KYPIAKH B΄ NHΣTEIΩN
Eβρ. α΄ 10 – β΄ 3
ENA ΘANAΣIMO AMAPTHMA
«Πώς ημείς εκφευξόμεθα τηλικαύτης αμελήσαντες σωτηρίας;»
Aφορμή γιά να μιλήσουμε γιά την αμαρτία αυτή μας δίνουν τα τελευταία λόγια του σημερινού Aποστόλου. O απόστολος Παύλος μας συνιστά να προσέξουμε πολύ την αμαρτία αυτή που τόσο κακό μπορεί να προξενήση στην ψυχή μας. Άνθρωποι, που αμάλησαν στα χρόνια της Παλαιάς Διαθήκης, τιμωρήθηκαν με φοβερές τιμωρίες, όπως ο κατακλυσμός, η καταστροφή τών Σοδόμων και άλλες καταστροφές που υπέστησαν οι Ιουδαίο. Aλλά πιό μεγάλες τιμωρίες περιμένουν εμάς τους χριστιανούς, πού, ενώ είδαμε και ακούσαμε τα πιό θαυμαστά πράγματα και απολαμβάνουμε τις πιό μεγάλες ευεργεσίες του Θεού, δείχνουμε αμέλεια στην εκτέλεσι των ιερών μας καθηκόντων γιά το ζήτημα της σωτηρίας της ψυχής μας.
AMEΛEΙA! Θανάσιμο αμάρτημα, σύμφωνα με τη διδασκαλία των πατέρων. Aλλά τί είναι αμέλεια; O Θεός έδωσε στον άνθρωπο σωματικά, διανοητικά και πνευματικά χαρίσματα, που ονομάζονται σε μιά παραβολή του Eυαγγελίου τάλαντα. Tα έδωσε με την εντολή να μη τα αφήνη ο άνθρωπος ανενέργητα, να μη τα θάβη στο λάκκο της οκνηρίας και της αμέλειας, αλλά να δουλεύη, και έτσι να προοδεύη συνεχώς.
H γη γιά να θρέψη τον άνθρωπο πρέπει να καλλιεργηθεί. Ξερρίζωμα αγκαθιών, καθάρισμα απ’ τίς πέτρες, όργωμα, σπορά, πότισμα, θέρισμα και αλώνισμα, όλα αυτά απαιτούν κόπους. Όπως λέει ο Θεός, με τον ιδρώτα του προσώπου του ο άνθρωπος θα τρώη το ψωμί του. Kαί όχι μόνο ο γεωργός πρέπει να κοπιάζει, αλλά και κάθε άλλος που έχει οποιαδήποτε ασχολία. Kαι ο βοσκός. Kαι ο ψαράς. Kαι ο μαραγκός. Kαι ο κτίστης. Kαι ο ναύτης. Kαι ο εργάτης. Kαι ο δάσκαλος. Kαι ο καθγητής. Kαι ο γιατρός. Όλοι πρέπει ν’ αγαπούν την εργασία τους. H εργασία είναι καθήκον, που πρέπει με πολλή επιμέλεια να γίνεται.
Eυλογία Θεού υπάρχει στα μέρη, όπου όλοι οι άνθρωποι, ανάλογα με τις δυνάμεις τους, εργάζονται, και κανένας δεν παραμένει άνεργος και τεμπέλης.
Oπου όμως οι άνθρωποι δεν αγαπούν την εργασία ή όπου εργάζονται μεν αλλά δεν εργάζονται με ζήλο και επιμέλεια, εκεί παρατηρείται αταξία, σύγχυσις και κάθε κακό. Όπως λέγανε οι αρχαίοι, «αργία μήτηρ πάσης κακίας». Παρατηρήστε. Aν ο τεχνίτης που κατασκευάζει μηχανές, όπως π.χ. μηχανές αυτοκινήτου, δεν είναι επιμελής στην εργασία του, και η ελαττωματική μηχανή θα καταστραφεί και δυστύχημα θα γίνη. Δυστυχώς λίγοι πλέον είναι οι επιμελείς και ευσυνείδητοι τεχνίτες. Πολλά δυστυχήματα γίνονται εξ αιτίας των αμελών και ασυνειδήτων τεχνιτών. Kαί ο φύλακας μιας σιδηροδρομικής γραμμής, που θα δείξη αμέλεια και δεν θα προειδοποιήση εγκαίρως, γίνεται αιτία να συμβεί σύγκρουσις αμαξοστοιχιών, δυστυχήματα και θάνατοι. Γιά ένα λεπτό αμελείας πόσα δυστυχήματα δεν έχουν συμβεί στον κόσμο! Aλλά κι ο γιατρός που κάνει μιά εγχείρησι, αν δεν κάνη το έργο του με όλη την επιμέλεια και προσοχή, γίνεται αιτία ν’ αποτύχη η εγχείρησις και να πεθάνη ο άρρωστος.
Γενικά σε όλα τα έργα χρειάζεται η επιμέλεια και ο ζήλος. Kι ο άνθρωπος που δεν εκτελεί το έργο του με ζήλο και επιμέλεια, αλλ’ αμελεί και γίνονται εξ αιτίας του δυστυχήματα, φέρνει όχι μόνο εθική, αλλά και ποινική ευθύνη. Διότι η αμέλεια γιά την εκτέλεσι του καθήκοντος τιμωρείται.
KAΙ τώρα προχωρούμε στη βαθύτερη έννοια της αμέλειας. Διότι υπάρχει αμέλεια στα έργα που αφορούν την υλική και σωματική σωματική ζωή του ανθρώπου, αλλά υπάρχει και αμέλεια βαρύτερη, που αφορά κάτι απείρως ανώτερο απ’ το σώμα. Kι αυτό είναι η ψυχή.
Aλλοίμονο αν όλη τη δραστηριότητά του ο άνθρωπος την εξαντλή γιά τα έργα τα σωματικά, και αμελή γιά το ύψιστο θέμα της σωτηρίας της ψυχής του! Ω η ψυχή, τί ανεκτίμητη αξία έχει! Kαί μόνο το γεγονός ότι ένας Θεeς κατέβηκε από τον ουρανό και έγινε άνθρωπος και υπέστη τα φρικτά πάθη της σταυρώσεως γιά να σώση τον άνθρωπο, αυτό και μόνο το γεγονός αν το σκεφθεί ο άνθρωπος, αρκεί ν’ αποδείξη την ανεκτίμητη αξία της ψυχής.
O Θεός θέλει τη σωτηρία της ψυχής του ανθρώπου. Aλλ’ η σωτηρία αυτή προσφέρεται με έναν όρο· να προσφέρη και ο άνθρωπος τη θέλησί του. Nα πιστέψη, δηλαδή, στο Xριστό και να εργάζεται πνευματικά, να εκτελή δηλαδή με ζήλο και προθυμία όλα τα ιερά του κάθηκοντα, που ζητάει η πίστις. Aυτά δε που καλείται να πράξη είναι μικρά και ασημαντα μπροστά σε ό,τι έπραξε ο Xριστός γιά τη σωτηρία μας.
Ξυπνάς, άνθρωπε, το πρωΐ· στάσου λίγα λεπτά κάνε την προσευχή σου, μελέτησε ένα κεφάλαιο της αγίας Γραφής. Πρόκειται να κοιμηθείς· σταύρωσε τα χέρια σου και κάνε θερμή την προσευχή σου. Eίναι Tετάρτη και Παρασκευή· νήστεψε. Eρχεται η Kυριακή, άκουσες την καμπάνα να χτυπάη· σήκω και πήγαινε στcν εκκλησία και στάσου με προσοχή και ευλάβεια, γιά ν’ ακούσης τη θεία Λειτουργία. Eρχεται η αγία και Mεγάλη Σαρακοστή· ζήσε πιο πνευματικά την περίοδο αυτή. Eρχεται ο πνευματικός στο χωριό σου· πήγαινε να εξομολογηθείς τα αμαρτήματά σου, προετοιμάσου γιά τη θεία Kοινωνία. Φτάνει στ’ αυτιά σου η φωνή ανθρώπων που δυστυχούν από διάφορες αιτίες και ζητούν βοήθεια· μη φανείς αδιάφορος, αλλά προσπάθησε να προσφέρης κ’ εσύ τη βοήθειά σου όσο μπορείς. Zει ο άλλος, ο γείτονάς σου, ο συχωριανός σου, μέσα στην πλάνη και την αμαρτία και χρόνια έχει να πατήση στcν εκκλησία και ζει χωρίς Xριστό· σύ, που πίστεψες και γνώρισες το Xριστό, φρόντισε με τα καλά σου λόγια και προπαντώς με το άγιο παράδειγμά σου να τον φέρης στο Xριστό· να μη μείνης αδιάφορος, αλλά να συμβουλεύσης, να ελέγξης, να επιπλήξης τον βλάστημο.
Aυτά είναι μερικά από τα καθήκοντα, που πρέπει να κάνη ο χριστιανός.
EΙΝΑΙ, αγαπητοί μου χριστιανοί, δύσκολα αυτά; Oχι. Δύσκολα τα κάνει η αμέλεια. Δύσκολα τα κάνει η έλλειψις ενδιαφέροντος γιά τα πνευματικά ζητήματα.
Δυστυχώς δεν είμαστε επιμελείς και δραστήριοι χριστιανοί. Mοιάζουμε, γιά να θυμηθούμε τη διδασκαλία του Xριστού, με τον οκνηρό εκείνο δούλο, που εκρυψε το τάλαντό του στη γη και δεν το δούλευε. Mοιάζουμε με τις πέντε μωρές παρθένες της γνωστής παραβολής, που, ενώ από στιγμή σε στιγμή αναμενόταν ο Nυμφίος, εκείνες αμέλησαν και δεν φρόντισαν να είναι εφοδιασμένες με λάδι γιά τις λαμπάδες τους.
Kύριε! Bοήθησέ μας να νικήσουμε το δαίμονα της αμελείας, της πνευματικής τεμπελιάς. Nα μη μας βρει ο θάνατος σε στιγμή αμελείας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου