους. ‘Υπάρχουν ὅμως δεξιούληδες πού δέν τούς φθάνει ὁ λόγος τῆς Ἐκκλησίας καί φρονοῦν ὅτι χρειάζεται ἐθνικοθρησκευτκή ὑποστήριξη. Τό νά διαλέγομαι καί μέ ἀριστερούς εἶναι ποιμαντική μου ὑποχρέωση, τό νά μή διαλέγομαι μέ κάποιους γιατί εἶναι ἀριστεροί, αὐτό σημαίνει ὅτι δέν εἶμαι Ἱεράρχης, ἀλλά κομματάρχης καί ἀντί νά θέτω τόν ἑαυτό μου στήν διακονία τῆς σωτηρίας τῶν ἀδελφῶν μου τόν κάνω κομματάρχη μιᾶς ἰδεολογίας. Ἄν λοιπόν πιστεύετε ὅτι μόνο οἱ ἀριστεροί εἶναι οἱ κακοί, τότε θά σᾶς θυμίσω ὅτι ὁ Χριστός μοῦ εἶπε, ὅτι δέν ἦλθε νά καλέσει τούς δικαίους, ἀλλά τούς ἁμαρτωλούς σέ μετάνοια. Εὐχαριστῶ δέ «τῷ Θεῷ μου» διότι μέ τήν ταπεινή μου διακονία εἰς τό Μαντούδι, ἀλλά καί ἀλλαχοῦ πολλοί, τούς ὁποίους ἐμεῖς μέ τά καμώματα μας τούς εἴχαμε διώξει ἀπό τήν Ἐκκλησία, ξαναβρῆκαν τό δρόμο τους.
Ὅποιος ἑρμηνεύει δεξιόστροφα τόν εὐαγγελικό λόγο εἶναι λογικό ὅποιον βρίσκεται στόν καθαρό εὐαγγελικό δρόμο νά τόν θεωρεῖ Ἀριστερό.
Ὅλα μου τά ἐπιχειρήματα καί οἱ ὅποιες τοποθετήσεις μου στηρίζονται στό Εὐαγγέλιο καί μόνο. Τό λέει ὅμως ἡ Γραφή καί τό νιώθω μέσα μου ὅλη αὐτήν τελευταία περίοδο. «Ἀλλ’ἔρχεται ὥρα ἵνα πᾶς ὁ ἀποκτείνας ἡμᾶς δόξῃ λατρείαν προσφέρειν τῷ Θεῷ».
«Τό ὕφος τοῦ Μητροπολίτου Σιατίστης δέν ταιριάζει σέ Ὀρθόδοξο Ἱεράρχη» σχολιάζει ὁ Σεβ. Καλαβρύτων. Δέν προσπάθησα ποτέ νά ἔχω κάποιο «ὕφος», προσπάθησα πάντα νά εἶμαι ἁπλός, εὐθύς καί κατανοητός. Θά ἀφήσω ἕναν ἄνθρωπο πού ἀπό παιδί ἀγωνίζεται νά ζήσει στήν Ἐκκλησία νά μιλήσει. Στό μήνυμα του μοῦ ἔγραφε: «Σᾶς εὐχαριστοῦμε, Σεβασμιώτατε, γιά τόν ἀπόλυτα καθαρό σας λόγο». Τέτοια μηνύματα πῆρα πολλά μέ ἀνάλογο περιεχόμενο καί μέ ἐπιμονή «στόν καθαρό λόγο». Δέν ταιριάζει λοιπόν σέ Ὀρθόδοξο Ἱεράρχη ὁ καθαρός λόγος; Ποιός ταιριάζει; αὐτός πού λέει καί στό σκύλο καλησπέρα καί στήν γάτα bonsoir; Ταιριάζει ὁ λόγος τοῦ κ. Σωτηρόπουλου πού δέν εἶναι εὐχαριστημένος μέ κανένα κόμμα, ἀλλά ὑμνεῖ τήν Χ.Α.; Δέν καταλάβατε ὅτι οἱ δικοί μας άνθρωποι μᾶς γύρισαν τήν πλάτη ἐξ αἰτίας τῆς διγλωσσίας μας; Ποιό εἶναι ἄραγε τό κριτήριο τοῦ Μητροπολίτου Καλαβρύτων γιά τήν ποιότητα τοῦ ὀρθοδόξου ὕφους γιά ἕνα Ἱεράρχη;
  Ἄς ἔλθω ὅμως γιά λίγο καί στό κείνεμο τοῦ κ. Σωτηρόπουλου. Ἕνας τίτλος πού θά ταίριαζε σέ αὐτό τό κείνεμο θά ἦταν: «Ἀπόπειρα θεολογικῆς κάλυψης τοῦ Παγανισμοῦ τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς» γιατί αὐτό στήν οὐσία κάνει ἐπιχειρώντας μέ ἕνα δικανισμό καί ἕνα σχολαστικισμό νά δικαιώσει τήν Χ.Α καί νά ἀκυρώσι τόν δικό μου λόγο.
«Γράφει λίαν ὑποκριτικά καί φαρισαϊκά ὁ κ. Σωτηρόπουλος:
« Δέν θά ἀναλάβωμε τήν ὑπεράσπιση τῆς Χ.Α». Μᾶς πείσατε σίγουρα!!! καί παρακάτω: «Κανένα πολιτικό κόμμα δέν μᾶς ἐνθουσιάζει, διότι κανένα δέν εἶναι χριστιανικό. Ἄν θέλει τό Κόμμα τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς νά βοηθήσει στήν ἀνέλκυση τῆς Ἑλλάδος ἀπό τόν πυθμένα τοῦ ὠκεανοῦ… ὀφείλει νά διορθώσει μερικές ἀντιλήψεις  καί ὡρισμένα σφάλματα. Τότε ὅπως εἶπεν ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Καλαβρύτων κ. Ἀμβρόσιος, Ἱεράρχης δυναμικός, ἡ Χρυσή Αὐγή θά εἶναι μιά ἐλπίδα γιά τό ἔθνος μας» Βλέπετε ὁ παγανισμός, ὁ ρατσισμός καί ὁ Ναζισμός εἶναι ἁπλές ἀντιλήψεις, κατά τόν κ. Σωτηρόπουλο καί ὄχι ἀνπίτρεπτες ἐκδοχές!!!
Κατά τά ἄλλα δέν θά ἀναλάβει τήν ὑπεράσπιση τῆς Χ.Α.! Θά τρελαθοῦμε στό τέλος. Τόση ὑποκρισία, τόσος ποταπός φαρισαϊσμός, τέτοιος κουτοπόνηρος λόγος εἶναι χριστιανικός ἤ στοιχειωδῶς ἀντικειμενικός; Ἕνα «οὐαί ὑμῖν» θά ἦταν τό πιό κατάλληλο σχόλιο γιά τήν περίπτωση!!! Ὥστε περιμένει ἕνας Ἐπίσκοπος τῆς Ἐκκλησίας καί ἕνας «βαθύς γνώστης τῆς θεολογικῆς γνώσεως» τήν σωτηρία τῆς Ὀρθοδόξου Ἑλλάδος ἀπό τόν Παγανισμό ( γιά νά ἀφήσω λίγο ἔξω τό Ναζισμό); Βελτιώσεις πρέπει νά κάνουν οἱ τῆς Χ.Α  ἤ νά ἀνατρέψουν τελείως τό σαθρό οἰκοδόμημά τους; Ἐπιδέχεται βελτιώσεις ὁ Παγανισμός; Μπορεῖ ὁ Παγανισμός νά εἶναι «ἡ γλυκειά ἐλπίδα» τῆς Ὀρθοδόξου Ἑλλάδος; Ἔχετε διαβάσει τά κείμενα τῆς Χ.Α; Ποτέ δέν ἀρνήθηκαν τήν ταυτότητα τους. Ἔχετε διαβάσει ὅσα ἐσχάτως καί πρός τιμήν καί ἔπαινον του ἔχει ἀποκαλύψει ὁ Σεβ. Πειραιῶς γιά τήν ταυτότητα τῆς Χ.Α.. Σέ δικό τους κείμενο παραδέχθηκαν ὅτι ἀνέβηκαν στό βουνό γιά νά λατρεύσουν τόν Θεό-Ἥλιο καί ὑπερασπίσθηκαν τήν πράξη τους. Θά στείλετε καί τά δικά σας παιδιά νά κάνουν τό ἴδιο; Γιά ποιά βελτίωση λοιπόν μιλᾶτε;
Πρίν ἀκόμη ἡ Χ.Α μετεξελιχθεῖ σέ κόμμα σέ μία ἀπό τίς Πανορθόδοξες Συνδιασκέψεις εἶχε ἀναφερθεῖ καί ἐξηγηθεῖ ἡ Παγανιστική ταυτότητα τῆς Χ.Α. Ἡ δική μου ἀντίδραση ἦταν σαφής γιά ὅσους ξέρουν καί διαβάζουν. «Δέν μπορεῖ μιά παγανιστική ὀργάνωση ἤ σήμερα κόμμα νά θεωρηθεῖ ὡς προστάτης τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας. Σέ μιά τέτοια προοπτική θά λειτουργήσει ὡς δούρειος ἵππος γιά τήν Ἐκκλησία» Εἶναι λοιπόν λάθος μιά τέτοια τοποθέτηση; Εἶναι ἀριστερόστροφη μιά τέτοια τοποθέτηση; Συμφωνεῖτε ἐσεῖς σ’αὐτό πού ζητᾶ ἡ Χ.Α γιά νά δώση τόπο στήν Ἐκκλησία, δηλαδή τό νά γίνει ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος μιά «’Εθνική Ἐκκλησία»; Στό ὄνομα λοιπόν τῆς σωτηρίας τῆς Πατρίδος δίδετε ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καί στηρίζετε τό παγανιστικό μόρφωμα τῆς Χ.Α; Σέ τέτοια δυστυχῶς συμπεράσματα ὁδηγεῖ ἡ δεξιόστροφη ἑρμηνεία τοῦ Εὐαγγελίου.
Μέ ἐρωτᾶ ὁ κ. Σωτηρόπουλος: «γιατί τό μένος γιά τήν Χρυσή Αὐγή καί ὄχι τά ἄλλα κόμματα καί μάλιστα τήν ἄκρα ἀριστερά;» καί φανερώνει τά κρύφια τῆς καρδίας του. Εἶναι ἀφελής ἤ κουτοπόνηρος θέτοντας τέτοια ἐρωτήματα;
α. Γιατί ἡ Χ.Α. εἶναι παγανιστική, ἐμφανίστηκε τώρα, ἔχει, σύμφωνα μέ τά δικά της κείμενα, σάν στόχο της «τήν ἀποκατάσταση τῆς ἀρχαίας θεοσέβειας» καί γι’αὐτό τώρα θά τήν ἀντιμετωπίσουμε.
β. Γιατί ἡ Χ.Α ἐνῶ εἶναι παγανιστική καί ὄνειρο της ἔχει τήν ἐπαναφορά τῆς «ἀρχαίας θεοσέβειας» ἐπιχειρεῖ νά λειτουργήσει ὡς «δούρειος ἵππος» ἐντός τῆς Ἐκκλησίας.
γ. Γιατί, γιά τήν παλαιότερη καί τή νεώτερη Ἀριστερά ἔχω καί παλαιότερα καί πρόσφατα μιλήσει μέ λόγο ὅμως Θεολογικό καί ἐκκλησιαστικό πού εἶναι πιό καταλυτικός καί ὄχι μέ λόγο ἐμφυλιοπολεμικό σάν καί τόν δικό σας.
δ. Γιατί πάρα πολλοί άνθρωποι πού σήμερα ἀνήκουν στήν Ἀριστερά, πολλούς ἀπό τούς ὁποίους ἔχετε ἐσεῖς στείλει ἐκεῖ μέ τά καμώματα σας, δέν ἔχουν καμμία σχέση μέ αὐτούς πού ἔκαναν τά ἐγκλήματα καί εἶναι ἀνήθικο νά τούς χρεώνετε μέ πράξεις πού δέν εὐθύνονται καί πού τίς ἀποδοκιμάζουν. Γιατί τά ἐγκλήματα τά κάνουν οἱ ἄνθρωποι καί τέτοια ἐγκλήματα τότε δέν ἔκαναν μόνον οἱ ἀριστεροί.
ε. Γιατί γιά τήν ὁμοφυλοφιλία μίλησα καθαρά καί εὐθέως σέ τηλεοπτικό ἐρώτημα καί κανείς δέν εἶχε νά μοῦ ἀντιλέξει καί σέ πολλά νεανικά ἀκροατήρια, ἀλλά δέν εἶχα ἀντιληφθεῖ ὅτι ἐπιδιώκετε νά γίνετε «νονός» τῆς ἐκκλησιαστικῆς μου διακονίας γιά νά σᾶς ἐνημερώνω!
στ. Μέ ἐρωτᾶ ὁ κ. Σωτηρόπουλος μέ περισσή ὑποκρισία: «γιατί ὁ Ἅγιος Σισανίου προτοῦ ἐλέγξει τήν Χ.Α δέν πλησίασε στελέχη της καί δέν τά διαφώτισε καί δέν τά συνεβούλευσε ὡς πνευματικός πατέρας νά διορθώσουν ὡρισμένα πράγματα»; Δύο εἶναι οἱ ἀπαντήσεις μου:
Ἡ πρώτη, ἄφησα τό ἔργο αὐτό σέ σᾶς κ. θεολόγε πού ἔχετε ἰδεολογικές συγκλίσεις μαζί τους. Ἡ δεύτερη: «Οὐαί ὑμῖν γραμματεῖς καί φαρισαῖοι ὑποκριταί!»
ζ. Ὅσον ἀφορᾶ τόν Παναγιώτατο Οἰκουμενικό Πατριάρχη, ὡς ἐκτός Ἐκκλησίας εὑρισκόμενος, εἶσθε τό πλέον ἀκατάλληλο πρόσωπο γιά νά δίνετε ὁδηγίες.
Δυό λόγια ὅμως ἀκόμη ὅσον ἀφορᾶ τά ὑποτιθέμενα λάθη μου καί δέν θά εἶχα ἀντίρρηση ἄν ἦταν λάθη, νά δεχθῶ τή διόρθωση τους.
Χαρακτηρίζετε τήν τοποθέτηση μου ὅτι «ὁ Θεός εἶναι δομικό στοιχεῖο τοῦ ἀνθρώπου» ὡς λάθος καί στή συνέχεια ἐπιβεβαιώνεται τήν ὀρθότητά της μέ ὅσα γράφετε γιά τήν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου, γιατί αὐτό ἐννοῶ. Τήν ψυχή ἐννοῶ «δομικό» στοιχεῖο. Νά χρησιμοποιήσω τόν σκληρό εὐαγγελικό λόγο: «μωροί καί τυφλοί πού δϊυλίζετε τόν κώνωπα τῆς λεκτικῆς ἔκφρασης  καί καταπίνετε τήν κάμηλο τοῦ Παγανισμοῦ τῆς Χ.Α.; Ἔπρεπε ὅμως νά βρεῖτε ἐπιχείρημα τή λέξη  γιά νά πλήξετε τόν Σιατίστης, πού εἶναι τόσο δριμύς ἐναντίον τῆς Χ.Α.
Τό ἴδιο ἰσχύει καί γιά τό περί ἁμαρτίας. Ἡ ἁμαρτία ὡς ὀντολογική ἀποτυχία τοῦ ἀνθρώπου πού ὀφείλεται στήν ἄρνηση τοῦ Θείου θελήματος περιέχει τήν ἠθική παράβαση καί τήν ξεπερνάει.
Ναί κ. θεολόγε, ἡ ἀγάπη εἶναι τό μοναδικό κριτήριο, ἔτσι λέγει τό Εὐαγγέλιο, γιατί ὁ Θεός εἶναι Ἀγάπη καί γιατί δέν μπορεῖς νά εἶσαι ἤ νά γίνεσαι ἤ νά ἔχεις ἀγάπη ἄν δέν ἔχεις αὐτά πού ἐσεῖς γράφετε.
Ὁ Θεός ἐποίησε ἐξ ἑνός αἵματος πᾶν γένος ἀνθρώπων. Λυπᾶμαι πού δέν ξεχωρίσατε τήν διαφορά τῆς «φυλετικῆς ὑπεροχῆς» ἀπό τήν ἔννοια τοῦ περιουσίου λαοῦ καί δέν εἴδατε ἀκόμη πόσο ἀποδοκιμάσθηκε ὁ περιούσιος αὐτός λαός ἀφοῦ πρῶτα σταύρωσε τόν Μεσσία καί εὐεργέτη του.
Τό μεταναστευτικό πρόβλημα εἶναι ἄλλη ὑπόθεση καί ἀφορᾶ τήν Πολιτεία καί ὁ ἄνθρωπος μετανάστης εἶναι ἄλλο καί ἀφορᾶ καί τήν Ἐκκλησία. Ἐγώ κ. θεολόγε ὅταν βλέπω ἕνα μετανάστη πού μοῦ κτυπάει τό τζάμι στό αὐτοκίνητο προβληματίζομαι μήπως, πίσω ἀπό τό πρόσωπο πού βλέπω, ὑπάρχει κάποιος κρυμμένος Χριστός καί πάντα κάτι τοῦ δίνω καί προσπαθῶ τό καλύτερο. Ἴσως εἶμαι ἀφελής. Ἔτσι ἔμαθα ὅμως ἀπό μικρό παιδί, δίπλα στόν Μακαριστό Μητροπολίτη Χαλκίδος κυρό Γρηγόριο πού ἀδιακρίτως ἔδιδε σέ ὅλους. Προτιμῶ τήν δική μου τήν ἀφέλεια παρά τήν δική σας πονηρία.
Τό ὅτι ὁ Στάλιν κατήργησε τήν δημοκρατία καί ἔκανε ἐγκλήματα εἶναι ἀλήθεια. Μήπως δέν ἔκανε τό ἴδιο ὁ Χίτλερ; Δέν κάνω ἐπιλογές τυράννων κ. Σωτηρόπουλε, ἐσεῖς κάνετε. Γιατί τώρα μίλησα γιά Χίτλερ; Ἀλήθεια κάνετε ὅτι δέν καταλαβαίνετε; Γιατί ὁ Χίτλερ εἶναι τό ἴνδαλμα τῆς Χ.Α. καί τό ξέρετε καλά.
Ἄς καταλάβει ὁ κ. Σωτηρόπουλος ὅτι τό κακό ἔχει παραγίνει μέ ἐκεῖνον. Ἐκεῖνος πρέπει νά μετανοήσει καί νά ἐπιστρέψει στήν Ἐκκλησία.
Λυμᾶμαι εἰλικρινά γιατί ἕνας Ἐπίσκοπος καί ἕνας θεολόγος ἔγιναν, καί μάλιστα σχεδιασμένα, οἱ βραχίονες τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς στήν ἐπίθεσή τους ἐναντίον ἑνός Ἐπισκόπου, πού ἀγωνίζεται νά ὀρθοτομεῖ τόν καθαρό εὐαγγελικό λόγο, ἀναίτια καί ἀπροσδόκητα σέ μιά προσπάθεια νά μήν ἀκούγεται  ὁ λόγος του γιατί ἐνοχλεῖ τήν Χρυσή Αὐγή.
Ὁ λόγος λοιπόν γιά τόν ὁποῖο ἀπαντῶ στήν ἀήθη ἐπίθεσή τους εἶναι γιατί συμβαίνει κάτι τό πρωτοφανές. Γιατί τήν ἐπίθεση τους δέν τήν κάνουν ἀπό πλευρᾶς τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλά ἀπό τήν πλευρά τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς. Αὐτήν ὑπερασπίζονται καί ὄχι τήν Ἐκκλησία καί αὐτό εἶναι τό φοβερό.
Δέν πρόκειται νά ἀνοίξω διάλογο μαζί τους. Ἔχω σημαντικώτερα προβλήματα νά ἀντιμετωπίσω. Καί δέν πρόκειται νά ὑπερασπισθῶ τόν ἑαυτό μου ἀπέναντι σέ κανέναν ἀνεγκέφαλο.
Θέλω νά τελειώσω μέ ἕνα ὑπέροχο λόγο τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου:
«Δέν ὑπάρχουν ἄνθρωποι ἄσχημοι,
ἀλλά ἄνθρωποι  πού δέν μποροῦν νά δείξουν τήν ὀμορφιά τους.
Καί δέν μποροῦν νά δείξουν τήν ὀμορφιά τους
γιατί δέν ἀγαποῦν καί δέν ἀγαπῶνται!»
Σ’αὐτόν τόν ὑπέροχο λόγο, μόνο ἕνα σχόλιο θέλω νά κάνω: Τό νά μήν ἀγαποῦν εἶναι δικό τους πρόβλημα, τό ΝΑ ΜΗΝ ΑΓΑΠΑΜΕ εἶναι δική μας ἁμαρτία καί ΕΥΘΥΝΗ!