Τετάρτη 29 Φεβρουαρίου 2012

Το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι.

Διάβασα το ξεχείλισμα της αγαπώσας καρδίας του από Δωδώνης σε Ζακύνθου και νυν τιτουλάριου Μητροπολίτου Δωδώνης Χρυσοστόμου Συνετού.
Αυτός ο ύμνος της αγάπης του Αγίου Δωδώνης είναι τι ξεχείλισμα της …  καρδιάς του.
Αν τέτοιοι είναι οι Επίσκοποι της Εκκλησίας μας, με αυτό το ήθος και το ύφος, μετά την Κυριακή της Συγνώμης, τότε τι να πούμε και εμείς που υπολειπόμεθα των Αγιοτάτων μας Αρχιερέων.
Το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι. Δεν πάμε καθόλου καλά…..


Δωδώνης Χρυσόστομος: "Ξανά για τον αμετανόητο Γκατζιρούλη"

Εκ της Ιεράς Μητροπόλεως Ζακύνθου - 14.20
Στο έντυπο 313 του επιγραφομένου ως «Ελεύθερη Πληροφόρηση» του μηνός Φεβρουαρίου 2012 εντύπου, όπου ο εκδότης του χρησιμοποιεί το ψευδώνυμο «Ο Μητροπολίτης Αττικής και Μεγαρίδος Νικόδημος», μου κάνει την τιμή να ασχοληθεί, για μια ακόμη φορά, με την ελαχιστότητά μου, προκειμένου να υπερασπισθεί (;), κάπως όψιμα, τον παλαιό ομογάλακτό του στις παρεκκλησιαστικές συντροφιές.
Πρόκειται περί του «Δελτίου Εκκλησιαστικής Ενημέρωσης» της πλέον απροκάλυπτης διαστρεβλωτικής Σχολής της δισχιλιετούς παρουσίας του Χριστιανισμού στο κόσμο.
Χαίρω ότι έτσι συνέβαλα στην μετάλλαξη του εκδότη, ώστε, να βρει ο Αθηνών στο πρόσωπό του, τον πρώην υβριστή του να γίνεται υπερασπιστής έστω, δια της σιωπής του.
Δεν μετανοώ, ότι μετά την κηδεία του μακαριστού Μιτροπολίτη Λιτζάς Κωνσταντίνου, όπου με την ένοχη ανοχή τού Θηβών Ιερωνύμου έλαβε μέρος ο Μητροπολίτης Έλους Νικόδημος στην εξόδιο ακολουθία του, που πραγματοποιήθηκε στην Λιβαδειά, ανέτρεψα τα σχέδια του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου, ο οποίος έφερε στην ΔΙΣ το θέμα, με σκοπό να τιμωρήσει τον τότε Θηβών για την αντικανονική συμμετοχή του Έλους σε αυτήν.
Ζήτησα μάλιστα, στην ίδια αποτελεσματική παρέμβαση μου, να ξεκινήσει η διαδικασία άρσεως της ακοινωνησίας και για τον Έλους Νικόδημο.
Ο μοναδικός Πρύτανις της μετάλλαξης και υβριστικής θεωρίας προσπαθεί να με μεμθεί ότι άλλαξα τακτική και συμπεριφορά.
Θέλει να ξεχάσει τις συμφωνίες που έκανε πρώτα με τον Χριστόδουλο και ύστερα με τον Ιερώνυμο και που, ούτε ο πρώτος μήτε ο δεύτερος τήρησαν για την «αποκατάστασή» του.
Όποιος θέλει να τα ξαναζήσει, ας ανατρέξει στο αρχείο του και συγκεκριμένα στα φύλλα 222 μέχρι και 243.
Εκεί θα αντιληφθεί ο πας ένας το ήθος που διδάχτηκαν στα παραμάγαζα και που στην συνέχεια εδημιούργησαν την σχολή, με Πρύτανη τον Έλους Γκατζιρούλη.
Ασφαλώς, όλα έχουν την δική τους ερμηνεία. Πώς θα μπορούσε αλλιώς ο ακοινώνητος Έλους, σε κεντρικό Ναό τον Αθηνών, επί παρουσία του επιχωρίου και ομόρου Ιεράρχου, να τελέσει την εξόδιο αειμνήστου κυρίας;;;
Ποια αρχή θα επιβάλλει την κανονικότητα στην κατά τα άλλα αυτοκέφαλη Εκκλησία μας;;; Λάθη έχω κάνει πολλά.
Μερικά είναι απ΄ αυτά που μου καταμαρτυρεί ο Νικόδημος.
Το μεγαλύτερο και για το οποίο δεν μετανιώνω είναι ότι προσπάθησα να αποκαταστήσω τον Έλους, στην κανονική τάξη, γιατί πίστευα ότι μπορεί να επιστρέψει το φυγαδευθέν από αυτόν Άγιον Πνεύμα.
Και αυτό ίσως να μην είναι το τελευταίο μου λάθος, αλλά ασφαλέστατα είναι το μεγαλύτερό μου ΛΑΘΟΣ.

Σάββατο 25 Φεβρουαρίου 2012

Ο Καρνάβαλος είναι ο ειλικρινέστερος και εντιμότερος των υποκριτών

 
«Σε λίγες ώρες, έξω από αυτόν τον ναόν, έξω από την γαλήνην του, εις τους δρόμους αυτής της Πολιτείας, θα παρέλαση ο Καρνάβαλος. Μη τον περιφρονήσετε και μη τον χλευάσετε και μη με κατακρίνετε που τον αναφέρω αυτή τη στιγμή. Δεν είναι καθόλου άσχετος με το μέγιστο πρόβλημα της υποκρισίας. Να τον προσέξετε εφέτος τον Καρνάβαλο με σεβασμό και βαθύ στοχασμό. Είναι πανάρχαιο το φαινόμενο βαθύτατου και αγχώδους αιτήματος της ψυχής του άνθρωπου να λυτρωθεί από την καθημερινή του υποκρισία, με μίαν έκφρασιν ανωνύμου, διονυσιακής νέας υποκρισίας.
Είναι τραγική μορφή ο Καρνάβαλος. Ζητεί να λυτρωθεί από την υποκρισίαν υποκρινόμενος. Ζητεί να κατάλυση όλες τις ποικίλες προσωπίδες που φορεί κάθε μέρα με μία νέα, την πιο απίθανη. Ζητεί να εκκένωση ό,τι υπάρχει απωθημένο μέσα στο υποσυνείδητο του και να ελευθερωθεί, αλλά ελευθερία δεν υπάρχει, η τραγωδία του Καρνάβαλου παραμένει άλυτη. Το βαθύτατο αίτημα του είναι να μεταμορφωθεί.
Εδώ λοιπόν, είναι η θέσις της Εκκλησίας, κοντά στον Καρνάβαλο. Σ’ αυτόν που ζητεί μεταμόρφωση, το κεντρικό κήρυγμα της Ορθοδοξίας. Να μη τον καταδικάσουμε, τον Καρνάβαλο, αλλά να σταθούμε και κάτω από την προσωπίδα του, να ακούσωμε την αγωνία του, την έκκλησή του και το δάκρυ του. Επαναλαμβάνω: της Ορθοδοξίας το βαθύτερο κήρυγμα ζητεί ο Καρνάβαλος, περιφερόμενος εις τους δρόμους της Πολιτείας, τη μεταμόρφωση. Και είναι ο ειλικρινέστερος και εντιμότερος των υποκριτών.» 

+ Μητροπολίτης Γέρων Χαλκηδόνος Μελίτων

Tο Ευαγγέλιo ως μια εναλλακτική πρόταση του πολιτισμού

«Αυτό που η Εκκλησία διαπιστώνει σήμερα είναι πως ζούμε το τέλος ενός ιστορικού πολιτισμού, διαμορφωμένου από τον Διαφωτισμό, και πως το Ευαγγέλιο πρέπει να παρουσιαστεί ως μια εναλλακτική πρόταση του πολιτισμού αυτού. Αν η Εκκλησία αποτύχει να το κάνει, άλλοι μπορεί να διεισδύσουν για να ανταποκριθούν στις ανάγκες του ανθρώπου στη σύγχρονη μεταβατική περίοδο, πράγμα που φοβούμαι πως ήδη συμβαίνει. Στην πατερική περίοδο, το γεγονός ότι η Εκκλησία έκανε ένα σοβαρό διάλογο με τον περιβάλλοντα πολιτισμό, εμπόδιζε τους άλλους να παρεμβαίνουν σ’ αυτήν την διαδικασία. Από αυτό πρέπει να πάρουμε το μάθημα πως η Εκκλησία στις μέρες μας πρέπει να παίξει ένα πρωτεύοντα ρόλο στο διάλογο με τον σύγχρονο πολιτισμό στο βαθύτερο δυνατό επίπεδο, αν θέλει να αποφύγει την περιθωριοποίηση».
Μητροπολίτης Περγάμου Ιωάννης

Δευτέρα 20 Φεβρουαρίου 2012

ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ ΚΑΙ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΠΕΡΓΑΜΟΥ

Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου
Από την πραγματοποίηση της πρόσφατης ημερίδας που διοργάνωσε η Μητρόπολις Πειραιώς για την "μεταπατερική αίρεση" βγαίνουν, αβίαστα νομίζω, μερικά χρήσιμα συμπεράσματα για την εκκλησιαστική μας πραγματικότητα εν Ελλάδι σήμερον:
1. Για πρώτη φορά μια Μητρόπολις, η Μητρόπολις Πειραιώς, διοργανώνει μια ημερίδα η οποία αποβαίνει - γιατί δεν θέλω να πιστέψω πως εξ αρχής ήταν αυτός ο σκοπός - εναντίον μιας άλλης Μητροπόλεως, δηλ. της Μητροπόλεως Δημητριάδος (η οποία ίδρυσε την περίφημη και "επάρατη" εν ταυτώ Ακαδημία Θεολογικών Σπουδών, εξ ης προήλθε η "μεταπατερική αίρεσις"!).
2. Για πρώτη φορά το τέκνο του Πειραιά, ο Μητροπολίτης Δημητριάδος Ιγνάτιος, με πιστούς φίλους και πνευματικά τέκνα στον Πειραιά, υφίσταται μια εντονότατη κριτική - παρουσιάζεται οιονεί αιρετικός! - στην πόλη όπου έδρασε και δημιούργησε επί σειρά ετών. Το εκπληκτικό είναι ότι κανείς από τους παρισταμένους αρχιερείς δεν προέβαλε την παραμικρή ένσταση, κι έτσι δημιουργήθηκε ένα "βαρύ κλίμα" για τον Μητροπολίτη Δημητριάδος που το υποστήριξε η "άκρα του τάφου σιωπή". Βέβαια γι' αυτή τους τη στάση οι αρχιερείς εισέπραξαν τον "έπαινο" του π. Θεοδώρου Ζήση, γιατί δεν προέταξαν "το φιλάδελφον"!
3. Για πρώτη φορά ακούγονται δημόσια - και όχι σε κοινό παλαιοημερολογιτών - βαριές κουβέντες εναντίον του Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου και εναντίον του Οικουμενικού Πατριαρχείου γενικότερα, για την "οικουμενιστική" του πολιτική, και ουδείς ψελλίζει τον παραμικρό αντίλογο. Σημειωτέον ότι στο ακροατήριο είναι εκπρόσωπος του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου και Αρχιερείς της Εκκλησίας της Ελλάδος, οι οποίοι έχουν θεσμικό ρόλο, δεν είναι απλοί κληρικοί. Ακόμα και ο φίλος του Οικουμενικού Θρόνου Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ιερόθεος (ο οποίος στήριξε ολόψυχα το Φανάρι κατά την κρίση με τον Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο) δεν αντέδρασε.
4. Είναι η πρώτη φορά, νομίζω, που δημόσια ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου κατακεραυνώνει την θεολογία του Μητροπολίτου Περγάμου Ιωάννη - ως το κύριο "συστατικό" της μεταπατερικής "αίρεσης" - χωρίς να αναφέρει το όνομα του Περγάμου, αλλά για τους γνωρίζοντας στοιχειωδώς τα θεολογικά πράγματα ούτως συμβαίνει (ας μη γελιόμαστε, ο χαρακτηρισμός ως "αίρεσης" της ευχαριστιακής εκκλησιολογίας και πνευματικότητας, της οντολογίας του προσώπου ή ακόμη της Αγίας Τριάδος ως κοινωνίας προσώπων, στον Περγάμου αναφέρονται κι όχι στην Ακαδημία του Βόλου).  Με δεδομένο το γεγονός ότι "εκκρεμεί" η εξέταση "καταγγελίας" εναντίον του Μητροπολίτου Περγάμου "επί αιρέσει", από την Ι. Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος, το θέμα προσλαμβάνει τεράστιες διαστάσεις. Με δεδομένη την παρατήρηση του π. Θεοδώρου Ζήση ότι ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου "προσχώρησε" στο "αντι-οικουμενιστικό" στρατόπεδο - κάτι που επευφήμησε το πλήθος των "πιστών" - αντιλαμβάνεται ο καθένας ότι η κατάσταση μπορεί να γίνει ανεξέλεγκτη...
5. Είναι ίσως η πρώτη φορά που σε μια ημερίδα που διοργανώνεται στην Αθήνα και μάλιστα για "αίρεση" (!), στο πάνελ των ομιλητών κυριαρχούν καθηγητές της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ., με μόνο εκπρόσωπο του Εθνικού και Καποδιστριακού τον ομότιμο π. Γεώργιο Μεταλληνό. Αν λάβουμε υπ' όψιν μας ότι η Θεολογική του Α.Π.Θ. έχει κατηγορηθεί δαψιλώς για "οικουμενιστικά ανοίγματα" - σε αντίθεση με την του Αθηνών -, τότε καταλήγουμε στο ...οξύμωρον του πράγματος, το οποίο, φυσικά, χρήζει ιδιαιτέρας αναλύσεως.
6. Οι παρενέργειες της προσπάθειας να στιγματιστεί ως "αιρετική" η Ακαδημία Θεολογικών Σπουδών της Μητροπόλεως Δημητριάδος είναι καθημερινά ορατές! Η "Φιλορθόδοξος Ένωσις Κοσμάς Φλαμιάτος" μέμφεται με πρόσφατο κείμενό της τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο γιατί παραχώρησε στην Ακαδημία αίθουσα της Αρχιεπισκοπής προκειμένου να πραγματοποιηθεί προσεχώς εκδήλωση πατρολογικού περιεχομένου της Ακαδημίας στην Αθήνα.
Όλα τα παραπάνω, άκρως υπαινικτικά, μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι αν η Διοικούσα Εκκλησία δεν σκύψει με σοβαρότητα πάνω στο "κυνήγι μαγισσών", ήτοι επισκόπων, κληρικών και θεολόγων, που έχει ενσκήψει στις μέρες μας, τότε θα οδηγηθούμε σε οδυνηρές καταστάσεις που δύσκολα, πλέον, θα ελέγχονται... 

Τρίτη 14 Φεβρουαρίου 2012

ΑΓΑΠΗ

"Εάν ταις γλώσσαις των ανθρώπων λαλώ και των αγγέλων, αγάπην δε μη έχω, γέγονα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον. Και εάν έχω προφητείαν και ειδώ τα μυστήρια πάντα και πάσαν την γνώσιν, και εάν έχω πάσαν την πίστιν, ώστε όρη μεθιστάνειν, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ειμι. Και εάν ψωμίσω πάντα τα υπάρχοντά μου, και εάν παραδώ το σώμα μου ίνα καυθήσομαι, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ωφελούμαι. Η αγάπη μακροθυμεί, χρηστεύεται, η αγάπη ου ζηλοί, η αγάπη ου περπερεύεται, ου φυσιούται, ουκ ασχημονεί, ου ζητεί τα εαυτής, ου παροξύνεται, ου λογίζεται το κακόν, ου χαίρει επί τη αδικία, συγχαίρει δε τη αληθεία. Πάντα στέργει, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει. Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει. Είτε δε προφητείαι, καταργηθήσονται. Είτε γλώσσαι, παύσονται. Είτε γνώσις, καταργηθήσεται. Εκ μέρους δε γιγνώσκομεν και εκ μέρους προφητεύομεν. Οταν δε έλθη το τέλειον, τότε το εκ μέρους καταργηθήσεται. Οτε ήμην νήπιος, ως νήπιος ελάλουν, ως νήπιος εφρόνουν, ως νήπιος ελογιζόμην. Οτε δε γέγονα ανήρ, κατήργηκα τα του νηπίου. Βλέπομεν γαρ άρτι δι` εσόπτρου εν αινίγματι, τότε δε πρόσωπον προς πρόσωπον. Αρτι γιγνώσκω εκ μέρους, τότε δε επιγνώσομαι καθώς και επεγνώσθην. Νυνί δε μένει πίστις, ελπίς, αγάπη, τα τρία ταύτα. Μείζων δε τούτων η αγάπη" [Α' Κορινθ., ιγ' 1-13]

Τρίτη 7 Φεβρουαρίου 2012

Υπάρχει και η επαρχία.

Διάβασα προ ολίγου στην Ρομφαία, και μου ανέβηκε η πίεση, ότι η Ιεραρχία του Μαρτίου θα εκλέξει άλλους δύο βοηθούς Επισκόπους. Ξεπερνώ το ότι ο θεσμός του βοηθού Επισκόπου δεν είναι Κανονικός. Σκέπτομαι ότι η Εκκλησία θα γεμίσει από φον μπιζού δεσποτάδες. Τι τους θέλουν άλλους δύο; 
Το τραγικό ότι το δημοσίευμα αναφέρει ότι έσπευσαν οι Μητροπολίτες της Διαρκούς  Ιεράς Συνόδου να συγχαρούν τους δύο υποψηφίους. Δηλαδή και οι δύο είναι των Συνοδικών Γραφείων. Θα μυρίζουν και αυτοί καμαρίλα.
Δεσποτάδες στην Επαρχία υπάρχουν Αρχιμανδρίτες που κάνουν ποιμαντικό έργο, που κοπιάζουν για τον καταρτισμό των πιστών, που αγωνιούν με τα πάθη και τις πίκρες των λογικών Προβάτων.
Γιατί αυτούς τους ξεχνάτε;
Γιατί αυτοί μένουν στην απέξω;
Αν εκλεγούν άλλοι δύο διακοσμητικοί Επίσκοποι, αυτοί να είναι από Μητροπόλεις εκτός Αθηνών και περιχώρων.
Να είναι εκτός των βρομερών Συνοδικών Γραφείων.
Να είναι από τους μάχιμοι Αρχιμανδρίτες.
Λαέ της επαρχίας ξύπνα και αγωνίσου…….

Κυριακή 5 Φεβρουαρίου 2012

Το λάιφστάιλ θρηνεί στο Μεταγωγών


Aλλος με χειροπέδες προφυλακισμένος για χρέη προς το Δημόσιο, άλλος πουλάει το σπίτι του για να μην πάει φυλακή, άλλος λουφάζει και περιμένει τη σειρά του. Το λάιφστάιλ πέθανε, λένε. Δεν πέθανε τώρα, διορθώνω. Εχει πεθάνει από καιρό, τώρα εξαπολύθηκε η δυσωδία των πτωμάτων του.
Η εγχώρια βιοτεχνία του λαϊφστάιλ, εκδότες, μοντελίστ, δημοσιογράφοι, μοντέλες, γλάστρες, τηλεπερσόνες, πάρτι άνιμαλ, ντίλερ, κοθώνια, θύματα, γεννήθηκε στη δεκαετία του ’80 και άνθησε όσο κυκλοφορούσε ορμητική η δίψα της ανόδου, ο θαυμασμός για την αρπαχτή, και άφθονο μαύρο χρήμα. Εξέπνευσε όταν μαράθηκαν όλα αυτά. Παρήγαγε αέρα. Ηταν μια φούσκα, Η φούσκα, που μέσα της όμως περιείχε τον τοξικό αέρα του θράσους, του κυνισμού, την υπόσχεση της επιτυχίας, κι εντέλει τον αέρα της ματαίωσης και της διάψευσης.
Εξέφρασε το ήθος του μαύρου χρήματος, του χρήματος της αρπαχτής και του χρηματιστηρίου, δηλαδή τα χρυσά χρόνια του πρώτου ΠΑΣΟΚ, αλλά και τα χρόνια του εκσυγχρονισμού και της ολυμπιακής ευφορίας. Εντουτοις η αναμφίλεκτη επιρροή του εφαρμοζόταν ενδοφλέβια στα λαϊκά πλήθη, στους πελάτες: σε αυτά το Κλικ και οι επίγονοι έκαναν ενέσεις μαγκιάς και σεξισμού. Τα λαϊκά παιδιά από τις δυτικές συνοικίες και τη διψαλέα επαρχία ρουφούσαν συνταγές ανόδου διατυπωμένες σε καλιαρντο-ποπ, τα λαϊκά παιδιά κατανάλωναν τα εγχειρίδια της καλής κατανάλωσης και πείθονταν ότι δεν ζούσαν στο Μπουρνάζι αλλά στη Σάντα Μόνικα ή στο Μανχάταν. Κι αυτά τα διαβουκολευμένα πλήθη προσγειώνονταν άτσαλα από τον κόσμο του Κλικ στον κόσμο του σκληρού μεροκάματου, κι από κει στον κόσμο της πικρής χρεοκοπίας.
Τώρα όλοι μυρίζουν τη δυσωδία των πτωμάτων. Στην 25ετία της τροχιάς τους όμως πολύ λίγοι διείδαν τη σχέση αυτού του αισθητικού και πενυματικού σκουπιδιού με την σαθρή κοινωνία που εξέφραζε. Οι εκδότες και σκουπιδογεννήτριες εκαλούντο στα τηλεπάνελ να σχολιάσουν το εκλογικό αποτέλεσμα και την πολιτική σκηνή, εκαλούντο ως τιμητές της ελληνικής κοινωνίας, είχαν και έχουν στενές σχέσεις με κορυφαίους πολιτικούς, νυν και πρώην υπουργούς, έπαιρναν υπερδάνεια από τις «κουτές» τράπεζες, άντλησαν δισεκατομμύρια δρχ. από το Χρηματιστήριο, μπαινόβγαιναν στις επαύλεις του μεγάλου χρήματος, έκαναν μπίζνες και κολεγιές. Οι ισχυροί τούς χρησιμοποιούσαν, σαν διασκεδαστές, σαν πλυντήρια, σαν βαποράκια, σαν παπαγάλους. Αλλά και συναγελάζονταν, έπιναν και γελούσαν μαζί· διότι είχαν κοινό το έθος και την κουλτούρα. Μεγαλοπαράγοντες και φτωχοδιάβολοι μοιράζονταν τον ίδιο πολιτιστικό ορίζοντα, είχαν ίδιες αισθητικές ααναζητήσεις, ίδιες πνευματικές ανησυχίες. Αργά τη νύχτα, μετά το Μέγαρο των χορηγιών, μετά τα ακριβά ρεστωράν, όλοι κατέληγαν στον Μαζωνάκη και την Πέγκυ Ζήνα. Ολοι.
Ολοι, οι ίδιοι, συνωστίζονταν στα αριθμημένα και στα VIP των γηπέδων, γαύροι και βάζελοι, χειροκροτητές προέδρων και συνδαιτημόνες λαμογιών, περιστοιχισμένοι από μπράβους και νονούς. Ολοι, οι ίδιοι, έκαναν ρεζερβέ στα στέκια της Μυκόνου, κι αργότερα έχτιζαν φαραωνικές επαύλεις αυθαίρετες στις αλωθείσες Κυκλάδες. Οι ίδιοι που πηδούσαν από κότερο σε κότερο.
Την είχε καταλάβει ο Τσουκάτος τούτη τη γενετική σχέση, είχε δει ότι κι ο Γιώργος Παπανδρέου προτιμούσε το Κλικ για συνεντεύξεις περί αειφορίας και free μαριχουάνας, εξ ου και συμβούλευσε τον εκσυγχρονιστή Σημίτη να συνάξει το ΠΑΣΟΚ στο μοδάτο Βαρελάδικο ― όπερ και έπραξε ο καλβινιστής πρωθυπουργός. Ας είναι.
[edit: O K. Σημίτης την τελευταία του ουσιαστική συνέντευξη πριν τις εκλογές 2000 και την πρώτη μετεκλογική την παραχώρησε στο Nitro. Στο ίδιο έδωσε συνέντευξη και ο Κώστας Μητσοτάκης]
Ας ξύσουμε τη φτενή χρυσομπογιά, που γράφει κλικ, μαξ, φλας, νίτρο, φρι πρες, σταρ, δεν ξέρω γω τι. Ο τσίγκος, από κάτω, είναι χτυπημένος με τατουάζ «ΠΑΣΟΚ for ever», «χρήμα über alles», «σκυλοπόπ», «κλεπτοκρατία». H βιοτεχνία μεταποιούσε φτηνά υλικά και τα πουλούσε σαν Greek Dream. Η κλεπτοκρατία χρειαζόταν όργανα ιδεολογικής κυριαρχίας πολυδύναμα, πέρα από την επίσημη προπαγάνδα. Το λάιφστάιλ ήταν αυτό ακριβώς το όργανο υπόγειας, αθέατης, διαβρωτικής προπαγάνδας, όργανο εκμαυλισμού και κυριαρχίας: πλάσαρε την παράγκα για παλατάκι, κι ο φτωχοδιάβολος μες στην παράγκα χόρταινε την απληστία του με ηδονοβλεψία και ψευδαίσθηση: μπορούσε να ξοδέψει τρία μηνιάτικα ή ένα διακοποδάνειο για μια βδομάδα στη Μύκονο, να κολυμπήσει πλάι στα σελέμπριτι και να ψωνίσει Gavalas.
Πολλοί βιοτέχνες του λάιφστάιλ κυκλοφορούν ακόμη στα μήντια, ξεπουπουλιασμένοι, κυνηγώντας το μεροκάματο του κλόουν με το πλατινένιο ρινοδιάφραγμα, άλλοι ξεπλένονται ως δημοσιογράφοι αφού ξέπλυναν χρήμα, άλλοι υποδύονται τους ξινούς τιμητές και τις Αντουανέτες. Οι περισσότεροι ξέπεσαν. Η παράγκα κατέρρευσε, τα σελέμπριτι θρηνούν στο Μεταγωγών και στα πρωτοδικεία, ξεπουλάνε Ντόλτσε ε Καμπάνα, Καγιέν, Λέξους και σπίτια.Οι μαικήνες τους κάνουν ότι δεν τους ξέρουν, δεν σηκώνουν τα τηλέφωνα. Μαζί με την παράγκα όμως καταρρέει και η χώρα που τους ανέχθηκε, τους έθρεψε, τους μιμήθηκε και τους θαύμασε.   
από  Βλέμμα

Πέμπτη 2 Φεβρουαρίου 2012

Το έργο της Εκκλησίας

«Ο Χριστός μάς δείχνει και σήμερα το δρόμο και αυτό είναι το έργο της Εκκλησίας. Βέβαια, η αλήθεια Του θίγει συμφέροντα και εξουσίες, οι οποίες αντιδρούν και αγωνίζονται να Τον απομακρύνουν από τη ζωή μας, όπως τότε στη χώρα των Γαδαρηνών έπραξαν οι ευεργετημένοι από τον Χριστό. Του ζήτησαν να φύγει.
Η εξουσία σήμερα ζητάει από την Εκκλησία να περιοριστεί στην ιδιωτική σφαίρα και ν’ απομακρυνθεί από την δημόσια ζωή, γιατί η παρουσία Της ενοχλεί και ελέγχει την εξουσία. Η Εκκλησία, όμως, θα παραμείνει στη θέση Της, να διακονεί τον λαό, να επιδιώκει την ενότητα, την ειρηνική συνύπαρξη και, ταυτόχρονα, να κηρύττει την πίστη και την ζωντανή ελπίδα…
Καλούμαστε σήμερα όλοι μας να δώσουμε την μαρτυρία για το τί είναι ο Χριστός στη ζωή μας. Είναι η ώρα και η στιγμή να καλέσουμε όλους στην Εκκλησία, όχι για να εξουσιάσουμε τους ανθρώπους, αλλά για να διακονήσουμε τις ανάγκες και την ενότητά τους. Στην Εκκλησία υπάρχει η ενότητα και η Ελπίδα. Ζει Κύριος ο Θεός και μπορεί να μάς δώσει τη δύναμη για ν’ αντέξουμε σ’ αυτές τις δύσκολες ώρες»  

Μητροπολίτης Δημητριάδος Ιγνάτιος