Μ. Αθανασίου,Επιστολή πρός τον Δρακόντιον,πού εξελέγη Επίσκοπος καί κρύφτηκε

(Μ. Ἀθανασίου,Ἐπιστολή πρός τόν Δρακόντιον,πού ἐξελέγη Ἐπίσκοπος καί κρύφτηκε).

Ἀπορῶ τί γράψω. Ἄρα γάρ ὡς παραιτούμενον μέμψομαί σε, ἤ ὡς τόν καιρόν ὁρῶντα καί κρυπτόμενον διά τόν φόβον τῶν Ἰουδαίων; Πλήν εἴτε ἄλλως εἴτε οὕτως ἄξιον μέμψεως τό παρά σοῦ γεγενημένον, ἀγαπητέ Δρακόντιε. Οὐ γάρ ἔπρεπε λαβόντα σε τήν χάριν κρύπτεσθαι, οὐδέ φρόνιμον ὄντα διδόναι τοις ἄλλοις προφάσεις φυγῆς. Πολλοί γάρ ἀκούσαντες σκανδαλίζονται, οὐχ ὡς ἁπλῶς τοῦτό σοι ποιοῦντος, ἀλλά συνορῶντες τόν καιρόν καί τάς ἐπικειμένας θλίψεις τῇ Ἐκκλησίᾳ.

Δέν ξέρω τί νά γράψω. Νά σέ κατηγορήσω, γιατί παραιτήθηκες ἤ γιατί βλέπεις τή δύσκολη περίσταση καί κρύβεσαι, γιά τό φόβο τῶν Ἰουδαίων;. Ὅμως, εἴτε ἔτσι, εἴτε ἀλλιῶς, ἀγαπητέ Δρακόντιε, αὐτό, πού ἔκανες εἶναι ἄξιο μομφῆς. Δέν ἔπρεπε, ἀφοῦ ἔλαβες τήν ἀρχιερατική χάρη, νά κρύβεσαι, σύ, πού εἶσαι φρόνιμος καί νά δίνεις ἀφορμές στούς ἄλλους νά φεύγουν. Γιατί, πολλοί πού ἄκουσαν, σκανδαλίστηκαν, ὄχι μόνο, γιατί τό ἔκανες αὐτό ἐσύ, ἀλλά καί γιατί τό ἔκανες διακρίνοντας τή δυσχέρεια τῶν καιρῶν καί τάς θλίψες, πού ἔρχονται στήν Ἐκκλησία