Από το άρθρο του π. Βασιλείου Θερμού
Από το πρόσωπο στο προσωπείο (Καθ' οδόν, τ. 10, 1995)
Κληρικοί που πέρασαν την ζωή τους σε γραφεία, και έμαθαν την εκκλησιαστική εθιμοτυπία και εκπροσωπούσαν τον επίσκοπο σε επίσημες εκδηλώσεις, αλλ' ανίκανοι ν' ακούσουν έναν άνθρωπο με προσοχή και να τον καταλάβουν, με την αναπηρία να μην μπορούν να συμπονέσουν και να συνεννοηθούν ανθρωπινά, αυτοί κατά κανόνα κρίνονται ότι “υπηρέτησαν ευδοκίμως την Εκκλησίαν” και πρέπει να προαχθούν, ωσάν η έννοια “Εκκλησία” να εξαντλήται στα χαρτιά και στο τυπικό. Κι αν δεν φαντάζωνται από πριν τον εαυτό τους ν' ανήκη στους Γίγαντες, το ύψος στο οποίο τούς ανεβάζουν τούς διαβεβαιώνει περί αυτού σύντομα....
Αλλά ο κοινός μου νους επιμένει πως η εν τη πράξει υποβάθμιση του επισκοπικού αξιώματος αποτελεί μία από τις σημαντικώτερες αιτίες κρίσεως της Εκκλησίας, ίσως την πιο καίρια.
φωτό: Π.Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου