Πολύς θόρυβος γίνεται τις τελευταίες μέρες γύρω από το θέμα της μεταφράσεως των λειτουργικών κειμένων. Πολλοί θεωρούν ότι η όποια μεταφραστική απόπειρα συνιστά νοησιαρχία, εκκοσμίκευση και τα τοιαύτα.
Ας συμφωνήσω. Έχουμε όμως εξετάσει σοβαρά τα ποικίλα φαινόμενα αλλοτρίωσης της λειτουργικής μας ζωής από τους τάχα και παραδοσιακούς;
Χαλάει ο κόσμος, για παράδειγμα, στον καιρό μας, με τις ενθρονίσεις ηγουμένων και τις κουρές μοναχών. Γεγονότα απολύτως αφορώντα στην μοναχική ζωή γίνονται φιέστες και - φευ! - show, στο οποίο συχνά πρωταγωνιστούν επίσκοποι, οι οποίοι εξαπολύουν ...κορώνες υπέρ του μοναχικού ιδεώδους με ταυτόχρονη κάλυψη της μοναχικής κουράς, για παράδειγμα, από τηλεοπτικό σταθμό, προβολή σε οθόνες εκτός του Καθολικού της Μονής - ένεκα πλήθους πιστών! - και - αλίμονο! - και κέτερινγκ (κουράς!!!).
Η εκκοσμίκευση σε όλο της το μεγαλείο!
Αυτό όμως που αγγίζει τα όρια της γελοιότητας είναι το σόου Ενθρόνιση Ηγουμένης!
Στο Μέγα Ευχολόγιο (σ. 181-84) υπάρχει η Τάξις επί προχειρίσει Ηγουμένου, ο οποίος ενθρονίζεται "εις ηγούμενον και ποιμένα", προφανώς επειδή είναι ιερεύς και πνευματικός. Κάτι που δεν ισχύει στην περίπτωση της ηγουμένης, γι' αυτό και δεν υπάρχει αντίστοιχη τάξη.
Αλλά τι πειράζει να γίνει μια πανηγυρική τοιαύτη ενθρόνιση προς τέρψιν των κάθε λογής Αλεκονούληδων που ...ευδοκιμούν στην εν Ελλάδι Εκκλησία; Η Εκκλησία έρμαιο στις ...ορέξεις κάθε ασχέτου! Με το επιχείρημα: "Δεν έγινε και καμία αμαρτία ή κανένα έγκλημα".
Αυτή τη βεβήλωση του Ορθοδόξου μοναχισμού την πληρώνουμε ήδη πολύ ακριβά με την απώλεια των κριτηρίων και την αλλοίωση του μοναχικού ήθους.
Aναδημοσίευση του ως άνω στον ΤΡΕΛΟ-ΓΙΑΝΝΗ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου