Η ποθητή μέρα έφτασε. Καθαρή Δευτέρα. Μάζεψα το χαρταετό μου και νωρίς ξεκίνησα για να τον δω σε μεγάλα ύψη. Δεν άργησα να αντικρίσω αυτό που λαχταρούσα. Τον κοίταζα και τον καμάρωνα! Μια ηθική ικανοποίηση με βύθισε σε σκέψεις. Γιατί ο χαρταετός να έχει την Καθαρή Δευτέρα την τιμητική του; Γιατί όχι άλλη μέρα; Γιατί να βγαίνουν όλοι οι άνθρωποι τέτοια μέρα έξω στη φύση; Γιατί να θέλω να μοιάσω του χαρταετού; Ου… πάψε να ρωτάς. Ας πάρουμε τα πράγματα απ’ την αρχή. Ξέρω ότι σε πενήντα μέρες θα γιορτάσουμε την Ανάσταση του Χριστού.
Μια γιορτή, η σημαντικότερη στον κόσμο γιατί σώζεται η ανθρωπότητα από τη νέκρωση. Οι προπάτορες , Αδάμ και Εύα με την ανυπακοή τους φεύγουν από τον παράδεισο. Χάνουν ό,τι καλύτερο είχαν, τη σχέση τους με τον ίδιο το Θεό της Αγάπης. Βγαίνουν λοιπόν από τον Παράδεισο και κλείνουν οι πόρτες. Με τους γλυκύτατους ύμνους την περίοδο του Τριωδίου και ιδιαιτέρως την Καθαρή Δευτέρα, η Εκκλησία μας θυμίζει την έξοδο του Αδάμ και της Εύας από το Παράδεισο, τις θλίψεις και τις συνέπειες που ακολούθησαν. Ο Αδάμ κάθισε , λέει ένας ύμνος , απέναντι από τον παράδεισο και έκλαιε. Έτσι για να θυμηθούμε αυτό το γεγονός κι εμείς φεύγουμε από τον παράδεισο, το σπίτι μας και με πολλές στερήσεις και ταλαιπωρίες πηγαίνουμε στους αγρούς για να φάμε τα απλά και νηστίσιμα φαγητά μας. Ας μη ξεχνούμε ότι η έξοδος έγινε λόγω της ανυπακοής στη συμφωνία της μιας εντολής που αναφερόταν στη νηστεία. Εμείς λαχταρούμε την επιστροφή όπως τότε και ο Αδάμ. Άρα ο χαρταετός δεν είναι μόνο έθιμο, αλλά ένα μήνυμα , ένας πόθος να μιμηθούμε να γίνουμε χαρταετοί, να πάμε ψηλά στον ουρανό , στο Θεό , στο παράδεισο. Πώς όμως; Ο χαρταετός μου έδωσε την απάντηση. Όπως ο χαρταετός έχει σώμα και ουρά έτσι και ο άνθρωπος έχει σώμα και ψυχή. Αν δώσω περισσότερη σημασία στο σώμα θα ατροφήσει η ουρά- ψυχή. Αν δώσω αξία μόνο στην ουρά – ψυχή θα υποτιμήσω το σώμα. Άρα, όπως ο χαρταετός για να πετάξει πρέπει να έχει τέλεια ζυγισμένο το σώμα με την ουρά έτσι κι εμείς πρέπει να έχουμε τέλεια ισορροπία στο σώμα με την ψυχή.
Αυτό που θα μας βοηθήσει είναι η περίοδος των πενήντα ημερών που συνοδεύεται με τη νηστεία. Η νηστεία βοηθά στην καθαριότητα, ελαφρότητα του σώματος και ταυτόχρονα στην καθαρότητα από τα βάρη των αμαρτιών. Ο άνθρωπος είναι ψυχοσωματική οντότητα. Η ισορροπημένη καλλιέργεια του σώματος και της ψυχής βοηθούν τον άνθρωπο να γίνει ολοκληρωμένη προσωπικότητα. Ένας χαρταετός δεν πετά ποτέ μόνος του. Θέλει τη βοήθεια του αέρα. Απαραίτητη προϋπόθεση για να ανέβει ο άνθρωπος χρειάζεται το γλυκό αεράκι, τη χάρη του Αγίου Πνεύματος μέσα από τα μυστήρια της Εκκλησίας. Όπως ο χαρταετός δεν ανεβαίνει αν έχει έστω και ελάχιστα εκατοστά περιττή ή λιγότερη ουρά ή καλάμια, έτσι και ο άνθρωπος πρέπει να αναγνωρίσει και να διώξει με την εξομολόγηση πάθη που τον καθηλώνουν και τον εγκλωβίζουν. Την κινητήριο δύναμη πρέπει να την παίρνουμε και από τη συμμετοχή και κοινωνία μας με τον ίδιο το Χριστό στο μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας.
Από την πολλή σκέψη ούτε που το κατάλαβα. Ο χαρταετός μου πήγε όσο πιο ψηλά μπορούσε. Αν είχα κι άλλο σπάγκο – θέληση θα ανέβαινε ακόμα. Κρίμα. Ένας θόρυβος από το σπάγκο ακουγόταν σαν να ήταν ύμνος δοξολογίας από τον ουρανό. Ένας πόθος με έκανε να στείλω μήνυμα προσευχής ψηλά. Έγραψα σε ένα χαρτί και το πέρασα στο σπάγκο . Πόσο γρήγορα ανέβαινε….
Δεν ξέρω πόση ώρα πέρασε. Το μόνο που ξέρω είναι ότι δεν ήθελα ποτέ να πέσει ο χαρταετός . Ήθελα να απολαμβάνει τον κόσμο αυτός από ψηλά. Μια σκέψη όμως με πανικόβαλε. Άραγε αυτό το σκοινί που κρατά το χαρταετό εδώ στη γη δεν είναι η εφήμερη και απρόβλεπτη ζωή μας; Ναι. Ανά πάσα στιγμή το σχοινί μπορεί να αδυνατίσει , να σπάσει να κοπεί και τότε
… Ω Θεέ μου ! Θα είναι έτοιμος ο χαρταετός μου να πετάξει ελεύθερα πιο ψηλά, πιο ανάλαφρα εκεί στο Παράδεισο την ώρα που ο Χριστός θα ανασταίνεται;
Δέσποινα Ιωάννου- Βασιλείου
Πρεσβυτέρα – Εκπαιδευτικός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου