Η Πολιτειακή και πολιτική ηγεσία της χώρας με την ευκαιρία του επετειακού πρώτου ετήσιου μνημόσυνου για την υπογραφή από την κυβέρνηση και τις άλλες δημοκρατικές δυνάμεις του ατιμωτικού, αντεθνικού και αντισυνταγματικού μνημονίου με τις δυνάμεις κατοχής, κάλεσαν τον λαό σε πανεθνική προσπάθεια για τον νέο εθνικό αγώνα, όπως είπαν, ικανοποιήσεως των διεθνών τοκογλύφων και συμβούλεψαν τους υπηκόους τους να μην εμφορούνται από εγωιστικά ένστικτα, αλλά να υφίστανται αδιαμαρτύρητα τις θυσίες που τους επιβάλλουν τα διεθνή κέντρα και η κυβέρνηση, γιατί άλλως θα υποστούν τα χειρότερα που έρχονται.Οι ηγέτες για να πείσουν τους υπηκόους, πρώτοι αυτοί θα πρέπει να διδάσκουν με το παράδειγμά τους. Πρέπει να είναι πρώτοι στις θυσίες, πρώτοι στην αρετή, για να μπορούν να μεταδώσουν αρετή στον λαό. Γιατί η αρετή είναι μεταδοτική. Οπως και η κακία. Σε κανένα δεν αρμόζει να κυβερνάει εάν δεν είναι ο ίδιος σαφώς καλύτερος από τους κυβερνώμενους.
Ο λαός δεν υπακούει σ' αυτούς που δεν μπορούν να εμπνέουν με το παράδειγμά τους. Οταν ένας Αμερικανός μάνατζερ ανέλαβε μία χρεοκοπημένη πολυεθνική εταιρεία, εδήλωσε ότι καθορίζει τον μηνιαίο μισθό του στο συμβολικό ποσό του ενός δολαρίου έως ότου με τις προσπάθειες όλων ανακάμψει η εταιρεία και βγάλει κέρδη.
Πριν από έναν χρόνο η κυβέρνηση με μεγάλη (νοητική;) καθυστέρηση, κατάλαβε επιτέλους ότι η χώρα βρίσκεται στα πρόθυρα της χρεοκοπίας και ο πρόεδρος της Βουλής ίδρυσε υπό την αιγίδα του Προέδρου της Δημοκρατίας ταμείο για την εξόφληση του χρέους, αξιέπαινη προσπάθεια που όμως απέτυχε παταγωδώς και αγνοείται η τύχη της.
Οταν ο έντιμος και υπερήφανος Ελληνας μικροσυνταξιούχος και μισθωτός προσέφερε από το υστέρημά του για τον κοινό σκοπό, το πρώτο που θα περίμενε κανείς είναι ότι ο πρώτος πολίτης της χώρας θα έδινε πρώτος το καλό παράδειγμα καθορίζοντας τη μηνιαία χορηγία του και τα έξοδα παράστασης σε ένα ευρώ και καταθέτοντας τα υπόλοιπα στο ταμείο για την εξόφληση του χρέους έως ότου η χώρα περάσει την κρίση και ανακάμψει.
Ο λαός δεν υπακούει σ' αυτούς που δεν μπορούν να εμπνέουν με το παράδειγμά τους. Οταν ένας Αμερικανός μάνατζερ ανέλαβε μία χρεοκοπημένη πολυεθνική εταιρεία, εδήλωσε ότι καθορίζει τον μηνιαίο μισθό του στο συμβολικό ποσό του ενός δολαρίου έως ότου με τις προσπάθειες όλων ανακάμψει η εταιρεία και βγάλει κέρδη.
Πριν από έναν χρόνο η κυβέρνηση με μεγάλη (νοητική;) καθυστέρηση, κατάλαβε επιτέλους ότι η χώρα βρίσκεται στα πρόθυρα της χρεοκοπίας και ο πρόεδρος της Βουλής ίδρυσε υπό την αιγίδα του Προέδρου της Δημοκρατίας ταμείο για την εξόφληση του χρέους, αξιέπαινη προσπάθεια που όμως απέτυχε παταγωδώς και αγνοείται η τύχη της.
Οταν ο έντιμος και υπερήφανος Ελληνας μικροσυνταξιούχος και μισθωτός προσέφερε από το υστέρημά του για τον κοινό σκοπό, το πρώτο που θα περίμενε κανείς είναι ότι ο πρώτος πολίτης της χώρας θα έδινε πρώτος το καλό παράδειγμα καθορίζοντας τη μηνιαία χορηγία του και τα έξοδα παράστασης σε ένα ευρώ και καταθέτοντας τα υπόλοιπα στο ταμείο για την εξόφληση του χρέους έως ότου η χώρα περάσει την κρίση και ανακάμψει.
Οταν ο ισχυρότερος άνθρωπος του πλανήτη, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, λαμβάνει ετήσιες ακαθάριστες αποδοχές 395.188 δολάρια ή 282.159 ευρώ, στον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας παρέχεται ετήσια χορηγία και έξοδα παράστασης 447.600 ευρώ, ήτοι οι παροχές του υπό την πτώχευση του Ελληνικού Δημοσίου προς τον Πρόεδρο είναι κατά 165.441 ευρώ περισσότερα από αυτά που παρέχει το Αμερικανικό Δημόσιο προς τον Πρόεδρο των ΗΠΑ.
Αυτή τη δύσκολη στιγμή, αυτή τη δύσκολη περίοδο που δεν υπάρχουν ούτε εύκολες ούτε ανώδυνες λύσεις, είμαι βέβαιος ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έστω και καθυστερημένα θα κάνει το καθήκον του και θα δώσει το παράδειγμα και στο υπόλοιπο πολιτικό προσωπικό που βρίσκεται στον κόσμο του και απολαμβάνει τα προνόμιά του μακαρίως, χωρίς αιδώ και χωρίς ντροπή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου