Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου 2011

Έφτασε ο καιρός να κοπούν οι μισθοί ανεξαιρέτως όλων των αγάμων κληρικών.

Έφτασε ο καιρός.
Όλοι οι Ιερομόναχοι που έχουν καταλάβει εφημεριακές θέσεις να επιστέψουν στις Μόνες της μετάνοιάς του.  Ώστε να απελευθερωθούν θέσεις για τους εγγάμους κληρικούς.  Να σταματήσουν να ψετοκλαίνε οι δεσποτάδες για το ότι η κυβέρνηση δεν εγκρίνει θέσεις εφημερίων και να επιστρέψουν τους εκατοντάδες Αρχιμανδρίτες στα Μοναστήρια τους. Είναι απαράδεκτο κληρικοί που έχων δώσει όρκο να παραμένουν εν υπακοή και ακτημοσύνη στην Μονή τους και αυτοί να κυκλοφορούν με πολυτελή αυτοκίνητα, να διασκεδάζουν σε ταβέρνες και να διαμένουν σε πολυτελή διαμερίσματα και μονοκατοικίες.
Ο Ιερός Σύνδεσμος Κληρικών Ελλάδος να ξυπνήσει και να διεκδικήσει αυτά που πρέπει.
Αγώνας για να κοπούν οι μισθοί ανεξαιρέτως όλων των αγάμων κληρικών.

Τρίτη 20 Σεπτεμβρίου 2011

ΕΠΙΧΕΙΡΕΙΤΑΙ Η ΦΙΜΩΣΙΣ ΤΟΥ ΚΛΗΡΟΥ;

ΕΠΙΧΕΙΡΕΙΤΑΙ Η ΦΙΜΩΣΙΣ ΤΟΥ ΚΛΗΡΟΥ;
                                                           
Τον τελευταίο καιρό, ευκαίρως - ακαίρως, από τα Μ.Μ.Ε. προβάλλεται ένα ζήτημα το οποίο απασχολεί, και όσο θα περνά ο καιρός θα απασχολεί ολοένα και περισσότερους πολίτες στον ελλαδικό και όχι μόνο χώρο.
Και ποιο είναι αυτό; Το αν έχει δικαίωμα και αν μπορεί ένας κληρικός να έχει και να εκφέρει γνώμη για τα τεκταινόμενα γενικώς στην κοινωνία μας και ειδικώς εάν δύναται να εκφράζει άποψη σε θέματα τόσο εθνικά, όσο και κοινωνικά.
Ορισμένοι μάλιστα στρατευμένοι «δημοσιογράφοι», όταν κάποιος κληρικός και μάλιστα ανώτερος, όπως είναι οι ελάχιστοι, δυστυχώς, μητροπολίτες, που ευθαρσώς εκφράζουν την άποψή τους, ορισμένοι λοιπόν κονδυλοφόροι, αφού βάψουν την πέννα τους στον φάρυγγα του όφεως, γράφοντας τόσα και τόσα, καταλήγουν και σε μαθήματα δεοντολογίας. Ότι δηλ. δεν θα πρέπει οι κληρικοί να ομιλούν, διότι δήθεν ξεφεύγουν από τον σκοπό του λειτουργήματός τους.
Βεβαίως το να θέτονται τέτοιου είδους ερωτήματα, για το αν θα μπορεί ο ορθόδοξος κληρικός να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του, τόσο γραπτώς, όσο και προφορικώς, τούτο θα μπορούσε να δικαιολογηθεί μόνο σε ανελεύθερα καθεστώτα, όπως π.χ. στην χιτλερική Γερμανία ή στις χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ, όπου κυριαρχούσε το κόκκινο θηρίο του επάρατου κομμουνισμού. Ποιός αλήθεια, εχέφρων άνθρωπος, δεν γνωρίζει για τον «πατερούλη» Στάλιν, τον τύπο αυτόν του αντιχρίστου, που με τους οπαδούς του και τους ποικίλους δορυφόρους του (μηδέ εξαιρουμένων και των οπαδών του στον τόπο μας), που ξερνούσαν μέσα από την διεστραμμένη τους καρδιά την πίσσα της κολάσεως εναντίον του Ορθοδόξου Χριστιανικού κλήρου; Όποιος κληρικός ή μοναχός  τολμούσε να κηρύξει ελεύθερα τον λόγο του Θεού, ή να εκφράσει την άποψή του επάνω σε κοινωνικά θέματα, αμέσως, αν δεν τον έστελναν στο εκτελεστικό απόσπασμα, τον συνελάμβαναν και ο άνθρωπος έπαιρνε την άγουσαν για τα αλήστου μνήμης «γκουλάγκ» και την Σιβηρία...
Σε πάρα πολλές χιλιάδες αριθμούνται οι μάρτυρες κληρικοί και μοναχοί που άφησαν την τελευταία τους πνοή στην αχανή αυτή χώρα των πρώην Σοβιέτ. Το δε άξιον παρατηρήσεως μεταξύ του κομμουνιστικού διωγμού σε σχέση με τη σημερινή νοοτροπία την οποία τα Μ.Μ.Ε. προσπαθούν να επιβάλλουν, είναι τούτο: Άφηναν τα Σοβιέτ (δηλ. τα παραρτήματα του άδου), όπου τέλος πάντων άφηναν, κάποιο ναό να λειτουργεί και κάποια ακολουθία να τελείται, απαγόρευαν όμως απολύτως το ζωντανό κήρυγμα. Τον ριζοσπαστικό λόγο του Θεού που καθαιρεί τα οχυρώματα του διαβόλου και ταυτοχρόνως αφυπνίζει τις συνειδήσεις. Αυτό δηλ. που ζητούν τα «παπαγαλάκια» των ποικίλων στοών και των σκοτεινών δυνάμεων, να επαναληφθεί και σήμερα. Ο κλήρος, τονίζουν, να περιοριστεί μόνο εντός των ναών και κυρίως να σφραγίσει το στόμα του.
Αν λοιπόν ζούσαμε σε τέτοιου είδους, ολοκληρωτικά καθεστώτα, τότε πράγματι θα μπορούσε να τεθεί θέμα ελευθερίας του λόγου για τον κάθε πολίτη, για τον κάθε πιστό και κυρίως για τον Ορθόδοξο κλήρο.
Τώρα όμως που δεν υφίσταται τέτοιο ζήτημα, τώρα που μας έχουν στην κυριολεξία ζαλίσει το κεφάλι με την ακράδαντη δήθεν δημοκρατία που απολαμβάνουμε, τώρα φυσικά δεν τίθεται, δεν μπορεί να τεθεί καν τέτοιο ζήτημα. Δεν μπορεί, εκτός και αν όλα αυτά τα φερέφωνα, οι πληρωμένοι και κατ’ όνομα δημοσιογράφοι και οι δημοκόποι πολιτικοί, αισθάνονται ότι όντως δεν υφίσταται γνήσια δημοκρατία και ότι αργά αλλά σταθερά περιορίζεται πλέον η ελευθερία του λόγου. Αλλ’ αν όντως ισχύει κάτι τέτοιο, σε λίγο καιρό οι μόνοι που θα μπορούν να ομιλούν θα είναι οι αντίχριστοι και όσοι υπηρετούν τις γνωστές δυνάμεις της ανωμαλίας, οι οποίες λυσσούν σ’ ο,τιδήποτε αυθεντικά Ελληνικό και γνήσια Χριστιανικό.
Αλλ’ ας εστιάσουμε στη συνέχεια το όλο θέμα στη βάση του.
Μπορεί ένα κληρικός να έχει γνώμη και ελευθέρως να την εκφράζει; Αυτό είναι το ζητούμενο.
Και ρωτούμε κι εμείς τώρα με τη σειρά μας. Οι Έλληνες Ορθόδοξοι κληρικοί, οι Έλληνες Ορθόδοξοι μοναχοί και γενικώς ειπείν οι ρασοφόροι και βεβαίως οι αδελφοί των Ιεραποστολικών Αδελφοτήτων, δεν είναι Έλληνες πολίτες;
Φυσικά, δεν θα αγγίξουμε το ζήτημα από την καθαρώς πνευματική του πλευρά. Οπωσδήποτε από την Ευαγγελική άποψη όχι απλώς μπορούν, αλλά επιβάλλεται να ομιλούν. Και δεν θα αγγίξουμε το θέμα από αυτή την σκοπιά,  διότι όλος αυτός ο συρφετός είναι παντελώς άσχετος με το αγνό, με το κρυστάλλινο πνεύμα του Ιερού Ευαγγελίου. Αν συζητήσουμε επάνω στην βάση αυτή, τότε θα κινδυνεύσουμε να δώσουμε «το άγιον τοις κυσί και τον μαργαρίτη να ρίψουμε στους χοίρους» (Ματθ.ζ΄6).
Τους θέτουμε λοιπόν με την σειρά μας τα εξής ερωτήματα: Οι Έλληνες κληρικοί και μοναχοί, δεν είναι βάσει του Συντάγματος ίσοι με όλους τους άλλου Έλληνες; Δεν είναι όλοι οι Έλληνες ίσοι έναντι των νόμων αλλά και των ελευθεριών που προβλέπει το Σύνταγμα; Μήπως καθιερώθηκε ο διαχωρισμός των Ελλήνων και δεν το μάθαμε; Μήπως κάποιοι είναι Α΄ κατηγορίας πολίτες και μπορούν εντελώς ελεύθερα να εκφράζονται (π.χ. πολιτικοί, δημοσιογράφοι, συνδικαλιστές, «καλλιτέχνες» κ.ά.), ενώ μερικοί άλλοι (κληρικοί και μοναχοί), χαρακτηρίστηκαν ως β΄ κατηγορίας Έλληνες και δεν δύνανται να ομιλούν; Μήπως οι μεγάλοι μας δημοκράτες θεσμοθετούν τον  κοινωνικό ρατσισμό και πλέον σε λίγο θα πρέπει  αναμένουμε και τον εξοστρακισμό;
Μήπως εκτός της οικονομικής καταρρακώσεως της πατρίδας μας και της δεσμεύσεως του Δ.Ν.Τ., επεβλήθη και η κοινωνική περιχαράκωσις μιας μερίδας πολιτών; Ή συναισθάνονται τα πειθήνια όργανα της τρόικας ότι και στην ζοφερή αυτή περιπέτεια ο Ελληνορθόδοξος κλήρος είναι αυτός που θα στηρίξει και θ’ ανορθώσει έτι άπαξ το Έθνος, και κυρίως τούτο είναι που τους καίει και ζητούν ν’ αποφύγουν;
Ερωτούμε. Οι κληρικοί μας, δεν εκπληρώνουν στο ακέραιο τις υποχρεώσεις τους προς την πατρίδα και μάλιστα με το παραπάνω σε πλείστες όσες περιπτώσεις; Δεν πληρώνουν τους φόρους που τους αναλογούν και δεν συμπεριφέρονται ως χρηστοί πολίτες μέσα σε μια ευνομούμενη πολιτεία που κατά κόρον ακούμε ότι απολαμβάνουμε;
Οπωσδήποτε, σε άλλες εποχές, μόλις πριν μερικά χρόνια, θα ήταν αδιανόητο να έθετε κανείς τέτοιου είδους ερωτήματα. Δυστυχώς όμως φτάσαμε και σε αυτό το κατάντημα ώστε να προσπαθούμε να παρουσιάσουμε τα αυταπόδεικτα.
Αλλ’ ας μας επιτραπεί να συνεχίσουμε και με μια άλλη δέσμη ερωτήσεων.
Ποιοι είστε εσείς κύριοι, οι οποίοι θα μας απαγορεύσετε την ελευθερία του λόγου; Ποιος σας έδωσε αυτό το «δικαίωμα» να μας απαγορεύεται αυτό το οποίο έχει «δικαιωματικώς» και ο τελευταίος λαθρομετανάστης του ταλαίπωρου, όπως τον καταντήσατε, αυτού  τόπου;
Και ποιος αλήθεια σας μετάλλαξε σε «φίμωτρα» για τα στόματα και τις συνειδήσεις των Ελληνορθόδοξων κληρικών;
Και δεν αισθάνεσθε ότι τέτοιου είδους συμπεριφορές το μόνο που κατορθώνουν είναι να κάνουν κι όσους από χαρακτήρος είναι «πραείς και ησύχιοι», να ξεσηκώνονται και να διεκδικούν τα αναφαίρετα δικαιώματά τους, με πρώτιστο αυτό το της ελευθερία του λόγου;
Μετά βεβαιότητος, θα πρέπει κανείς να διαθέτει πολύ χαμηλό δείκτη νοημοσύνης για να πιστέψει ότι τα «δημοσιογραφικά μπαράζ» και οι επιπόλαιοι  πολιτικάντικοι εκφοβισμοί, θα κατορθώσουν να επιφέρουν αποτελέσματα και να κάμψουν τους Ορθοδόξους και μάλιστα τους Έλληνες κληρικούς. Θα πρέπει να είναι κανείς πολύ αφελής για να πιστέψει ότι με τέτοιου είδους τερτίπια, θα μπορέσουν να μας φοβίσουν ώστε να γίνουμε «καλά παιδιά» ράβοντας το στόμα μας και κάμπτοντας τον αυχένα μας.
Τους βεβαιώνουμε τους κυρίους αυτούς, που βάλθηκαν εργολαβικά να χτυπήσουν το μόνο που μας έμεινε, την ελευθερία δηλ. του λόγου, ότι θα συμβεί το εντελώς αντίθετο από αυτό, που επιδιώκουν. Και αν έως τώρα ευάριθμοι μητροπολίτες έχουν το θάρρος να ορθώνουν το ανάστημά τους και με παρρησία να ελέγχουν ο,τιδήποτε μολυσμένο και σαπισμένο μέσα στην κοινωνία και το κράτος μας, ας έχουν λοιπόν την βεβαιότητα όλοι αυτοί οι «μπαμπούλες της εξουσίας», ότι σε λίγο καιρό το κύμα θα έχει γίνει ασυγκράτητο.
Ξεκάθαρα πράματα λοιπόν. Ως Έλληνες κληρικοί, έχοντες συνείδηση της αποστολής μας, ουδέποτε θα παραδεχθούμε το «αδίκημα της γνώμης» που προσπαθούν εμμέσως πλην σαφώς και ψυχολογικώς να μας επιβάλλουν. Και έχουμε την βεβαιότητα πως όχι όταν εκφράζει κανείς την αλήθεια διαπράττει αδίκημα, αλλά αντιθέτως εγκληματεί όταν κρατά την σιωπή (την περίεργη και ένοχη εν πολλοίς σιωπή... ).
Την θεμελιώδη δε αυτή αλήθεια περί της ελευθερίας του λόγου την γνωρίζουν πολύ καλά οι εξουσίες που υφίστανται σε μια ευνομούμενη και δημοκρατική πολιτεία. Τόσο η νομοθετική και η εκτελεστική, όσο κυρίως η δικαστική, η οποία όταν λειτουργεί σωστά και ελεύθερα, παίζει σπουδαίο ρόλο στην διαμόρφωση των ηθών και μάλιστα των ορθώς πολιτικών ηθών. Και αφού έτσι έχουν τα πράγματα, δεν μένει παρά την αλήθεια αυτή να την συνειδητοποιήσει και να την εφαρμόσει και η «τετάρτη εξουσία» των δημοσιογραφικών και όχι μόνον συγκροτημάτων. Όσο μάλιστα γρηγορότερα την ενστερνιστούν τόσο καλύτερα για τους ιδίους, αφού κυρίως κάτι τέτοια σχέδια εκφοβισμού και ψυχολογικής τρομοκρατίας,  γυρίζουν μπούμερανγκ σε όσους τα χρησιμοποιούν με ύπουλο τρόπο για να κτυπήσουν τους αντιπάλους. Και επιτέλους ας ανοίξουν και λίγο την εθνική μας ιστορία για να δουν και να μάθουν το ακατάλυτο και ανυπότακτο του Χριστιανικού κλήρου.
Υστερόγραφο προς κάθε αποδέκτη: Οίκοθεν νοείται ότι αυτόν που σέβεται τον εαυτό του και την αποστολή του, ουδεμία απειλή και ουδεμία εγκύκλιος, είτε «ιερά», είτε «ανίερος», θα κατορθώσει να τον φιμώσει και να τον εμποδίσει, προς πάσα κατεύθυνση, να κηρύττει και να ορθοτομεί.
Άλλωστε ο αιώνιος λόγος του Θεού μαρτυρεί περί αυτού: «Ου γαρ έδωκεν ημίν ο Θεός πνεύμα δειλίας» (Β΄Τιμοθ. Α΄ 7) και έτι πλέον «υμείς εκ του Θεού εστέ, τεκνία, και νενικήκατε αυτούς, ότι μείζων εστίν ο εν υμίν ή ο εν τω κόσμω» (Α΄Ιωάννου Δ΄ 4).


Αρχιμ. Ιωήλ Κωνστάνταρος
Ιεροκήρυξ Ι. Μ. Δρ. Πωγ.& Κονίτσης.
Κόνιτσα.

Τρίτη 13 Σεπτεμβρίου 2011

Ο ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ ξανά στην αγαπημένη του ΙΤΑΛΙΑ.



Άλλο και τούτο.

Διάβασα το ανακοινωθέν του Οικουμενικού Πατριαρχείου επί τη επιστροφή του Πατριάρχου Βαρθολομαίου από Ιταλία.

Προκλητικότατος ο Πατριάρχης γιατί ενώ φέρνει γυροβολιές σε όλη την Ελλάδα για να παίρνει κλειδιά πόλεων και να τον αναγορεύουν ψευτό-επίτιμο Διδάκτορα διαφόρων Σχολών των Ελληνικών Πανεπιστημίων. Για διακοπές πήγε στους Παπικούς και τα προσκυνήματά του δεν ήσαν βέβαια ορθόδοξα αλλά Παπικά.

Η Πατρίδα μας κ. Βαρθολομαίε είναι γεμάτη από Μοναστήρια που τα έχουν αγιάσει τα δάκρυα οι πόνοι και οι μετάνοιες των Μοναχών. Το Άγιο όρος είναι στην αποκλειστική σου δικαιοδοσία και εσύ πήγες στην Ιταλία.
Πήγες για να προσκηνήσης όπως γράφεις «τόν ἐν Concesio (Brescia) οἷκον ἐν τῷ ὁποίῳ ἐγεννήθη ὁ ἀείμνηστος Πάπας Παῦλος  ὁ ΣΤ’»  και συνεχίζεις «Ἐπίσης, τήν 11ην τ.μ., ἡ Α. Θ. Παναγιότης ἐπεσκέφθη τόν γενέθλιον οἷκον τοῦ Πάπα Ἰωάννου τοῦ ΚΓ’ ἐν Sotto il Monte (Bergamo)».

 Ο Βασίλειος Βησσαρίων  δεν κατάφερε να γίνει Πάπας για λίγες ψήφους. Μήπως θες την θέση του να πάρεις και για αυτό τρέχεις όλο στον ποδόγυρο της Ιταλίας;

Παρασκευή 2 Σεπτεμβρίου 2011

Έτσι ομιλούν και απαντούν οι ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΙΕΡΑΡΧΕΣ τιμή και δόξα στον Μητροπολίτη Κόνιτσας Ανδρέα


Έτσι ομιλούν και απαντούν 
οι ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΙΕΡΑΡΧΕΣ.
 Τιμή και δόξα 
στον Μητροπολίτη Κόνιτσας Ανδρέα
------------------------------------------------------------------------------------------------------------


Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης κ. ΑΝΔΡΕΑΣ,
ἔκανε τὶς ἀκόλουθες Δηλώσεις :

            « Ἐξ ἀφορμῆς τοῦ θορύβου ποὺ προκλήθηκε, ὡς μὴ ὤφελε, ἀπὸ τὸ περιεχόμενο τῆς προσφωνήσεώς μου στὴν Βούρμπιανη τοῦ Γράμμου κατὰ τὸ μνημόσυνο τῶν ἡρώων τοῦ ἀντισυμμοριακοῦ ἀγῶνος, τὴν Κυριακὴ 28 Αὐγούστου, ἔχω νὰ παρατηρήσω τὰ ἑξῆς :
            1) Τὸ Γραφεῖο Τύπου τῆς Ἱερᾶς Συνόδου ἐξέδωσε ἀνακοίνωση, σύμφωνα μὲ τὴν ὁποία ἀποτελοῦν προσωπικές μου ἀπόψεις τὰ ὅσα εἶπα στὸν Γράμμο «καὶ ὄχι ἀπόψεις ποὺ ἔχει υἱοθετήσει ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος». Δὲν γνωρίζω ποιὲς ἐν προκειμένῳ εἶναι οἱ ἀπόψεις τῆς Συνόδου.
            2) Ὁ Γενικὸς Γραμματέας Θρησκευμάτων Γ. Καλαντζῆς σὲ δηλώσεις του λέει ὅτι «ὁρισμένοι (ὑπονοῶντας ἐμένα) ἐπιλέγουν νὰ κηρύξουν τὸ λόγο τοῦ μίσους καὶ τῆς σύγκρουσης», «τὴν ἴδια στιγμὴ ποὺ ἡ Ἐπιτροπὴ Διαλόγου μὲ τὴν Ἐκκλησία προσφέρει λύσεις σὲ χρόνια προβλήματα». Καὶ ἐπιλέγει : «Θὰ ἦταν χρήσιμο νὰ ἀντιληφθοῦν (οἱ «ὁρισμένοι», δηλαδὴ ἐγώ) ὅτι πριονίζουν τὸ κλαδὶ ποὺ κάθονται». Δηλώνω εὐθέως καὶ ἄνευ περιστροφῶν, ὅτι οὔτε τὸν κ. Καλαντζῆ γνωρίζω, οὔτε ἄν κάθωμαι σὲ κάποιο ... κλαδί !  Γνωρίζω, ὅμως, τὴν ἀγωνία τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ καὶ τὰ πολυποίκιλα καὶ ἐξόχως πιεστικὰ προβλήματά του, καθὼς καὶ τὸ ἐπισκοπικό μου χρέος στὴν ἀκριτικὴ καὶ αἱματοβαμμένη Μητρόπολή μου.
            Γι’ αὐτό, ἄς γνωρίζουν καὶ στὴν Ἱερὰ Σύνοδο καὶ στὸ Ὑπουργεῖο Παιδείας, ὅπως καὶ τὰ διάφορα «ἀλαλάζοντα κύμβαλα» ποὺ βρῆκαν εὐκαιρία νὰ προβοῦν σὲ δηλώσεις ἐναντίον μου γιὰ νὰ βγοῦν ἀπὸ τὴν ἀφάνειά τους, ὅτι αὐτὴ ἡ πολεμικὴ δὲν μὲ φοβίζει καθόλου. Διότι ὡς διάδοχος τοῦ μεγάλου καὶ ἡρωϊκοῦ Ἱεράρχου ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΥ, βάζω ὄχι τὸν θρόνο πάνω ἀπὸ τὶς ἀρχές μου, ἀλλὰ τὶς ἀρχές μου πάνω ἀπὸ χίλιους θρόνους. Κι’ ὅπως ἐτόνισα στὴν λιτανεία τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ (23 Αὐγούστου), μόνον ὁ θάνατος θὰ μοῦ κλείσῃ τὸ στόμα. Τελεία καὶ παῦλα ».
(Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως).

Έτσι μπράβο ένας-ένας από αυτούς να φεύγουν.

Η μεγίστη εκκλησιαστική προσωπικότητα 
του 20ου και 21ου αιώνα  
Χρυσόστομος Συνετός 
που ελέω Σεραφείμ Τίκκα 
έγινε Επίσκοπος και Μητροπολίτης παραιτήθηκε.
Δόξα τω Θεώ!
Έτσι μπράβο ένας-ένας από αυτούς να φεύγουν. 

Πέμπτη 1 Σεπτεμβρίου 2011

Μια τέτοια Σύνοδος ας πάει στον αγύριστο.


Η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος επιτέλους μίλησε.
ΚΑΙ ΤΙ ΕΙΠΕ;  

Δελτίο Τύπου της Ιεράς Συνόδου

Οἱ ἀπόψεις πού ἐξέφρασε πρόσφατα ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καί Κονίτσης κ. Ἀνδρέας, ἀποτελοῦν καθαρά προσωπικές του ἀπόψεις καί ὄχι ἀπόψεις πού ἔχει υἱοθετήσει ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.
Ἐκ τοῦ Γραφείου Τύπου
τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος

καλύτερα να κράταγε το στόμα Της κλειστό όπως το κράτησε για μήνες τώρα. Μια Σύνοδος από μουγκούς Αρχιερείς προς την Πολιτεία που πολεμά την Εκκλησία ΤΟΛΜΑ να κλείσει το Στόμα του ΜΑΧΗΤΗ Ιεράρχη Κόνιτσας ΑΝΔΡΕΑ Τρεμπέλα.
Μια τέτοια Σύνοδος ας πάει στον αγύριστο.

Ακούστε τι είπε ο Μητροπολίτης. 


Μήνυμα Βαρθολομαίου για φυσικό περιβάλλον

Η Χάρις του Θεού καταξιώνει ημᾶς σήμερον όπως εναρξώμεθα ενός εισέτι εκκλησιαστικού έτους, ενός εισέτι εορτολογικού κύκλου, εντός των ευλογημένων ευκαιριών του οποίου καλούμεθα να καταβάλλωμεν αγώνα πνευματικόν διά να αξιοποιήσωμεν καλλίτερον την δοθείσαν ημίν δυνατότητα του γενέσθαι «καθ’ ομοίωσιν» Θεού ώστε να καταστώμεν και ημείς άγιοι Αυτού.

Η σημερινή όμως ημέρα, η 1η Σεπτεμβρίου, η πρώτη του νέου εκκλησιαστικού έτους, είναι αφιερωμένη, πρωτοβουλία του Οικουμενικού Πατριαρχείου, και εις την προσευχήν διά το φυσικόν περιβάλλον.
Η δε πρωτόβουλος αύτη απόφασις ουδόλως τυγχάνει άσχετος προς την ανωτέρω σημειολογίαν της σημερινής ημέρας, καθώς ο πνευματικός αγών ο οποίος επιφέρει την καλήν αλλοίωσιν του ανθρώπου συμβάλλει και εις την βελτίωσιν των σχέσεών του προς το περιβάλλον και εις την καλλιέργειαν της ευαισθησίας του ανθρώπου υπέρ της προστασίας και διαφυλάξεως αυτού.
Δοξολογούμεν, λοιπόν, σήμερον το άγιον όνομα του Θεού, διότι εχάρισεν εις την ανθρωπότητα και διατηρεί και συνέχει την φύσιν, ως το καταλληλότατον περιβάλλον διά την εν αυτώ υγιεινήν ανάπτυξιν του σώματος και του πνεύματος του ανθρώπου.
Ταυτοχρόνως δεν δυνάμεθα όμως να παρασιωπήσωμεν και το γεγονός, ότι ο άνθρωπος δεν τιμά πρεπόντως την δωρεάν ταύτην του Θεού και καταστρέφει το περιβάλλον, εκ πλεονεξίας ή εξ άλλων εγωϊστικών επιδιώξεων.
Το περιβάλλον ημών αποτελείται, ως γνωστόν, εκ του εδάφους, των υδάτων, του ηλίου, του αέρος αλλά και εκ της πανίδος και της χλωρίδος.
Ο άνθρωπος δύναται να εκμεταλλεύηται προς ίδιον όφελος την φύσιν μέχρις όμως ενός ορίου, ώστε να διασφαλίζηται η αειφορία, ήτοι η δυνατότης αναπαραγωγής των καταναλωθέντων ενεργειακών πόρων αλλά και των εμβίων, αλόγων, κτισμάτων.
Άλλωστε, η καλώς εννοουμένη εκμετάλλευσις της φύσεως αποτελεί και εντολήν του Θεού προς τον άνθρωπον, προ και μετά την πτώσιν αυτού.
Η υπέρβασις όμως του ορίου τούτου, ήτις δυστυχώς αποτελεί φαινόμενον των δύο τελευταίων αιώνων εις την ιστορίαν του ανθρωπίνου γένους, καταστρέφει την αρμονίαν των φυσικών συνισταμένων του περιβάλλοντος και οδηγεί εις τον κορεσμόν και την νέκρωσιν της δημιουργίας, αλλά και αυτού τούτου του ανθρώπου, ο οποίος δεν δύναται να επιβιώσῃ εντός απερρυθμισμένων εις βαθμόν μη αναστρέψιμον οικοσυστημάτων.
Αποτέλεσμα δε του φαινομένου τούτου είναι η εμφάνισις και εξάπλωσις ασθενειών προκαλουμένων υπό του, ανθρωπίνῃ ευθύνῃ, μολυσμού των διατροφικών αγαθών.
Εις τας ημέρας μας, ορθώς μεν τονίζεται η μεγάλη σημασία των δασών και εν γένει της χλωρίδος διά την αειφορίαν του γηΐνου οικοσυστήματος ως και την διασφάλισιν των υδατίνων πόρων, αλλά δεν πρέπει να υποτιμάται και η μεγάλη συμβολή των ζώων εις την εύρυθμον λειτουργίαν αυτού.
Τα ζώα ανέκαθεν υπήρξαν φίλοι του ανθρώπου και οι υπηρέται των ανθρωπίνων αναγκών καθώς παρείχον και παρέχουν εις αυτόν τροφήν, ένδυσιν, μεταφορικόν έργον αλλά και προστασίαν και συντροφικότητα.
Στενωτάτη είναι η σχέσις του ανθρώπου με τα ζώα, ως καταδεικνύεται εκ του γεγονότος ότι αυτά επλάσθησαν την ιδίαν ημέραν με αυτόν (Γεν. 1, 24-31) η και εκ της δοθείσης υπό του Θεού εντολής εις τον Νώε όπως διασώσῃ εν ζεύγος εξ εκάστου είδους από τον επικείμενον κατακλυσμόν (Γεν. 6, 19).
Τυγχάνει χαρακτηριστικόν το γεγονός ότι ο Θεός επιδεικνύει ιδιαιτέραν μέριμναν διά την διάσωσιν του ζωϊκού βασιλείου.
Εις τοὺς βίους των Αγίων αναφέρονται πολλαί διηγήσεις διά τας αρίστας σχέσεις μεταξὺ Αγίων και αγρίων ζώων, τα οποία υπό άλλας συνθήκας δεν διατηρούν φιλικάς σχέσεις προς τον άνθρωπον. Βεβαίως αυτό δεν οφείλεται εις την κακήν φύσιν των, αλλά εις την αντίστασιν του ανθρώπου προς την Χάριν του Θεού και την συνεπακόλουθον συγκρουσιακήν σχέσιν αυτού μετά των στοιχείων και των αλόγων εμβίων όντων της φύσεως.
Άλλωστε, συνέπεια της διαταράξεως της σχέσεως των πρωτοπλάστων προς τον Δημιουργόν των και Θεόν ήτο και η διατάραξις των σχέσεων αυτών μετά του περιβάλλοντος: «επικατάρατος η γη εν τοις έργοις σου• εν λύπαις φάγηι αυτήν πάσας τας ημέρας της ζωής σου• ακάνθας και τριβόλους ανατελεί σοι, και φάγηι τον χόρτον του αγρού.
Εν ιδρώτι του προσώπου σου φάγηι τον άρτον σου έως του αποστρέψαι σε εις την γην, εξ ής ελήμφθης•» (Γεν. 3, 17-19) Η ειρήνευσις του ανθρώπου μετά του Θεού συνεπάγεται και την ειρήνευσιν αυτού μετά των στοιχείων της φύσεως.
Είναι φανερόν, κατόπιν τούτων, ότι η αγαθή σχέσις του ανθρώπου προς το περιβάλλον αναπτύσσεται όταν παραλλήλως αναπτύσσηται αγαθή σχέσις αυτού προς τον Θεόν.
Τυγχάνει γνωστή η αφήγησις του Συναξαριστού περί της εμπειρίας του Μεγάλου Αντωνίου, ο οποίος εις ηλικίαν ενενήκοντα ετών απεφάσισεν, καθοδηγηθείς υπό Αγγέλου Κυρίου, να πορευθήι ενδότερον της ερήμου προς αναζήτησιν και άλλου αναχωρητού, του Οσίου Παύλου του Θηβαίου, ίνα λάβη παρ’ αυτού ωφέλειαν πνευματικήν.
Πορευθείς επί τριήμερον εις αναζήτησιν αυτού και ιχνηλατήσας σημεία θηρίων αγρίων συνήντησε λέοντα, ο οποίος υπεκλίθη ήρεμος έμπροσθέν του και ποιήσας μεταβολήν ωδήγησε τον Μέγαν Αντώνιον εις το σπήλαιον του Οσίου Παύλου, ένθα εύρεν αυτόν διακονούμενον υπό θηρίων.
Κόραξ εκόμιζεν αυτώ τον επιούσιον άρτον! Την ημέραν μάλιστα της επισκέψεως του Μεγάλου Αντωνίου εκόμισεν εις αυτόν διπλήν μερίδα μεριμνήσας και διά τον επισκέπτην αυτού! Οι Άγιοι ούτοι είχον αναπτύξει αγαθήν σχέσιν μετά του Θεού, διό και είχον φιλικάς σχέσεις προς πάντα τα ζώα της φύσεως.
Η δημιουργία αυτής της αγαθής σχέσεως προς τον Θεόν πρέπει να προτάσσηται ως το κύριον μέλημά μας, και υπηρέτης αυτής της προοπτικής πρέπει να είναι η αγαθή σχέσις μας προς το ζωϊκόν, το φυτικόν και το άψυχον περιβάλλον μας. Υπό την προοπτικήν αυτήν η ζωοφιλία δεν θα αποτελῇ στείραν κοινωνικήν εκδήλωσιν συμπαθείας προς τα προσφιλή μας ζώα, πολλάκις συνοδευομένην δυστυχώς και υπό αναλγησίας διά τον πάσχοντα συνάνθρωπον, την εικόνα του Θεού, αλλά θα είναι αποτέλεσμα της αγαθής σχέσεώς μας προς τον Δημιουργόν του παντός.
Είθε ο Δημιουργός του καλού λίαν σύμπαντος και του καλού λίαν γηΐνου οικοσυστήματος να εμπνεύσηι όλους ημᾶς να συμπεριφερώμεθα ευσπλάχνως προς άπαντα τα στοιχεία της φύσεως, με καρδίαν ελεήμονα υπέρ πάντων αυτών, ανθρώπων, ζώων και φυτών, ως και ο Αββάς Ισαάκ ο Σύρος λέγει, απαντών εις την ερώτησιν: “Τί εστι καρδία ελεήμων;”. “Καρδία ελεήμων εστί, καύσις καρδίας υπέρ πάσης της κτίσεως, υπέρ των ανθρώπων, και των ορνέων, και των ζώων, και υπέρ παντός κτίσματος. Και εκ της μνήμης αυτών, και της θεωρίας αυτών ρέουσιν οι οφθαλμοί δάκρυα. Εκ της πολλής και σφοδρᾶς ελεημοσύνης της συνεχούσης την καρδίαν, και εκ της πολλής καρτερίας σμικρύνεται η καρδία αυτού, και ου δύναται βαστάξαι, ή ακούσαι, ή ιδείν βλάβην τινά, ή λύπην μικράν εν τηι κτίσει γενομένην” (Αββά Ισαάκ του Σύρου, Άπαντα τα ευρεθέντα σχετικά, Λόγος ΠΑ’).
Διά της τοιαύτης ευσπλαχνίας ημών προς άπασαν την κτίσιν θα τιμήσωμεν το θεόσδοτον αξίωμα ημών ως αρχηγών της Κτίσεως, ενδιαφερομένων μετά πατρικής στοργής υπέρ πάντων των στοιχείων αυτής, τα οποία ούτω θα μᾶς υπακούουν αισθανόμενα την αγαθοεργόν διάθεσίν μας, και θα πειθαρχούν εις την επιτέλεσιν της φιλανθρώπου και υπηρετικής των αναγκών μας αποστολής των.
Ο Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίος