Η ζωή άρχισε από τότε που θέλησε το Πνεύμα το Άγιον. Πώς άρχισε;
Σε κάποια έκτακτη στιγμή και μοναδική στιγμή της ιστορίας, ο ουράνιος Πατήρ θέλησε και δημιούργησε τον υλικό κόσμο. Προϋπάρχοντος του υλικού αυτού κόσμου, κατασκευάζει εν συνεχεία το ανθρώπινο σώμα εν συνεργασία με τα άλλα πρόσωπα της Αγίας Τριάδος, και εμφυσά σε αυτό «πνοήν ζωής». Έτσι το δημιούργημα του Θεού καθίσταται εις «ψυχήν ζώσαν». Τότε ο Θεός έπαυσε πλέον να πνέη μόνον επάνω από αβύσσους και να περνά μέσα από κτιστά και υλικά στοιχεία και ζώα. Εσκήνωσε σε ένα μοναδικό και ύψιστο όν, το οποίο έγινε ο βασιλιάς και ο λόγος της κτίσεως. Λόγος δε της κτίσεώς του , της δημιουργίας του είναι ο ίδιος ο Θεός. Από την ώρα αυτή γίνεται αναπόφευκτη η συγκυρία, η συμπόρευσις, η ένωσις του ανθρώπου μετά του Θεού, και δεν είναι δυνατόν να νοηθή ο άνθρωπος , η εικών του αοράτου Θεού, χωρίς το Άγιον Πνεύμα.
Ο άνθρωπος έχει ψυχή ζώσα..
Ψυχή που θέλει να ζήσει αληθινά..
Όχι απλώς να ζήσει…
Αλλά να ζήσει αληθινά το Θεό…
Να ζει μέσα της ο Θεός…
Και του δόθηκε αυτή η ευκαιρία καθώς από την πρώτη κιόλας στιγμή το έμβρυο έχει ζωή και είναι άνθρωπος, διότι λαμβάνει το εμφύσημα του Αγίου Πνεύματος και μέχρι την τελευταία του στιγμή φέρει αδιαλείπτως και αδιαπτώτως τα στοιχεία της θείας και ανθρωπίνης φύσεως.
Οπότε δεν πρέπει να χάσει αυτή την ευκαιρία για αυτή την ένωση, την ευκαιρία για θέωση..
Αυτή θα πρέπει να αποζητά, γιατί στην ψυχή του που ο Θεός την κατέστησε ζώσα, θα επέλθει ο θάνατος...
Και η ψυχή όταν πεθαίνει, άδει το πιο θρηνητικό τραγούδι…
Σχόλια στα Περί νήψεως του Γέροντος Αιμιλιανού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου