Πρός τόν ᾿Αρχιεπίσκοπον ᾿Αθηνῶν κ. ῾Ιερώνυμον
᾿Αρχιεπίσκοπε ῾Ιερώνυμε
«᾿Εσιώπησα, μή καί ἀεί σιωπήσομαι
καί ἀνέξομαι;» (῾Ησαΐου μβ΄ 14).
Σιωπᾶ ὁ Κύριος. ᾿Αλλ᾿ ὄχι γιά πάντα.
Σέβομαι τά ἀρχιεπισκοπικά σου δικαιώματα, τήν προνομιακή σου καθέδρα στά ἀνώτατα ἡγετικά Σώματα τῆς ᾿Εκκλησίας μας καί ὅποια ἄλλα σοῦ προσδιορίζουν οἱ ῾Ιεροί Κανόνες τῶν Πατέρων μας.
Σεβόμενος τά δικά σου προνόμια, δέν παραιτοῦμαι ἀπό τά δικά μου ἐπισκοπικά δικαιώματα καί ἀπό τήν ὑποχρέωση νά ἐκφέρω ἄποψη καταφατική, γιά κάθε χαρισματική πρωτοβουλία σου, ἀλλά καί βαθειά ἔμπονη, γιά κάθε ἠθελημένη καί μεθοδευμένη ἤ ἀθέλητη καί σφαλερή διαπλοκή σου.......
Τό δικαίωμα τοῦ λόγου καί τῆς κριτικῆς δέν μπορεῖς νά μοῦ τό στερήσεις. Μοῦ παραχωρήθηκε, ὅπως παραχωρήθηκε καί σέ σένα, κατά τήν ἱερώτατη στιγμή τῆς ἀνάδειξής μου σέ ᾿Επίσκοπο. Καί εἶμαι ὑποχρεωμένος νά τό διατηρήσω, ἀλώβητο, ἴσαμε τήν ὥρα τῆς λογοδοσίας μου ἐνώπιον τοῦ Κυρίου μου.
Αὐτή τή στιγμή νοιώθω τήν ὑποχρέωση νά σοῦ κάνω μιά ἀδιαπραγμάτευτη σύσταση. ῎Οχι κριτική, γιατί εἶμαι βέβαιος, πώς ἡ ἀρχιεπισκοπική σου αὐτάρκεια δέν εἶναι εὔκαμπτη νά σκύψει, νά τή μελετήσει, νά τήν ἀποδεχτεῖ καί νά τήν ἀφομοιώσει. Μήτε συμβουλή σχεδιάζω νά σοῦ καταθέσω. Γιατί, ὅπως ἔχουν δείξει οἱ πρόσφατες ἐξελίξεις, ἡ κατά τούς ἔσχατους καιρούς μας ἀρχιεπισκοπική πληρότητά σου ἔχει φτάσει στά ὅρια τῆς «τελειότητας» καί περιττεύει ἡ πρόσθετη βελτίωση.
Θά σοῦ κάνω μιά σύσταση, πού ἀναφέρεται ὄχι στό μεῖζον, χαρισματικό χρέος σου, ἀλλά στό ἔλασσον, ἀλλά ἀναγκαῖο, πού χρωστᾶς νά κάνεις, μετά τίς ποικίλες καί κυριολεκτικά ἀπρόσμενες πρωτοβουλίες σου.
᾿Αρχιεπίσκοπε ῾Ιερώνυμε, σοῦ συνιστῶ καί σέ παρακαλῶ, ἀπό δῶ καί πέρα νά μήν κάνεις καμμιά ἀναφορά στούς ῾Ιερούς Κανόνες τῆς ᾿Εκκλησίας μας. Μή προσπαθήσεις, ποτέ πιά, νά δείξεις τό θαυμασμό σου στίς ῾Ιεροκανονικές Διατάξεις, πού θέσπισαν οἱ ἅγιοι Πατέρες μας καί πού ἀποτελοῦν τό θεμελιακό καί ἀπόλυτα δεσμευτικό Δίκαιο τῆς Εὐχαριστιακῆς μας Οἰκογένειας.
Αὐτούς τούς ῾Ιερούς Κανόνες τούς περιφρόνησες καί τούς ποδοπάτησες ἐσχάτως, προκειμένου νά ὑλοποιήσεις τούς σκοτεινούς σχεδιασμούς σου. Δέν τό εἶχες τό δικαίωμα αὐτό. ᾿Αλλά, μπροστά στόν πειρασμό, δέν ἀνέκοψες πρύμνα.
Καί σύ-καί ἐγώ, πολύ νωρίτερα ἀπό σένα-δώσαμε ὅρκο, ὅτι θά τηροῦμε, στό σύνολό τους καί μέ πληρότητα, τούς ῾Ιερούς μας Κανόνες. Καί τόν δώσαμε τόν ὅρκο αὐτό μπροστά στό Πανάγιο Θυσιαστήριο, κατά τήν ὥρα τῆς ἀνάδειξής μας στήν ὑπευθυνότητα τοῦ ᾿Επισκόπου καί ἐνώπιον τοῦ Σώματος τῶν ἁγίων ῾Ιεραρχῶν, πού ἔσπευσαν νά μᾶς προσφέρουν τήν ἀτίμητη Χάρη. Καί, ἐπί πλέον, δώσαμε καί δεύτερο ὅρκο-διαβεβαίωση μπροστά στήν κοσμική ἐξουσία, ὅτι θά τηροῦμε τούς Νόμους τῆς πατρίδας μας καί δέ θά ἐπιτρέπουμε στόν ἑαυτό μας νά ἐκτρέπεται σέ καπηλία.
Αὐτοί οἱ ὅρκοι δέν ἀκυρώνονται, δέν παραγράφονται καί δέν παραβιάζονται. ῾Η ὁποιαδήποτε παραβίαση χρεώνεται στήν προσωπικότητα, πού ἀναδεικνύεται ἐπίορκη. Καί τήν ὑποχρεώνει, εἴτε αὐτοθέλητα, εἴτε μετά ἀπό προσφυγή στήν ἀντίστοιχη δικαιοσύνη, νά ἀποσυρθεῖ στό περιθώριο.
Καταπάτηση τῶν ῾Ιερῶν Κανόνων, σάν αὐτή, πού σχεδίασε καί ἀποτόλμησε ἡ Μακαριότητά σου, εἶναι πράξη κατασπίλωσης τῆς ἴδιας τῆς ἀρχιερωσύνης καί ἐνοχοποίησης τοῦ ἐπίορκου.
῾Ο νοῦς μου ἀνατρέχει σέ μερικούς ἁγίους ῾Ιεράρχες, τῆς παλιᾶς, ἀλλά καί τῆς νεότερης ἐποχῆς. Τούς βλέπω μπροστά μου, δασκάλους μας, ἀλλά καί δικαστές μας. Καί τούς αἰσθάνομαι μαχητές. Νά ἀπορρίπτουν, μετά βδελυγμίας, τόν πειρασμικό λογισμό. Νά μήν ἐπιτρέπουν στόν ἑαυτό τους τήν ἐλάχιστη παραβίαση κάποιου ῾Ιεροῦ Κανόνα. ῎Αν κάποιος ἀπ᾿ αὐτούς, σέ στιγμές νοητικῆς σκότωσης ἤ καταθλιπτικῆς φόρτισης ἀπό ἰδιοτελή σύμβουλο, ἔφτανε στό ἀκραῖο σημεῖο τῆς σύγχυσης καί διατύπωνε πρόθεση ὑποχώρησης, ὁ συγκλονισμός του καί ἡ μετάνοιά του θά τόν ἔσπρωχναν ἔξω ἀπό τό ῾Ιερό Θυσιαστήριο. Θά ἀποσυρόταν στήν ἔρημο, γιά νά κλάψει, νά θρηνήσει, νά ἐκζητήσει τό θεῖο ἔλεος καί νά περπατήσει τό μονοπάτι τῆς μετάνοιας καί τῶν δακρύων ἴσαμε τή στιγμή, πού θά ἄφηνε τήν ἔσχατη πνοή του.
᾿Εγώ δέ σοῦ εἰσηγοῦμαι νά ἀποσυρθεῖς στήν ἔρημο. Αὐτή ἡ πράξη δέ γίνεται μήτε μέ παραγγελία μήτε μέ ἀδελφική σύσταση. Γίνεται μόνο μέ τή συναίσθηση τοῦ βάρους τῆς ἐκτροπῆς καί μέ τή φωτεινότητα τῆς μετάνοιας. Τό μόνο, πού σοῦ εἰσηγοῦμαι καί σέ παρακαλῶ, εἶναι νά σεβαστεῖς τίς πηγές τῶν ῾Ιερῶν Κανόνων μας, πού εἶναι οἱ ἁγιότατοι Πατέρες μας καί οἱ ῾Αγιοπνευματικές Οἰκουμενικές Συνάξεις καί-ἀναστηλώνοντας, ταπεινά, τή δική σου ἀξιοπρέπεια, νά πάψεις νά ἀναφέρεσαι στόν ῾Ιεροκανονικό πλοῦτο. Νά σταματήσεις νά τόν προβάλλεις, ὡς ὁριοθετικό Κώδικα διατάξεων εὐταξίας καί συναδέλφωσης, μόνο κατά τίς στιγμές, πού ὑπολογίζεις-μέ διαλεκτική ἐπικοινωνιακή-ὅτι συμπορεύονται μέ τό κλίμα τῆς στιγμῆς καί μέ τίς ἐπιδιώξεις σου.
Καλή μετάνοια, ᾿Αρχιεπίσκοπε ῾Ιερώνυμε.
Ο ΑΤΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΡΙΔΟΣ
ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ
«᾿Εσιώπησα, μή καί ἀεί σιωπήσομαι
καί ἀνέξομαι;» (῾Ησαΐου μβ΄ 14).
Σιωπᾶ ὁ Κύριος. ᾿Αλλ᾿ ὄχι γιά πάντα.
Σέβομαι τά ἀρχιεπισκοπικά σου δικαιώματα, τήν προνομιακή σου καθέδρα στά ἀνώτατα ἡγετικά Σώματα τῆς ᾿Εκκλησίας μας καί ὅποια ἄλλα σοῦ προσδιορίζουν οἱ ῾Ιεροί Κανόνες τῶν Πατέρων μας.
Σεβόμενος τά δικά σου προνόμια, δέν παραιτοῦμαι ἀπό τά δικά μου ἐπισκοπικά δικαιώματα καί ἀπό τήν ὑποχρέωση νά ἐκφέρω ἄποψη καταφατική, γιά κάθε χαρισματική πρωτοβουλία σου, ἀλλά καί βαθειά ἔμπονη, γιά κάθε ἠθελημένη καί μεθοδευμένη ἤ ἀθέλητη καί σφαλερή διαπλοκή σου.......
Τό δικαίωμα τοῦ λόγου καί τῆς κριτικῆς δέν μπορεῖς νά μοῦ τό στερήσεις. Μοῦ παραχωρήθηκε, ὅπως παραχωρήθηκε καί σέ σένα, κατά τήν ἱερώτατη στιγμή τῆς ἀνάδειξής μου σέ ᾿Επίσκοπο. Καί εἶμαι ὑποχρεωμένος νά τό διατηρήσω, ἀλώβητο, ἴσαμε τήν ὥρα τῆς λογοδοσίας μου ἐνώπιον τοῦ Κυρίου μου.
Αὐτή τή στιγμή νοιώθω τήν ὑποχρέωση νά σοῦ κάνω μιά ἀδιαπραγμάτευτη σύσταση. ῎Οχι κριτική, γιατί εἶμαι βέβαιος, πώς ἡ ἀρχιεπισκοπική σου αὐτάρκεια δέν εἶναι εὔκαμπτη νά σκύψει, νά τή μελετήσει, νά τήν ἀποδεχτεῖ καί νά τήν ἀφομοιώσει. Μήτε συμβουλή σχεδιάζω νά σοῦ καταθέσω. Γιατί, ὅπως ἔχουν δείξει οἱ πρόσφατες ἐξελίξεις, ἡ κατά τούς ἔσχατους καιρούς μας ἀρχιεπισκοπική πληρότητά σου ἔχει φτάσει στά ὅρια τῆς «τελειότητας» καί περιττεύει ἡ πρόσθετη βελτίωση.
Θά σοῦ κάνω μιά σύσταση, πού ἀναφέρεται ὄχι στό μεῖζον, χαρισματικό χρέος σου, ἀλλά στό ἔλασσον, ἀλλά ἀναγκαῖο, πού χρωστᾶς νά κάνεις, μετά τίς ποικίλες καί κυριολεκτικά ἀπρόσμενες πρωτοβουλίες σου.
᾿Αρχιεπίσκοπε ῾Ιερώνυμε, σοῦ συνιστῶ καί σέ παρακαλῶ, ἀπό δῶ καί πέρα νά μήν κάνεις καμμιά ἀναφορά στούς ῾Ιερούς Κανόνες τῆς ᾿Εκκλησίας μας. Μή προσπαθήσεις, ποτέ πιά, νά δείξεις τό θαυμασμό σου στίς ῾Ιεροκανονικές Διατάξεις, πού θέσπισαν οἱ ἅγιοι Πατέρες μας καί πού ἀποτελοῦν τό θεμελιακό καί ἀπόλυτα δεσμευτικό Δίκαιο τῆς Εὐχαριστιακῆς μας Οἰκογένειας.
Αὐτούς τούς ῾Ιερούς Κανόνες τούς περιφρόνησες καί τούς ποδοπάτησες ἐσχάτως, προκειμένου νά ὑλοποιήσεις τούς σκοτεινούς σχεδιασμούς σου. Δέν τό εἶχες τό δικαίωμα αὐτό. ᾿Αλλά, μπροστά στόν πειρασμό, δέν ἀνέκοψες πρύμνα.
Καί σύ-καί ἐγώ, πολύ νωρίτερα ἀπό σένα-δώσαμε ὅρκο, ὅτι θά τηροῦμε, στό σύνολό τους καί μέ πληρότητα, τούς ῾Ιερούς μας Κανόνες. Καί τόν δώσαμε τόν ὅρκο αὐτό μπροστά στό Πανάγιο Θυσιαστήριο, κατά τήν ὥρα τῆς ἀνάδειξής μας στήν ὑπευθυνότητα τοῦ ᾿Επισκόπου καί ἐνώπιον τοῦ Σώματος τῶν ἁγίων ῾Ιεραρχῶν, πού ἔσπευσαν νά μᾶς προσφέρουν τήν ἀτίμητη Χάρη. Καί, ἐπί πλέον, δώσαμε καί δεύτερο ὅρκο-διαβεβαίωση μπροστά στήν κοσμική ἐξουσία, ὅτι θά τηροῦμε τούς Νόμους τῆς πατρίδας μας καί δέ θά ἐπιτρέπουμε στόν ἑαυτό μας νά ἐκτρέπεται σέ καπηλία.
Αὐτοί οἱ ὅρκοι δέν ἀκυρώνονται, δέν παραγράφονται καί δέν παραβιάζονται. ῾Η ὁποιαδήποτε παραβίαση χρεώνεται στήν προσωπικότητα, πού ἀναδεικνύεται ἐπίορκη. Καί τήν ὑποχρεώνει, εἴτε αὐτοθέλητα, εἴτε μετά ἀπό προσφυγή στήν ἀντίστοιχη δικαιοσύνη, νά ἀποσυρθεῖ στό περιθώριο.
Καταπάτηση τῶν ῾Ιερῶν Κανόνων, σάν αὐτή, πού σχεδίασε καί ἀποτόλμησε ἡ Μακαριότητά σου, εἶναι πράξη κατασπίλωσης τῆς ἴδιας τῆς ἀρχιερωσύνης καί ἐνοχοποίησης τοῦ ἐπίορκου.
῾Ο νοῦς μου ἀνατρέχει σέ μερικούς ἁγίους ῾Ιεράρχες, τῆς παλιᾶς, ἀλλά καί τῆς νεότερης ἐποχῆς. Τούς βλέπω μπροστά μου, δασκάλους μας, ἀλλά καί δικαστές μας. Καί τούς αἰσθάνομαι μαχητές. Νά ἀπορρίπτουν, μετά βδελυγμίας, τόν πειρασμικό λογισμό. Νά μήν ἐπιτρέπουν στόν ἑαυτό τους τήν ἐλάχιστη παραβίαση κάποιου ῾Ιεροῦ Κανόνα. ῎Αν κάποιος ἀπ᾿ αὐτούς, σέ στιγμές νοητικῆς σκότωσης ἤ καταθλιπτικῆς φόρτισης ἀπό ἰδιοτελή σύμβουλο, ἔφτανε στό ἀκραῖο σημεῖο τῆς σύγχυσης καί διατύπωνε πρόθεση ὑποχώρησης, ὁ συγκλονισμός του καί ἡ μετάνοιά του θά τόν ἔσπρωχναν ἔξω ἀπό τό ῾Ιερό Θυσιαστήριο. Θά ἀποσυρόταν στήν ἔρημο, γιά νά κλάψει, νά θρηνήσει, νά ἐκζητήσει τό θεῖο ἔλεος καί νά περπατήσει τό μονοπάτι τῆς μετάνοιας καί τῶν δακρύων ἴσαμε τή στιγμή, πού θά ἄφηνε τήν ἔσχατη πνοή του.
᾿Εγώ δέ σοῦ εἰσηγοῦμαι νά ἀποσυρθεῖς στήν ἔρημο. Αὐτή ἡ πράξη δέ γίνεται μήτε μέ παραγγελία μήτε μέ ἀδελφική σύσταση. Γίνεται μόνο μέ τή συναίσθηση τοῦ βάρους τῆς ἐκτροπῆς καί μέ τή φωτεινότητα τῆς μετάνοιας. Τό μόνο, πού σοῦ εἰσηγοῦμαι καί σέ παρακαλῶ, εἶναι νά σεβαστεῖς τίς πηγές τῶν ῾Ιερῶν Κανόνων μας, πού εἶναι οἱ ἁγιότατοι Πατέρες μας καί οἱ ῾Αγιοπνευματικές Οἰκουμενικές Συνάξεις καί-ἀναστηλώνοντας, ταπεινά, τή δική σου ἀξιοπρέπεια, νά πάψεις νά ἀναφέρεσαι στόν ῾Ιεροκανονικό πλοῦτο. Νά σταματήσεις νά τόν προβάλλεις, ὡς ὁριοθετικό Κώδικα διατάξεων εὐταξίας καί συναδέλφωσης, μόνο κατά τίς στιγμές, πού ὑπολογίζεις-μέ διαλεκτική ἐπικοινωνιακή-ὅτι συμπορεύονται μέ τό κλίμα τῆς στιγμῆς καί μέ τίς ἐπιδιώξεις σου.
Καλή μετάνοια, ᾿Αρχιεπίσκοπε ῾Ιερώνυμε.
Ο ΑΤΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΡΙΔΟΣ
ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου