O Mητροπολίτης Νέας Σμύρνης για τον μακαριστό επίσκοπο Αυγουστίνο Καντιώτη

Ο ΣΕ­ΒΑ­ΣΜΙΩΤΑΤΟΣ ΜΗ­ΤΡΟ­ΠΟ­ΛΙ­ΤΗΣ κ. ΣΥ­ΜΕ­ΩΝ ΔΙ­Α ΤΟΝ ΜΑ­ΚΑ­ΡΙ­ΣΤΟ ΜΗΤΡΟ­ΠΟ­ΛΙ­ΤΗ ΦΛΩ­ΡΙ­ΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙ­ΝΟ

Ὁ Σε­βα­σμ. Μη­τρο­πο­λί­της μας, ἀ­δυ­να­τώ­ντας νά με­τα­βεῖ στή Φλώ­ρι­να καί νά λά­βει μέ­ρος στήν ἐ­ξό­δι­ο Ἀ­κο­λου­θί­α τοῦ μα­κα­ρι­στοῦ Μη­τρο­πο­λί­του πρ. Φλω­ρί­νης ΑΥ­ΓΟΥ­ΣΤΙ­ΝΟΥ, λό­γω τῆς πα­νη­γύ­ρε­ως τοῦ ἁ­γί­ου Ἀ­λε­ξάν­δρου, πο­λι­ού­χου τῆς πό­λε­ως τοῦ Πα­λαι­οῦ Φα­λή­ρου, ἀ­πέ­στει­λε πρός τόν Σε­βα­σμ. Μη­τρο­πο­λί­τη Φλω­ρί­νης, Πρε­σπῶν καί Ἑ­ορ­δαί­ας κ. Θε­ό­κλη­το τήν ἀ­κό­λου­θη συλ­λυ­πη­τή­ρι­α ἐ­πι­στο­λή.
Σεβασμιώτατον
Μητροπολίτην Φλωρίνης, Πρεσπῶν καί Ἑορδαίας
κύριον Θεόκλητον
531 00 ΦΛΩΡΙΝΑ
Σε­βα­σμι­ώ­τα­τε καί ἀ­γα­πη­τέ ἐν Χρι­στῷ ἀ­δελ­φέ,
Με­τά πολ­λῆς συ­γκι­νή­σε­ως ἐ­πλη­ρο­φο­ρή­θην ὅ­τι τάς πρω­ϊ­νάς ὥ­ρας τοῦ Σαβ­βά­του ἐ­ξε­δή­μη­σεν εἰς Κύ­ρι­ον ὁ μα­κα­ρι­στός πλέ­ον Γέ­ρων Ἱ­ε­ράρ­χης καί σε­πτός προ­κά­το­χός Σας κυ­ρός Αὐ­γου­στῖ­νος......
Ὑ­πῆρ­ξεν ἐκ­κ­λη­σι­α­στι­κός ἄν­δρας πρώ­του με­γέ­θους. Ἡ πα­ρου­σί­α του ἐ­σφρά­γι­σε τήν ἐ­πο­χήν του καί ἤ­σκη­σε τε­ρα­στί­αν ἐ­πί­δρα­σιν εἰς τήν ζω­ήν καί τήν πο­ρεί­αν τῆς Ἑλ­λα­δι­κῆς Ἐκ­κ­λη­σί­ας μας καί ὄ­χι μό­νον.
Ἀ­δα­μά­ντι­νον ἦ­θος, πλου­σι­ω­τά­τη θε­ο­λο­γι­κή συ­γκρό­τη­σις, ἀ­γω­νι­στι­κό­της μο­να­δι­κή, ἀ­πα­ρά­μιλ­λος δύ­να­μις λό­γου, σπα­νί­α κη­ρυ­κτι­κή ἱ­κα­νό­της, συγ­γ­ρα­φι­κόν τά­λα­ντον ἐ­ξαί­ρε­τον, ποι­μα­ντι­κή καί φι­λαν­θρω­πι­κή δρᾶ­σις ἐ­ντυ­πω­σι­ά­ζου­σα ὑ­πῆρ­ξαν με­ρι­κά ἀ­πό τά πολ­λά χα­ρί­σμα­τα τά ὁ­ποῖ­α ἐ­κό­σμουν τήν προ­σω­πι­κό­τη­τά του, ἄλ­λα δῶ­ρα τοῦ Θε­οῦ καί ἄλ­λα καρ­ποί τοῦ ἀ­ξι­ο­θαυ­μά­στου κα­τά Χρι­στόν ἀ­γῶ­νος του.
Δι­ε­κρί­θη κα­τά τρό­πον μο­να­δι­κόν ὡς πρε­σβύ­τε­ρος-ἱ­ε­ρο­κή­ρυξ. Ἠ­κτι­νο­βό­λη­σεν ἔ­τι πε­ρισ­σό­τε­ρον κα­τά τήν μα­κράν καί καρ­πο­φό­ρον ἐ­πι­σκο­πι­κήν δι­α­κο­νί­αν του εἰς τήν Φλώ­ρι­ναν.
Ἡ πα­ρα­κα­τα­θή­κη ἤ­θους καί καρ­πο­φό­ρου δι­α­κο­νί­ας, τήν ὁ­ποί­αν κα­τα­λεί­πει εἰς τήν ἐν Ἑλ­λά­δι στρα­τευ­ο­μέ­νην Ἐκ­κ­λη­σί­αν τοῦ Χρι­στοῦ, εἶ­ναι ἀ­νε­κτί­μη­τος.
Τα­πει­νῶς ἱ­κε­τεύ­ω τόν Ἀρ­χι­ποί­με­να τῆς Ἐκ­κ­λη­σί­ας καί λα­τρευ­τόν Κύ­ρι­όν μας, νά ἀ­να­παύ­σῃ τήν ψυ­χήν τοῦ πο­λι­οῦ Γέ­ρο­ντος Ἐ­πι­σκό­που Του ἐν χώ­ρᾳ ζώ­ντων· με­τά τῶν ἁ­γί­ων καί με­γά­λων Πα­τέ­ρων τῆς Ἐκ­κ­λη­σί­ας Του. Ἡ δέ πα­τρι­κή εὐ­χή του, ἀ­γα­πη­τέ ἀ­δελ­φέ, νά συ­νο­δεύ­ῃ πά­ντο­τε τό­σον Ὑ­μᾶς, πνευ­μα­τι­κόν ἀ­νά­στη­μα, στε­νόν συ­νερ­γόν καί δι­ά­δο­χόν του, ὅ­σον καί τά πο­λυ­πλη­θῆ πνευ­μα­τι­κά του τέ­κνα.
Πα­ρά τήν σφο­δράν ἐ­πι­θυ­μί­αν μου νά ἀ­νέλ­θω εἰς Φλώ­ρι­ναν διά νά προ­σκυ­νή­σω τήν σε­πτήν σο­ρόν του καί νά συμ­με­τά­σχω εἰς τήν ἐ­ξό­δι­ον Ἀ­κο­λου­θί­αν του, ἀ­δυ­να­τῶ, λό­γῳ τῆς με­γά­λης Πα­νη­γύ­ρε­ως τοῦ ἁ­γί­ου Ἀ­λε­ξάν­δρου, ἀρ­χι­ε­πι­σκό­που Κων­στα­ντι­νου­πό­λε­ως, προ­στά­του καί πο­λι­ού­χου τῆς πό­λε­ως τοῦ Πα­λαι­οῦ Φα­λή­ρου.

Με­τά πολ­λῆς ἐν Χρι­στῷ ἀ­δελ­φι­κῆς ἀ­γά­πης

† Ο ΝΕ­ΑΣ ΣΜΥΡ­ΝΗΣ ΣΥ­ΜΕ­ΩΝ

 

ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ 

Ανεξάρτητη η Εκκλησία της Κύπρου . Αλλαγές στον Καταστατικό Χάρτη θα τις επιτρέπουν να ρυθμίζει από μόνη της τα του οίκου της

Στις 13 Σεπτεμβρίου και ύστερα από πολύμηνη μελέτη και επεξεργασία από επιτροπή της Ιεράς Συνόδου κατατίθεται προς έγκριση, ενώπιον των μελών της Συνόδου, το νέο Καταστατικό της Εκκλησίας της Κύπρου.

Το καταστατικό δεν έχει ακόμη αποσταλεί στα μέλη της Ιεράς Συνόδου αλλά με βάση το προσχέδιο του επέρχονται αλλαγές οι οποίες επιτρέπουν στην Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Κύπρου να ρυθμίσει μόνη της τα του οίκου της (χωρίς τη σύγκληση μείζονος Συνόδου με τη συμμετοχή ιεραρχών από το εξωτερικό), τα της διαδοχής του Αρχιεπισκόπου σε περίπτωση ασθένειας, ενώ διαφοροποιείται και η διαδικασία εκλογής του Αρχιεπισκόπου ώστε να έχει ενεργότερο ρόλο η ιεραρχία παρά οι πιστοί, των οποίων η ψήφος, μέχρι τις προηγούμενες αρχιεπισκοπικές εκλογές, ήταν καθοριστική.

Ο Αρχιεπίσκοπος μπορεί να απομακρύνεται με πλειοψηφία τριών τετάρτων από τη θέση του για λόγους ασθενείας. Παράλληλα, ρυθμίζεται και το θέμα τιμωρίας (μέχρι και καθαίρεσης) αρχιερέα για σκανδαλισμό του ποιμνίου. Η Σύνοδος μπορεί να στείλει ακόμη και δυσμενή μετάθεση Μητροπολίτη ή και επίσκοπο, με απόφαση των δύο τρίτων των μελών της.

Επίσης, το Πατριαρχείο αναλαμβάνει ρόλο εφετείου εναντίον απόφασης της Ιεράς Συνόδου όπως αναφέρεται στο καταστατικό: Αρχιερεύς καταδικασθείς εις ποινή στερητικής της ιεροσύνης ή εις την έκπτωση από του θρόνου, μπορεί να ασκήσει το δικαίωμα του εκκλήτου ενώπιον του Οικουμενικού Πατριαρχείου, κατά τα προβλεπόμενα των ιερών κανόνων.

Επιτροπή

•Η Επιτροπή που ετοίμασε το νέο Καταστατικό της Εκκλησίας της Κύπρου αποτελείται από το Μητροπολίτη Μόρφου Νεόφυτο (πρόεδρος) και το Μητροπολίτη Κωνσνταντίας και Αμμοχώστου Βασίλειο, καθώς και από τους κ.κ. Αλέκο Μαρκίδη, Κωνσταντίνο Πιτσάκη, Γεώργιο Πουλλή, Θεόδωρο Γιάγκου και το διάκονο Χρυσόστομο Νάσση.

ΤΟ 33% ΚΑΛΕΙ ΤΗ ΣΥΝΟΔΟ

Η Σύνοδος συνέρχεται σε τακτική συνεδρία τέσσερις φορές το χρόνο ή και εκτάκτως αν το ζητήσει το 1/3 των μελών της. -Συζήτηση θέματος εκτός ημερησίας διατάξεως είναι δυνατή, εφόσον παρίστανται και συναινούν πάντα τα μέλη της Συνόδου. (Αυτό αποκλείει τη συζήτηση οποιουδήποτε θέματος αν δεν συμφωνούν όλοι οι παριστάμενοι).

Το προσχέδιο του Καταστατικού

»Οι αρχιερείς (αρχιεπίσκοπος, μητροπολίτης και χωροεπίσκοπος) είναι ισόβιοι. Ωστόσο ο θρόνος μπορεί να κηρυχθεί εν χηρεία από την Ιερά Σύνοδο με ειδική πλειοψηφία των τριών τετάρτων του συνόλου των μελών της Συνόδου, «λόγω αρμοδίως αποδεικνυόμενης αδυναμίας αυτού να ανταποκριθεί στα λειτουργικά, ποιμαντικά και διοικητικά του καθήκοντα, συνεπεία σωματικού ή διανοητικού νοσήματος ή γήρατος».

(Η πρόνοια αυτή αποσκοπεί στην εύρυθμη λειτουργία της Συνόδου δεδομένων των προβλημάτων και των αντιπαραθέσεων που παρουσιάστηκαν κατά την ασθένεια του αρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου Α. Παράλληλα, η Σύνοδος θα μπορεί από μόνη της να απομακρύνει τον αρχιεπίσκοπο χωρίς να απαιτείται η σύγκληση μείζονος Συνόδου για να τον παύ σει). »Σε περίπτωση που υφίστανται αποχρώσες ενδείξεις για τη διάπραξη εκ μέρους αρχιερέως σοβαρού εκκλησιαστικού αδικήματος, η Ιερά Σύνοδος μπορεί να του αφαιρέσει τη διοίκηση και διαποίμανση της επαρχίας του. Εξάλλου, σε εξαιρετικές περιπτώσεις, αν υφίστανται αποχρώσες ενδείξεις, περί τελέσεως βαρύτατου κανονικού αδικήματος και έχει προκληθεί ισχυρός σκανδαλισμός, η Ιερά Σύνοδος μπορεί να θέσει αρχιερέα σε αργία, μέχρι να εκδοθεί τελεσίδικη δικαστική απόφαση. Πριν την επιβολή των ποινών ο υπό κρίση αρχιερέας καλείται σε ακρόαση ενώπιον της Συνόδου.

»Εκλογή αρχιερέως δεν μπορεί να γίνει εάν ο αρχιεπισκοπικός θρόνος βρίσκεται εν χηρεία.

»Εκλογή διά μεταθέσεως εν ενεργεία μητροπολίτη σε άλλη μητρόπολη ή χωρεπισκόπου εις άλλη χωρεπισκοπή είναι δυνατή, εφόσον η Ιερά Σύνοδος αποφασίσει σχετικά με πλειοψηφία δύο τρίτων.

»Οι υποψήφιοι αρχιερείς πρέπει να κατέχουν πτυχίο αναγνωρισμένης ορθοδόξου θεολογικής σχολής και να έχουν δεκαετή ευδόκιμο διακονία υπό την ιδιότητα του κληρικού ή μοναχού αλλά και να έχουν συμπληρώσει το 35ο έτος της ηλικίας τους.

»Για τις ανάγκες της αρχιεπισκοπής εκλέγονται δύο επαρχιούχοι επίσκοποι με πρόταση του αρχιεπισκόπου.

»Η σημερινή συγκρότηση της Ιεραρχίας, όπως αυτή διαμορφώθηκε πριν την ψήφιση του (νέου) Καταστατικού, δεν θίγεται από τις διατάξεις του νέου καταστατικού.

»Οι μη επαρχιούχοι μετέχουν των εργασιών της Συνόδου εκφράζοντες συμβουλευτική γνώμη. Επαρχιούχοι λογίζονται ο αρχιεπίσκοπος, οι μητροπολίτες και οι χωρεπίσκοποι.

»Η Εκκλησία της Κύπρου εκφράζει τη γνώμη της επί της παρεχόμενης θρησκευτικής διδασκαλίας και αγωγής στα σχολεία και των βιβλίων που χρησιμοποιούνται.

»Οι χωρεπίσκοποι απολαμβάνουν της αυτής διοικητικής αυτοτέλειας την οποία απολαμβάνουν και οι υπόλοιποι επαρχιούχοι αρχιερείς, υποχρεούμενοι όμως, εφόσον ιεροπρακτούσι στην επαρχία τους, να μνημονεύουν τον αρχιερέα της επισκοπής τους.

»Η Ιερά Σύνοδος είναι αποκλειστικώς αρμοδία για την επιβολή της ποινής του αναθέματος (μεγάλου αφορισμού) για όλα τα μέ λη της Εκκλησίας. »Ιερέας που μετατίθεται σε άλλη επαρχία πρέπει να φέρει κανονικό απολυτήριο γράμμα.

»Οι κληρικοί μπορούν να λειτουργούν μέχρι τα 70 τους χρόνια.

»Ουδείς δύναται να κηρύξει τον θείο λόγο εν ναώ άνευ της κανονικής αδείας του οικείου αρχιερέως.

»Για να απουσιάσει αρχιερέας πέραν του ενός μηνός από την Κύπρο, απαιτείται άδεια της Συνόδου ενώ δεν επιτρέπεται να απουσιάσει πέραν των τριών μηνών ετησίως, εκτός περιπτώσεων ασθενείας ή εκπλήρωσης αποστολής, κατά την κρίση της Συνόδου.

»Σε περιπτώσεις που η Σύνοδος συνεδριάζει ως δικαστήριο, κρατεί η επιεικεστέρα γνώμη.

Εκλογή Αρχιεπισκόπου

-Τον αρχιεπισκοπικό θρόνο μπορούν να διεκδικήσουν πάντες οι αρχιερείς που συμπλήρωσαν το 45 έτος της ηλικίας τους. ?Ο τοποτηρητής του αρχιεπισκοπικού θρόνου υποχρεούται να απολύσει εγκυκλίους ορίζοντας την εκλογή τριπροσώπου (δηλαδή των τριών επικρατεστέρων υποψηφίων) εντός δύο μηνών από της χηρείας του θρόνου.

-Η διαδικασία εκλογής προς ανάδειξη αρχιεπισκόπου γίνεται σε δύο στάδια, δηλαδή την εκλογή του τριπροσώπου δια καθολικής ψηφοφορίας και την εκλογή Αρχιεπισκόπου από τη Σύνοδο. ?Για τον καταρτισμό του καταλόγου των εκλεκτόρων, η Σύνοδος μπορεί να συνεργάζεται με τις υπηρεσίες του κράτους.

-Κάθε ψηφοφόρος δικαιούται να ψηφίσει μόνο ένα υποψήφιο για την κατάρτιση του τριπροσώπου.

-Αρχιεπίσκοπος αναδεικνύεται εκ του τριπροσώπου (από τους τρεις επικρατέστερους) εκείνος που θα συγκεντρώσει την απόλυτη πλειοψηφία των μελών της Ιεράς Συνόδου. Αν αυτή δεν επιτευχθεί, η ψηφοφορία επαναλαμβάνεται στην ίδια συνεδρία της Συνόδου και Αρχιεπίσκοπος αναδεικνύεται ο λαβών τας περισσοτέρας ψήφους. Εις περίπτωση ισοψηφίας, τίθεται κλήρος.

«Φιλελεύθερος»30/08/2010 – Του Βάσου Βασιλείου

Πλάνα από την Εξόδιο Ακολουθία του μακαριστού Επισκόπου Αυγουστίνου Καντιώτη

Tο μακαριστό πρώην μητροπολίτη Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας, Αυγουστίνο Καντιώνη, αποχαιρέτισαν σήμερα πλήθος ιερέων και χιλιάδες πιστοί.

Η εξόδιος ακολουθία εψάλη στο Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Παντελεήμονα της Φλώρινας.

Ο ενταφιασμός του έγινε στην ιερά μονή Αγίου Αυγουστίνου, έπειτα από δική του επιθυμία.

kasmeri

ΕΦΥΓΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ Ο ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΙΕΡΑΡΧΗΣ ΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΑΣ

ΤΟ ΕΞΠΡΕΣ ΠΟΥ ΠΕΡΙΜΕΝΕ ΧΡΟΝΙΑ Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ

ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΙΕΡΑΡΧΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ

ΗΡΘΕ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΑΡΕΛΑΒΕ, ΣΗΜΕΡΑ ΣΑΒΒΑΤΟ 28-8-2010, ΚΑΙ ΩΡΑ 5 π.μ.

__________________________

Σεβαστέ μας πνευματικέ πατέρα, καλή αντάμωση στην αιωνιότητα

____________________________

 

Ας μη λυπούνται οι πιστοί, που ο Γέροντας έφυγε από κοντά μας, γιατί ο Χριστός ζει και οι άνθρωποι του Θεού δεν πεθαίνουν ποτέ. Ο Γέροντας αγωνιστής ιεράρχης από την θριαμβεύουσα Εκκλησία θα έχει μεγαλύτερη παρρησία στο Θεό και θα βρίσκεται πάντοτε κοντά στους  αγωνιζομένους χριστιανούς και θα πρεσβεύει υπέρ αυτών  και θα συναγωνίζεται μαζί τους.

Σε ένα κήρυγμά του έλεγε·

«Εγώ θα φύγω. Πού θα πάω; ‘Οπου και αν πάω, αν δώ ότι η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ κινδυνεύει θα κάνω επανάσταση θα χτυπήσω συναγερμό. Δεν θα αφήσω την Εκκλησία του Χριστού ούτε στους αθέους ούτε στους μασόνους ούτε στους οικουμενιστάς…».

 

Καλά θα είναι, κάποιοι οικουμενισταί δεσποτάδες, να σεβαστούν τον Γέροντα και να μην ρθουν να πανηγυρίσουν στην Φλώρινα. Ο αγωνιστής ιεράρχης π. Αυγουστίνος Καντιώτης δεν θα επιθυμούσε την παρουσία πανηγυρτζίδων αιρετικών αρχιερέων στην κοίμησή του.

Ας μην λυπούνται οι πιστοί, και ας μη χαίρονται οι άπιστοι, γιατί η φωνή του Γέροντος δεν θα σιγήσει. Υπάρχει τόσο υλικό, και μας παρέδωσε τόσο μεγάλο πνευματικό οπλοστάσιο, που ανα πάσα στιγμή και σε κάθε αγώνα της Εκκλησίας ο Γέροντας με το φλογερό του κήρυγμα θα βρίσκεται μπροστά και θα τους ανατρέπει τα καταχθόνια σχέδιά τους.

Ας γνωρίζουν οι εχθροί της Ορθοδοξίας και του Ελληνικού έθνους· Δεν ξεμπέρδεψαν με π. Αυγουστίνο Καντιώτη των 104 ετών. Θα τον βρίσκουν πάντοτε μπροστά τους και τα βέλη τους θα είναι ανίκανα πλέον να τον βλάψουν.

ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΟ ΑΠΟ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΡΙΟ
ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΑΣ
Στις 28-8-2010  και ώρα 1 π.μ., ελάχιστες ώρες πριν από την κοίμηση του Γέροντος,  ήρθαν φίλησαν το χέρι του και πήραν την ευχή του, κάποιοι γονείς με τα παιδια τους.

ΤΑ ΑΘΩΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΜΑΤΙΑ ΒΛΕΠΟΥΝ

• Δύο δίδυμα  αδελφάκια ηλικίας 5-6 ετών, φίλησαν το χέρι του π. Αυγουστίνου και στην έξοδο λέει το ένα στην μητέρα του· Μαμά γιατί φαίνεται τόσο νέος; Και ο π. Ιερόθεος που το άκουσε απαντά· Είναι νέος 104 ετών!
• Το παιδάκι έμεινε στην πόρτα και τον κοιτούσε και επαναλάμβανε· Ναί, δεν είναι γέρος, αλλά πολύ νέος. Και το άλλο αδελφάκι  του που καθόταν δίπλα του συμπλήρωσε· Είναι πολύ ωραίος!
• Τί έβλεπαν τα αθώα ματάκια των παιδιών δεν γνωρίζουμε, η αγιότητα όμως του προσώπου του αγωνίστου ιεράρχου δεν κρύβονταν.

Ο χειρούργος ιατρός Ευγένειος Μπαϊραμίδης εκείνη την μεσονύκτια ώρα, κοιτούσε το γαλήνιο πρόσωπο του Γέροντος που δεν είχε αλλοιωθεί καθόλου απο την οξεία πνευμονική ανεπάρκεια των τελευτών 24αρων ωρών και με θαυμασμό είπε· Δέστε το πρόσωπο του Γέροντος, έχει ροδοκόκκινο χρώμα! Αν αυτό δεν είναι θαύμα, τότε ποιο είναι!

Όταν υπάρχει νεφρική ανεπάρκεια μαυρίζει το πρόσωπο. Στον π. Αυγουστίνο αυτό δεν έγινε, γιατί δεν το ήθελε ο Θεός.
Πηγή

Η αντικειμενική αξία του Αιγαίου

• Του Ν. Λυγερού

Όταν προσπαθούμε να πείσουμε μερικούς δικούς μας για την αξία του Αιγαίου, αντιμετωπίζουμε μεγάλες δυσκολίες για διάφορους λόγους, οι οποίοι είναι μεταξύ άλλων, η επιφύλαξη, ο φόβος, η φοβία, ο ενδοτισμός κι ο ραγιαδισμός. Άλλοι έχουν προβλήματα με τα διαγράμματα Voronoi και την τριγωνοποίηση Delaunay, λόγω του γνωστικού αντικειμένου. Κι άλλοι δεν μπορούν να συλλάβουν την εφαρμογή της τοποστρατηγικής στην περιοχή. Σκεφτήκαμε λοιπόν ότι ακόμα κι η απλοϊκή ανάγνωση του βιβλίου του Υπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας μπορεί να βοηθήσει αποτελεσματικότερα όλους αυτούς τους δικούς μας.
«Το Αιγαίο, που βρίσκεται σε μία κοντινή απόσταση κι από τις τρεις ηπείρους και παρέχει τη δυνατότητα του ανοίγματος και στις τρεις χωρίς κάποιο χερσαίο εμπόδιο, έχει από αυτήν την άποψη μία πρώτης τάξης στρατηγική σημασία όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά και την Τουρκία.»
Σε αυτό το επίπεδο, αναγνωρίζουμε μία ολική προσέγγιση που αναδεικνύει την κομβική και συνεκτική ιδιότητα του Αιγαίου ως ολότητα, δίχως να δοθεί έμφαση στα νησιά. Συνεχίζουμε λοιπόν το απόσπασμα.
« Αυτή η θάλασσα – πέρασμα, που κατέχει μία προσδιοριστική θέση στη γεωπολιτική, γεωστρατηγική, γεωοικονομική και γεωπολιτισμική αλληλεπίδραση της *Βαλκανικής χερσονήσου με την χερσόνησο της Μικράς Ασίας και την Μέση Ανατολή, παρουσιάζει μία πολύπλοκη δομή στο εσωτερικό της αποτελούμενη από χιλιάδες νησιά, νησίδες και βραχονήσια».
Εδώ βλέπουμε μία παράξενη εφαρμογή της τοπολογικής έννοιας του τριπλού σημείου επαφής και της τοποστρατηγικής έννοιας της βαλκανοποίησης (βλ. Opus), δίχως να δοθεί έμφαση στη δομή. Υπάρχει όμως και συνέχεια με περισσότερες λεπτομέρειες.
«Τα νησιά του Αιγαίου, που ταξινομούνται σε έξι βασικές ομάδες – νησιά του βορείου Αιγαίου, των βόρειων Σποράδων, των Κυκλάδων, του ανατολικού Αιγαίου, των Δωδεκανήσων και του νότιου Αιγαίου – σχηματίζοντας μεταξύ τους στρατηγικά περάσματα, δημιουργούν στρατηγικούς υποάξονες που αυξάνουν την συνολική σημασία του Αιγαίου.».
Σε αυτό το επίπεδο βρίσκουμε επιφαινόμενα των διαγραμμάτων Voronoi και της τριγωνοποίησης Delaunay που καθορίζουν όχι μόνο τη δομή, αλλά και τις σχέσεις των ομάδων. Ας εξετάσουμε, όμως, και το συμπέρασμα για να κλείσουμε.
«Το γεγονός ότι η συντριπτική πλειονότητα των νησιών του Αιγαίου βρίσκεται υπό ελληνική κυριαρχία, αποτελεί το σημαντικότερο αδιέξοδο της πολιτικής της εγγύς θαλάσσιας περιοχής της Τουρκίας».Πηγή

Ένα ράπισμα ρε παιδιά, ηχηρό όμως …

γράφει ο Στέλιος Παπαθεμελής

Ζούμε στη δίνη ενός φαυλόκυκλου όπου ανακυκλώνονται τα ελλείμματα και η ύφεση. 
Στο μεταξύ νηφάλιες φωνές όλο και συχνότερες, όλο και εντονότερες έρχονται από την έδρα του διεθνούς καπιταλισμού: Ο νομπελίστας Τζόζεφ Στίγκλιτς επέκρινε δριμύτατα τα προγράμματα λιτότητας των ευρωπαϊκών Κυβερνήσεων (άρα και της ημετέρας) ως πραγματικά «ανόητα» επισημαίνοντας ότι «η εμμονή στο έλλειμμα του 3% εγκυμονεί τον κίνδυνο διπλής ύφεσης» (Συνέντευξή του στο RTE του Δουβλίνου). 
Και ο έτερος Καππαδόκης νομπελίστας Πωλ Κρούγκμαν καταγγέλλει τις ανθρωποθυσίες που επιβάλλουν οι διάφορες ελίτ της πολιτικής (=κεντρικοί τραπεζίτες, υπουργοί οικονομικών και λοιποί εγγυητές της δημοσιονομικής πειθαρχίας) με σύνθημα «άμεσες περικοπές δημοσίων δαπανών»....

Αυτά βιώνουμε καθημερινά.
Και ο αμερικανός οικονομολόγος επικαλείται την ταπεινή πατρίδα μας ως παράδειγμα των δεινών που συνεπάγονται τα φοβερά προγράμματα λιτότητας, δηλαδή η πολιτική του ΔΝΤ και των κοινοτικών ομοφρόνων του.
Ξένοι, υπάλληλοι αμύητοι στην ελληνική πραγματικότητα, μη εκλεγμένοι και ουδαμού λογοδοτούντες, ανέλαβαν, υποτίθεται να μα σώσουν. Στ’ αλήθεια όμως να σώσουν τους εντολείς τους, διεθνείς τοκογλύφους δανειστές μας. 
Νέα φοροεισπρακτική επέλαση έχει σχεδιασθεί. Αλλά εύκολο στόχο έχει τους αδυνάτους επειδή είναι ευάλωτοι και όχι τους επώνυμους – δυσώνυμους και αείποτε προστατευόμενους. Οι μικρομεσαίοι εξακολουθούν να φορολογούνται έως 40% και οι Τράπεζες με 7%.
Στο μεταξύ οι αρχιτέκτονες της συμφοράς δρέπουν τα «εύγε» της «αγοράς». Ο Όλι Ρεν εγκωμιάζει στην “Wall Street” την Αθήνα, διότι «διέψευσε τους επικριτές της εφαρμόζοντας ένα φιλόδοξο πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής», δηλαδή ξεζουμίσματος του λαού.
Τελικά όσο πιο ωμά και θηριώδη τα μέτρα, τόσο πιο δοξαστικοί οι έπαινοι. Το άκρον άωτον βγήκε στις στήλες του δημοσιογραφικού οργάνου των κερδοσκόπων τους Financial Times στη γερμανόφωνη έκδοσή τους: «Ένα πράγμα είναι σαφές: Αυτός {ο Παπανδρέου} είναι ο άνθρωπός μας εκεί στην Αθήνα. Δεύτερη ευκαιρία δεν θα υπάρξει»! Αλλά αν είναι ο άνθρωπός τους μπορεί να είναι και ο άνθρωπός μας; «Ου δύνασθε δυσί κυρίοις δουλεύειν» (Ματθ. 6,24).
Ο αχαλίνωτος νεοφιλελευθερισμός που προωθεί η κυβερνώσα τρόικα ονομάζεται τώρα από τον Πρόεδρο της Σοσιαλιστικής Διεθνούς «4ος δρόμος για το σοσιαλισμό». Οι έννοιες έχουν χάσει την πραγματική τους σημασία. Τις έχουν αδειάσει από το καθιερωμένο περιεχόμενό τους. «Άστοχα πράγματα και κινδυνώδη» θα έλεγε ο Καβάφης. Σύγχυση και γενικό αλαλούμ. Περιγράφοντας άλλες σκληρές στιγμές ελληνικής τραγωδίας ο Θουκυδίδης (ΙΙΙ, 87) μετά τον Εμφύλιο που ακολούθησε την εκστρατεία της Κερκύρας (427 π.Χ.) διαπιστώνει με αποτροπιασμό ότι οι άνθρωποι έφτασαν στο σημείο ακόμη και τη συνηθισμένη σημασία που είχαν οι λέξεις για τις πράξεις να την αλλάξουν κατά πως τους άρεσε. «Την ειωθυΐαν αξίωσιν των ονομάτων αντήλλαξαν τη δικαιώσει». 
Ο λαός όμως ξέρει ότι οι φτωχοί και οι άνεργοι περνούν εφιαλτικές μέρες. Τα κοινωνικά μεσοστρώματα μεταπίπτουν στη φτώχεια, οι επαγγελματοβιοτέχνες δεν αντέχουν και κλείνουν τα μαγαζιά τους. Ανέγγιχτοι και κερδισμένοι είναι βρέξει χιονίσει οι διαπλεκόμενοι - καναλάρχες και μη - και οι τραπεζίτες. Ασύδοτα παραμένουν τα ποικιλώνυμα καρτέλ. Ο κοινός νους διερωτάται πως σε μια χώρα που συρρικνώνονται τα μεροκάματα, κατακρεουργείται το εργατικό δίκαιο, οι ιθύνοντές της δεν διανοούνται να ελέγξουν την διαρκώς εκτινασσόμενη ακρίβεια των ειδών πρώτης ανάγκης που είναι φθηνότερα στο Βερολίνο, στο Παρίσι και τη Ρώμη.
Διεθνώς η παγκοσμιοποίηση προλεταριοποιεί τους εργαζομένους του α’ κόσμου προωθώντας μισθούς Πεκίνου. Το αυτό επιχειρεί και παρ’ ημίν. Ως γνωστόν ο «Τρίτος δρόμος για το σοσιαλισμό» του αλήστου μνήμης Τόνι Μπλερ (που έγινε εσχάτως τραπεζίτης ενώ η σύζυγός του έχει ξεπουλήσει σε συνεργασία με τον Αττίλα όλα τα φιλέτα στα Κατεχόμενα της Κύπρου), ήταν Θατσερισμός στο τετράγωνο. Τώρα ο εγχωρίας εμπνεύσεως «Τέταρτος δρόμος» δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι είναι Θατσερισμός στον κύβο!
Στο μεταξύ έχει απανταχού της γης ξεφτιλισθεί το σύμπαν. Απ’ όπου κι αν πιάσεις τους μεγαλόσχημους θα λερωθείς. Είχαν προκαλέσει πέρσυ παγκόσμιο πανικό για πανδημία της «γουρουνογρίππης», επί το ευγενέστερον Η1Ν1. Επιφανείς «ειδικοί» ανά τον κόσμο στήριξαν την απόφασή του (τελικώς) κακόφημου Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας. Επεβλήθησαν στις Κυβερνήσεις τους και τις υποχρέωσαν να προμηθευτούν πανάκριβα εμβόλια την αποτελεσματικότητα των οποίων είχαν το θράσος να λένε ότι δεν εγγυώνται, αλλά θεωρούν απαραίτητη την αγορά τους. Τώρα αποδεικνύεται ότι 6 μέλη της Επιτροπής του ΠΟΥ ήταν λαμόγια των πολυεθνικών Φαρμακευτικών Εταιρειών (Αντιφωνητής 16/8/10). Μην περιμένετε να λογοδοτήσει κανείς, ετοιμασθείτε απλώς για την επόμενη πλαστή πανδημία…
Ο tempora o mores !
Θα ξυπνήσουν οι λαοί; Ο λαός μας; Έστω κάπως τώρα στις εκλογές του Νοεμβρίου. Ένα ράπισμα ρε παιδιά, ηχηρό όμως.
EFENPRESS

ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΑΣ ΣΤΑ ΑΕΙ ΜΕ ΒΑΘΜΟ 0 … ΚΑΙ ΕΙΣ ΚΑΤΩΤΕΡΑ !!!

Μετά το αλήστου μνήμης «μηδέν εις το …πηλίκιον» του κ. Γ. Παπανδρέου, σήμερα έχουμε και το : «με μηδέν εις το πανεπιστήμιον»!! Είναι το καινούργιο θαύμα της πασοκικής εξίσωσης όλων των ελληνόπουλων με το απόλυτο μηδέν.
 Όλα τα παιδιά, άσχετα από μελέτη και προσπάθεια, επιβραβεύτηκαν με την είσοδό τους στα ΑΕΙ-ΤΕΙ, έμειναν δε και 4.000 θέσεις κενές ώστε αν το ζητήσουν, να εισαχθούν και λαθρομεταναστόπουλα.
 Μετά την παλινόρθωση του σοσιαλισμού στην Ελλάδα, συνεχίζεται δυστυχώς η καλλιέργεια του πνεύματος της αρπαχτής, του βολέματος και της ήσσονος προσπάθειας. Άλλωστε δεν είναι τυχαίο, για όσους δεν έχουν επιλεκτική μνήμη, ότι οι σημερινοί κυβερνήτες πολεμούσαν με λύσσα την πρώην υπουργό της Ν.Δ., κ. Γιαννάκου, όταν «τόλμησε» να θεσπίσει την βάση του 10 για την εισαγωγή στα ΑΕΙ-ΤΕΙ....
Δεν πειράζει, σήμερα όλοι αυτοί οι «προοδευτικοί» δικαιώθηκαν. Όμως αγαπητοί συμπολίτες μου, η αδιαφορία, το βόλεμα και η απάθεια, σας οδήγησαν στην υποταγή και στον ραγιαδισμό στην αναγεννημένη πασοκική λεηλασία. Παρ’ όλα αυτά μην ανησυχείτε για τους εκλεκτούς της εμπιστοσύνης σας στις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου 2009. Οι σύντροφοι και οι παρατρεχάμενοι της κυβέρνησης του μνημονίου έχουν φροντίσει και σπουδάζουν τα παιδιά τους στο εξωτερικό ἤ σε ακριβά ιδιωτικά εκπαιδευτήρια στην Ελλάδα, με πρώτη και καλύτερη την υπουργό παιδείας. Μου φαίνεται μάλιστα αρκετά λογικό, αφού η γυναίκα ξέρει από πρώτο χέρι τι σημαίνει δημόσια εκπαίδευση. Το ίδιο ισχύει και για την υγεία, αφού οι σύγχρονοι αναμορφωτές της πατρίδας μας και για ένα απλό τσέκ απ, «πετάγονται» μέχρι την Αγγλία ἤ την Αμερική. Το κακό για εσάς τους Έλληνες ραγιάδες, είναι ότι τα παιδιά σας και εσείς βεβαίως, θα μένετε στην Ελλάδα για σπουδές, για νοσοκομεία, για εργασία. Και το χειρότερο είναι ότι στους μήνες που έρχονται, τα αφεντικά σας, θα ζητάνε και άλλες άσκοπες θυσίες, αφού όπως λένε μεταξύ τους αστειευόμενοι, σας θεωρούν κότες. Και θα τις κάνετε. Και ίσως μετανοήσετε. Αλλά δεν θα έχει ούτε αξία, ούτε σημασία. Και να μην θυμώνετε όταν οι άσπονδοι φίλοι μας θα σας εύχονται : και εις κατώτερα….
Παύλος
ΠΗΓΗ

VENDETA

Ἀποστομωτικὴ ἀπάντηση Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη σὲ Τοῦρκο Καθηγητὴ

Ἀποστομωτικὴ ἀπάντηση σὲ Τοῦρκο καθηγητὴ χρειάστηκε νὰ δώσει ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος, ὁ ὁποῖος πρότεινε νὰ ἀγοράσουν οἱ Ἕλληνες ξανὰ τὰ σπίτια καὶ τὰ καταστήματα τὰ ὁποῖα οἱ ἔποικοι μετέτρεψαν σὲ μπὰρ καὶ ξενοδοχεῖα.
Ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης φανερὰ ἐνοχλημένος τόνισε: "Θὰ κλείσω μὲ μία ὀφειλομένη ἀπάντηση στὸν τελευταῖο ὁμιλητὴ ὁ ὁποῖος μᾶς εἶπε, οὔτε λίγο, οὔτε πολύ, ὅτι ἔπρεπε νὰ ἀγοράσουμε ἐμεῖς τὰ δικά μας τὰ κτίρια, καὶ τὰ σχολεῖα νὰ μὴν ἀφήσουμε νὰ γίνουν ἑστιατόρια καὶ ξενοδοχεῖα, ἀλλὰ νὰ τὰ ἀγοράζαμε ἐμεῖς ποὺ τὰ κτίσαμε μὲ τὸν ἱδρώτα μας καὶ ἀπὸ τὸ ὑστέρημά μας καὶ μὲ κόπο καὶ μὲ ἐλπίδες καὶ προοπτικές».
Ἐπίσης, ὁ Προκαθήμενος τῆς Ὀρθοδοξίας πρόσθεσε: «Ἐὰν σήμερα γίνονται ξενοδοχεῖα καὶ ἑστιατόρια αὐτὰ τὰ κτίρια αὐτὸ νὰ τὸ ρωτήσει σὲ ἄλλους καὶ ὄχι σὲ ἐμᾶς, γιατί γίνονται. Ἐὰν δὲν γίνονταν αὐτὰ ποὺ ἔγιναν ὅλως ἀδίκως ἐναντίον τοῦ διεθνοῦς δικαίου τὴν δεκαετία τοῦ 1960, δὲν θὰ ἔφευγαν οἱ Ἴμβριοι ἀπὸ ἐδῶ, δὲν θὰ ἀδείαζαν τὰ σχολεῖα μας, δὲν θὰ χάναμε τὰ κτήματά μας, δὲν θὰ σκοτώνονταν ὀχτὼ - ἐννέα - δέκα Ἴμβριοι, δὲν θὰ δολοφονοῦντο δηλαδή, καὶ οὕτω καθεξῆς».
Τέλος, ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος ἀνέφερε ἀπὸ ἄμβωνος ὅτι θὰ ἔχει... συνάντηση μὲ τὸν Ἀντιπρόεδρο τῆς Τουρκικῆς Κυβέρνησης γιὰ ζητήματα ποὺ ἀφοροῦν τὴν Ἑλληνικὴ μειονότητα στὴν Κωνσταντινούπολη.

Δεῖτε τὸ βίντεο:

:
Πηγή:Ρομφαία 

Πηγή

Γιατί τζαμί και όχι ο Αγιος Νικόλαος στο Ground Ζero της Νέας Υόρκης;

ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ Αυτό είναι το μεγάλο παράπονο του ορθόδοξου κλήρου και των ελληνικής καταγωγής πιστών του Μανχάταν, που είδαν πρόσφατα τη μουσουλμανική κοινότητα της πόλης να έρχεται σε συμφωνία με τις αρχές για την οικοδόμηση τζαμιού και ισλαμικού κοινοτικού κέντρου, ενώ οι ίδιοι δεν έχουν ως τώρα κατορθώσει να «τα βρουν» με τους ιδιοκτήτες της περιοχής όπου ως το 2001 υψώνονταν οι Δίδυμοι Πύργοι του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου για την ανοικοδόμηση του ισοπεδωμένου ναού του Αγίου Νικολάου, εννέα ολόκληρα χρόνια μετά την καταστροφή.

Γύρω από το θέμα έχει προκληθεί μεγάλη διαμάχη καθώς η Ελληνορθόδοξη Αρχιεπισκοπή Βορείου και Νοτίου Αμερικής καταγγέλλει ανοιχτά τη Λιμενική Αρχή της Νέας Υόρκης, στην οποία ανήκει η έκταση όπου θα ξαναχτιστεί το World Τrade Center, ότι έχουν «ξεχάσει ή ακόμη χειρότερα εγκαταλείψει» την προοπτική κατασκευής του ναού κοντά στην αρχική του θέση, μόλις δύο τετράγωνα νότια από το «Σημείο Μηδέν», ενώ αντίθετα προωθούν συστηματικά- και πολύ γενναιόδωρα, αφού το κόστος αναμένεται να ξεπεράσει τα 100 εκατ. δολάριατην οικοδόμηση του ισλαμικού τεμένους.

Εντελώς αντίθετη είναι η εκδοχή των γεγονότων που παρουσιάζεται από την πλευρά της ιδιοκτησίας του WΤC: σύμφωνα με αυτήν, η ανοικοδόμηση του ελληνορθόδοξου ναού σε «μικρή απόσταση, λίγο νοτιότερα από την αρχική του θέση», ήταν από την πρώτη στιγμή το βασικό τους μέλημα, αλλά παρά τις πολυετείς διαπραγματεύσεις δεν επήλθε συμφωνία με την Αρχιεπισκοπή, λόγω διαφωνίας «σε οικονομικά και άλλα ζητήματα».

Εκπρόσωποι της Λιμενικής Αρχής της Νέας Υόρκης, στην οποία ανήκει η έκτασή του, υποστηρίζουν ότι το 2008 πρόσφεραν στην Αρχιεπισκοπή το ποσό των 20 εκατ. δολαρίων για να ξαναχτιστεί ο ναός, συν άλλα 40 εκατ. δολάρια για την κατασκευή υπόγειου χώρου στάθμευσης κάτω από αυτόν- ποσό που δεν θεωρήθηκε επαρκές, με αποτέλεσμα να διακοπούν οι διαπραγματεύσεις.

Σύμφωνα με τη σχετική ανακοίνωση της Λιμενικής Αρχής η Εκκλησία διατηρεί το δικαίωμα ανοικοδόμησης του ναού στην αρχική του θέση, αλλά μόνο αν «συμμετάσχει στα έξοδα ανακατασκευήςτου».Την ύπαρξη αυτής της προσφοράς αμφισβητεί έντονα τόσο η Αρχιεπισκοπή όσο και ο ελληνοαμερικανός πρώην κυβερνήτης της Πολιτείας Τζορτζ Πατάκις, ο οποίος ασχολείται ενεργά με την υπόθεση- όπως και ο Ρεπουμπλικανός υποψήφιος βουλευτής Τζορτζ Δήμος, ο οποίος απέστειλε πρόσφατα και σχετική επιστολή στον Μπαράκ Ομπάμα.

Οπως δήλωσε μάλιστα ο συνεργάτης του Αρχιεπισκόπου Αμερικής κ. Δημητρίου, πατήρ Αλέξιος Καρλούτσος, η αμερικανική πλευρά εγκατέλειψε ξαφνικά τις διαπραγματεύσεις και έκτοτε «αρνείταικάθε διάλογο».Αν και το ζήτημα ανέγερσης του νέου ναού του Αγίου Νικολάου απασχολεί ουσιαστικά ως τώρα μόνο τους Ελληνορθόδοξους, το θέμα της ανέγερσης ισλαμικού τεμένους μια ανάσα από τα αποκαΐδια του WΤC προκαλεί έντονες αναταράξεις σε ολόκληρη την πόλη, αλλά και εν γένει την Αμερική. Το περασμένο Σαββατοκύριακο μάλιστα εκατοντάδες κάτοικοι της πόλης διαδήλωσαν στα όρια του «σημείου μηδέν», απαιτώντας την ακύρωση του σχεδίου, το οποίο χαρακτήρισαν προσβολή στη μνήμη των χιλιάδων νεκρών από τις τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001.

«Το Βήμα»25/08/2010

Ο ηλεκτρονικός υπολογιστής επηρεάζει την ικανότητα γραφής του παιδιού

Όλο και περισσότεροι γονείς εκφράζουν την ανησυχία τους για το κατά πόσο η νέα τεχνολογία, δηλαδή οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές, επηρεάζουν την ικανότητα των παιδιών τους στο να γράφουν με μολύβι ή στυλό.

Δεν είναι μόνο που η καλλιγραφία πάει… περίπατο, αφού τα παιδιά προσχολικής και σχολικής ηλικίας μαθαίνουν να γράφουν στο πληκτρολόγιο ενός υπολογιστή και δεν εξασκούνται αρκετά στο γράψιμο με το μολύβι, αλλά και άλλες βασικές κινητικές ικανότητες του ατόμου.

Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα, την οποία χρηματοδότησε η BΙC και έλαβαν μέρος 1.000 γονείς από όλη την Αυστραλία, το 70% των γονέων ανησυχεί για το γεγονός ότι τα παιδιά τους όλο και συχνότερα επιλέγουν την πληκτρολόγηση από την γραφή με στυλό. Ας μην ξεχνάμε ότι εν έτει 2010 ένα ποσοστό 10% παιδιών προσχολικής ηλικίας μαθαίνει πρώτα να πληκτρολογεί και ύστερα να γράφει.

Σύμφωνα με την κ. Κάθι Γουόκερ, συγγραφέα του βιβλίου "Parenting: A Practical Guide to Raising Preschool Children" και σύμβουλο γονέων, η έλλειψη εξάσκησης στο γράψιμο μόνο αρνητικά αποτελέσματα μπορεί να έχει για την ικανότητα κινητικότητας του παιδικού χεριού και για την εν γένει νοητική του εξέλιξη στο μέλλον.

"Τα παιδιά σε αυτή την ηλικία ανακαλύπτουν τη δεξιοτεχνία που κρύβεται στα δάχτυλα και τα χέρια τους. Από τη μία αυτό μπορεί να τους προσφέρει περισσότερες λειτουργικές ικανότητες στα άκρα αλλά από την άλλη βοηθά στην γενικότερη νοητική τους ανάπτυξη.

Η υπερβολική χρήση του πληκτρολογίου από τα παιδιά προσχολικής ηλικίας υπονομεύει τον πειραματισμό του ατόμου στο να ζωγραφίζει για παράδειγμα, γεγονός που έχει άμεσο αντίκτυπο στην δημιουργικότητα του ατόμου", αναφέρει η κ. Γουόκερ και καταλήγει:

"Το γράψιμο με το στυλό, το μολύβι ή τον μαρκαδόρο αποτελεί ένα πολύ σημαντικό τρόπο επικοινωνίας για τον καθένα μας που στην ουσία προάγει την δημιουργικότητα του ατόμου και την σωστή νοητική του εξέλιξη".

Πηγή: (ΑΠΕ-ΜΠΕ του ανταποκριτή Σ. Χατζημανώλη)

Οικουμενισταί Πατέρες ανώτεροι των παλαιών!

Οίκουμενισταί επίσκοποι και καθηγηταί της θεολογίας εκφράζονται υποτιμητικά γιά τους αγίους Πατέρες της Εκκλησίας. Ισχυρίζονται, ότι εκείνοι οί Πατέρες, ούτε πολύ ούτε ολίγο, δέν ήταν ανοικτά μυαλά και δέν μπορούσαν να προβλέψουν τις σημερινές καταστάσεις άπό θρησκευτικής πλευράς και ότι δεν δύναται σήμερα να εφαρμόζεται απέναντι τών έτεροδόξων ή αρχαία τακτική. Ή αύστηρότης των Πατέρων απέναντι τών αιρετικών, καίτοι στηρίζεται στήν Άγία Γραφή, άπό τους έν λόγω οίκουμενιστάς δέν επιδοκιμάζεται, άλλά μάλλον αποδοκιμάζεται. Ή δε χειρότερη αποδοκιμασία φαίνεται στους λόγους του οικουμενικού και άρχιοικουμενιστού πατριάρχη Βαρθολομαίου, ότι οι Πατέρες, οί όποιοι απέκοψαν τους αιρετικούς παπικούς άπό το σώμα της Εκκλησίας, έπεσαν θύματα του άρχεκάκου όφεως και είνε υπόδικοι ενώπιον του Θεού!

Ένας αρχιεπίσκοπος του Εξωτερικού, βαρυνόμενος με μεγάλες ασέβειες και αιρέσεις, και με αβρές σχέσεις με τους αιρετικούς, σε ευλαβή κυρία, πού έπεκαλείτο και επαινούσε τους αγίους Πατέρες της Εκκλησίας γιά τους αγώνες τους υπέρ τής Πίστεως και εναντίον των αιρετικών, είπε: «Και εμείς, κυρία μου, τι είμαστε; Δέν είμαστε Πατέρες;».

Οί ταλαίπωροι οίκουμενισταί επίσκοποι φρονούν, ότι και αυτοί είνε Πατέρες, και μάλιστα ανώτεροι, με πνεύμα ευρύτερο και με αγάπη μεγαλύτερη. Άλλά πλανώνται πλάνην οίκτράν έχοντας τέτοιο φρόνημα γιά τους εαυτούς τους. Στο ερώτημα του αρχιεπισκόπου του Εξωτερικού προς τήν ευσεβή κυρία αρμόζει αυτή ή άπάντησι: Εσείς δεν είσθε δυστυχώς Πατέρες, διότι δέν γεννάτε πνευματικά παιδιά, συνειδητούς χριστιανούς, άλλ' είσθε και διώκτες των ευσεβών. Εσείς δεν είσθε Πατέρες, διότι φρονείτε, λέγετε και ενεργείτε πράγματα αντίθετα προς το θεόπνευστο κείμενο του Χριστιανισμού, τήν Αγία Γραφή. Σεις δέν είσθε Πατέρες, διότι δεν διακρίνεσθε για αγιότητα βίου. Και τα όστά των αγίων Πατέρων εύωδιάζουν. Όταν πεθαίνετε, συμβαίνει τούτο και σε σας;Σεις είσθε θύματα του άρχεκάκου όφεως.

Περιοδικό «Ο Σταυρός»

Για εσάς τους 300 της Βουλής

Ονομάζομαι Καλαμπούνιας Αθανάσιος, είμαι παντρεμένος εδώ και 4 χρόνια και το καλοκαίρι περιμένω το πρώτο μου παιδί μέσα σε αυτή την κρίση, μέσα σε αυτές τις ισοπεδωτικές αλλαγές που λαμβάνουν χώρα.
Αφορμή αυτού του e‐mail είναι όλα αυτά τα οποία βλέπω να διαδραματίζονται τον τελευταίο καιρό. Είμαι ένας Έλληνας πολίτης από τους εκατοντάδες χιλιάδες που βιώνουν αυτή την κατάσταση, που έχουν τις φοβίες τους, τις ανησυχίες τους και τους προβληματισμούς τους, όχι μονό για το παρόν, αλλά ΚΥΡΙΩΣ για το μέλλον.
θα γίνω γονιός για πρώτη φορά και αναρωτιέμαι πως θα καταφέρω να μεγαλώσω το παιδί μου, αν θα καταφέρω να του προσφέρω, όχι απαραίτητα αυτά τα οποία πρόσφεραν οι γονείς μου σε μένα, αλλά το ελάχιστο δυνατό να μεγαλώσει και να ζήσει ΑΞΙΟΠΡΕΠΩΣ..
Κύριοι αυτό το e‐mail είναι μια φωνή αγανάκτησης, απογοήτευσης, οργής, μια φωνή μέσα στις άλλες φωνές που φωνάζουν και λένε ΦΤΑΝΕΙ!!!
Γεννήθηκα το 1974, μια χρόνια όπου η ελληνική κοινωνία αναζητούσε ΞΑΝΑ ένα όνειρο, την ελπίδα μετά την 7χρονη δικτατορία, αναζητούσε ένα όνειρο και πίστευε σε αυτό. Ήταν μια κοινωνία με όνειρα, με ιδανικά, οι γονείς μου πίστευαν σε κάτι, αγωνίζονταν για κάτι, υπήρχε αισιοδοξία για το μέλλον. εγώ τι θα λέω στο παιδί μου, για ποια ελπίδα θα του μιλήσω, για ποιο όνειρο, για ποια ιδανικά;
Σήμερα 36 χρόνια αργότερα, χρόνο με το χρόνο αυτό το όνειρο έγινε εφιάλτης, ένας εφιάλτης που δεν θα ανοίξω τα μάτια και θα πω "ένα κακό όνειρο ήταν και πέρασε". Είναι ένας εφιάλτης τον όποιο βιώνω, βιώνουμε όλοι μας. Πολλοί από εσάς ήσασταν εκφραστές αυτού του ονείρου, είσαστε η γενιά του Πολυτεχνείου, με διάθεση για πάταξη της αδικίας που υπήρχε στην ελληνική κοινωνία από τη δικτατορία.
ΗΣΑΣΤΑΝ οι εκφραστές αυτού ονείρου που αναζητούσαν οι έλληνες το 1974, γιατί κύριοι σήμερα 36 χρόνια αργότερα μετατρέψατε αυτό το όνειρο σε εφιάλτη ? γιατί κύριοι πουλάτε αυτήν την ελπίδα, αυτό το όνειρο του κάθε Έλληνα;
Δεν με ενδιαφέρει να πω ότι φταίει το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ, η Αριστερά. Για μένα κύριοι , όλοι εσείς οι 300, σε κάθε κυβέρνηση εδώ και 36 χρόνια φταίτε! Δεν με ενδιαφέρει να μπω σε μια λογική, όπως κάνουν οι επόμενοι που καταλογίζουν ευθύνες στους προηγούμενους.
Εδώ και 36 χρόνια ακούμε για σκάνδαλα, για διαπλοκή, για άπατες, για σήψη της δημοσίας διοίκησης. Έφτασα στο σημείο να λέω ότι δεν με ενδιαφέρει πλέον τι έγινε παρελθοντικά, σε αντίθεση με πολλούς μεγαλύτερους από εμένα. Εγώ είμαι το παρών αυτής της χωράς, είμαι σε αυτή την παραγωγική ηλικία και ώριμα πολικά σκεφτόμενη.

• ΘΕΛΩ ΚΑΙ ΑΠΑΙΤΩ ΠΛΕΟΝ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΣΑΣ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕΤΕ ΝΕΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ, ΚΑΝΤΕ ΜΙΑ ΝΕΑ ΑΡΧΗ, ΚΑΝΤΕ ΤΟ ΛΑΟ ΝΑ ΠΙΣΤΕΨΕΙ ΣΕ ΚΑΤΙ, ΝΑ ΠΙΣΤΕΨΕΙ ΣΕ ΕΣΑΣ! (μπορείτε;)

36 χρόνια λόγια, λόγια, λόγια, λόγια...

• ΦΤΑΝΟΥΝ ΤΑ ΛΟΓΙΑ, ΜΕΤΟΥΣΙΩΣΤΕ ΤΟ ΛΟΓΟ ΣΑΣ ΣΕ ΠΡΑΞΕΙΣ !
• ΑΠΟΔΩΣΤΕ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ, ΑΠΟΔΩΣΤΕ ΕΥΘΥΝΕΣ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ !
• ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΙΓΟΥΣ, ΙΣΕΣ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ

Αυτό που ξέρω να πω είναι ότι σας ψηφίζουμε να μας εκπροσωπείτε και να λαμβάνετε τις καλύτερες δυνατές αποφάσεις για το ΛΑΟ!
ΣΑΣ ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΥΠΗΡΕΤΕΙΤΕ ΤΟ ΛΑΟ, ΓΙΑ ΝΑ ΕΞΥΠΗΡΕΤΕΙΤΕ ΤΟ ΛΑΟ, ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΟΥ !
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΠΑΡΕΤΕ ΑΠΟΦΑΣΗ ΟΤΙ ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΡΟΛΟ ΣΑΣ ! ΟΛΟΙ ΕΣΕΙΣ ΚΥΡΙΟΙ ΤΗΣ ΔΕΞΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ, ΚΑΙ ΟΠΟΙΑΣΔΗΠΟΤΕ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΠΑΡΑΤΑΞΗΣ. ΔΕΝ ΕΙΣΤΕ ΕΚΕΙ ΝΑ ΕΞΥΠΗΡΕΤΕΙΤΕ τα πιθανά όποια προσωπικά συμφέροντα και να οικειοποιείστε την εξουσία

• ΑΝ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΕΤΕ ΑΥΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΤΟ ΑΦΗΣΕΤΕ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΑΛΛΟ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΘΕΣΗ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙ ΠΡΑΞΗ

Άπαντες ανά την ελληνική επικράτεια σας επικρίνουν, δεν σημαίνει αυτό κάτι για εσάς;
Δεν είστε κύριοι ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, Αριστερά, είστε όλοι έλληνες, είστε όλοι εκεί για έναν κοινό σκοπό, για την ΕΛΛΑΔΑ, για τον ΕΛΛΗΝΑ!

• ΚΥΡΙΟΙ ΑΝΟΙΞΤΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΑΣ, ΑΝΟΙΞΤΕ ΤΑ ΑΥΤΙΑ ΣΑΣ, ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟ ΛΑΟ, ΑΚΟΥΣΤΕ ΚΑΙ ΔΕΙΤΕ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥ, ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ ΚΑΙ ΚΑΤΡΑΚΥΛΑ ΠΟΥ ΤΟΝ ΟΔΗΓΕΙΤΕ! ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ ΝΑ ΕΘΕΛΟΤΥΦΛΕΙΤΕ !

Τα νέα οικονομικά μετρά που ήρθαν και αυτά τα οποία πιθανόν θα έρθουν δεν με θίγουν μονό οικονομικά, με θίγουν σαν άνθρωπο, θίγουν την αξιοπρέπεια μου, θίγουν τη δυνατότητα να ζήσω ΣΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ!
Δεν ζητώ να γίνω πλούσιος, ποτέ δεν επιδίωξα να γίνω πλούσιος, ότι θέλω και εγώ όπως και εκατοντάδες‐χιλιάδες έλληνες πολίτες είναι να μπορούμε να ζούμε την καθημερινότητα μας, ευτυχισμένοι, χαρούμενοι

• ΜΗΝ ΜΟΥ ΣΤΕΡΕΙΤΕ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΖΗΣΩ ΑΞΙΟΠΡΕΠΩΣ,
• ΜΗΝ ΜΟΥ ΣΤΕΡΕΙΤΕ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΠΕΘΑΝΩ ΑΞΙΟΠΡΕΠΩΣ
• ΜΗΝ ΣΤΕΡΕΙΤΕ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΝΑ ΖΗΣΕΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΩΣ
• ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΖΗΤΙΑΝΟΣ, ΟΥΤΕ ΕΓΩ, ΟΥΤΕ ΚΑΝΕΙΣ ΑΛΛΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΝΑ ΖΗΤΙΑΝΕΨΕΙ ΓΙΑ ΤΟ ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ ΩΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΠΟΛΙΤΗΣ, ΜΙΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΕΥΝΟΜΟΥΜΕΝΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ!

Αρχές της δεκαετίας του ΄80 ο Παπακωνσταντίνου τραγουδούσε "...φοβάμαι όλα αυτά τα οποία θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα..." πόσο επίκαιρο ακούγετε αυτό σήμερα ΑΝ η δημοκρατία που βιώνω είναι αυτή, να λαμβάνονται αποφάσεις που να με θίγουν κατά αυτό τον τρόπο προτιμώ να γυρίσουμε σε μια δημοκρατική κατάσταση, όπως στην αρχαία Αθηνά, όπου ΟΛΟΙ οι πολίτες μαζεύονταν και αποφάσισαν από κοινού για το μέλλον της πόλης τους.
Σε όλους εσάς τους 300 της βουλής θα ήθελα να σας πω και να κλείσω , εμένα μπορεί να μην σκέφτεστε και να μην με λογαριάζετε, σκεφτείτε το παιδί μου, τα παιδιά όλων των ελλήνων πολιτών, το αύριο αυτής της χωράς!
Εγώ τα βράδια δεν μπορώ να κοιμηθώ εσείς;
Ευχαριστώ που με ακούσατε
Μετά Τιμής
Καλαμπούνιας Αθανάσιος
Πηγή

Νεοκλής Σαρρής: Η τουρκική συμπεριφορά δεν άλλαξε διά μέσου των αιώνων

• Στο περιουσιακό οι Τούρκοι εφαρμόζουν στην Κύπρο ό,τι έκαναν και στους Κωνσταντινουπολίτες

Του Ανδρέα Πιμπίσιη
Εφαρμόζουν τις ίδιες πρακτικές επί οθωμανικής αυτοκρατορίας, επί Κε- μάλ αλλά και σήμερα σ’ ό,τι έχει να κάνει με τις περιουσίες των μη μουσουλμάνων είτε αφορά κατοίκους της Τουρκίας είτε αφορά την κατεχόμενη Κύπρο.
Η πολιτική που εφαρμόζει σήμερα η Τουρκία στην Κύπρο σ’ ό,τι αφορά το περιουσιακό δεν είναι κάτι καινούργιο ούτε μοναδικό. Είναι μια πολιτική που είχε εφαρμοστεί στο παρελθόν εντός της ίδιας της Τουρκίας η οποία, σύμφωνα με τον καθηγητή Νεοκλή Σαρρή, έχει τις ρίζες της στο Ισλάμ και την οθωμανική αυτοκρατορία. Ούτε η συμπεριφορά της Τουρκίας αλλά και της τουρκοκυπριακής ηγεσίας στα κατεχόμενα έχει αλλάξει τις τελευταίες δεκαετίες καθώς, όπως σημειώνει ο κ. Σαρρής, η στάση των Τούρκων στην Κύπρο είναι η ίδια που είχαν εφαρμόσει και στην περίπτωση των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης. Ακόμα και στο θέμα των αποζημιώσεων φαίνεται πως η τουρκική πλευρά ακολουθεί σήμερα την ίδια πρακτική που ακολούθησε τη δεκαετία του ’20 όταν αρνήθηκε να αποζημιώσει τους Έλληνες που είχαν φύγει από την Τουρκία.
Παρόλα όσα λέγονται περί της κοσμικότητας του τουρκικού κράτους η στάση και η συμπεριφορά των κυβερνώντων στην Άγκυρα δεν έχει αλλάξει μέσα από τους αιώνες και καταδεικνύει τη συνέχιση της «οθωμανικής κληρονομιάς». Σύμφωνα με τον κ. Σαρρή «η πολιτική σκέψη και πράξη των κυβερνώντων στην Άγκυρα, δεν έπαψε να υπάρχει από της συστάσεως της λεγόμενης τουρκικής δημοκρατίας». Για να αντιληφθεί κάποιος την οθωμανική νοοτροπία πρέπει να γνωρίζει την ισλαμική πολιτική σκέψη καθώς είναι αυτή που την καθορίζει. Σύμφωνα με την ισλαμική σκέψη ο κόσμος διαχωρίζεται σε δύο κατηγορίες, στον κόσμο της σωτηρίας και στον κόσμο του πολέμου. Αυτός ο πόλεμος είναι και πνευματικός αλλά και πραγματικός, όπως όλοι τον ξέρουμε.
Αναλύοντας την ισλαμική πολιτική σκέψη ο κ. Σαρρής αναφέρει ότι η επέκτασή της καθορίζει και το κοινωνικοπολιτικό και οικονομικό καθεστώς των μη μουσουλμάνων μέχρι να γίνουν όλοι μουσουλμάνοι, που είναι και ο στόχος του Ισλάμ. Αυτοί οι μη μουσουλμάνοι χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες:

• Η μια κατηγορία των μη μουσουλμάνων, που έχουν αναγνωρισμένο θρήσκευμα από το Ισλάμ, όπως οι Χριστιανοί και οι Ιουδαίοι, από τη στιγμή που δέχονται την υπερέχουσα εξουσία των μουσουλμάνων, υποκύπτουν και φυτοζωούν. Ζουν με τέτοιους περιορισμούς που στις μέρες μας είναι ένας κοινωνικός αποκλεισμός και βεβαίως σε πολύ φτωχό επίπεδο. Είναι αυτοί που δέχονται την υπερέχουσα εξουσία που πληρώνουν ειδικούς φόρους, οι λεγόμενοι ραγιάδες.
• Η δεύτερη κατηγορία είναι αυτή των εμπορευομένων ξένων. Είναι οι ξένοι που εμπορεύονται με μια ισλαμική χώρα και μένουν στη χώρα αυτή. Γι’ αυτούς υπάρχει ένα καθεστώς προστασίας ενόσω η χώρα τους διατηρεί καλές σχέσεις με την ισλαμική χώρα. Από τη στιγμή που η χώρα τους παύει να έχει καλές σχέσεις με την ισλαμική χώρα, ούτε η περιουσία τους ούτε η ίδια τους η ύπαρξη είναι σε ασφάλεια και είναι όμηροι του ισλαμικού καθεστώτος.
• Η τρίτη κατηγορία είναι οι πολέμιοι, τους οποίους όπου τους βλέπεις τους σφάζεις. Οι Νεότουρκοι και πιο πριν ο Αμπντούλ Χαμίτ Β είχαν κηρύξει ιερό πόλεμο του Ισλάμ. Αποτέλεσμα αυτού ήταν οι σφαγές των Αρμενίων και των Χριστιανών.

Έτσι βλέπουμε πως όλα αυτά πάνω στα οποία στηρίζεται το Ισλάμ αποτελούν και σήμερα ακόμη το πλαίσιο μέσα στο οποίο κινείται η Τουρκία ασχέτως του αν αυτοαποκαλείται κοσμικό κράτος και ανεξάρτητα του εάν θέλει να γίνει και μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης όπου οι αντιλήψεις και οι προσεγγίσεις είναι πολύ διαφορετικές.
Βαθύς γνώστης της τουρκικής ιστορίας ο Νεοκλής Σαρρής αναφέρει πως τα αιτήματα των δυτικών προς την Τουρκία για εκσυγχρονισμό και εκδημοκρατικοποίηση δεν είναι σημερινά αλλά πάνε πίσω ενάμιση σχεδόν αιώνα. Σύμφωνα λοιπόν με τον κ. Σαρρή «ένα μόνιμο αίτημα των δυτικών δυνάμεων ήταν να αναγνωρίσει η οθωμανική αυτοκρατορία το δικαίωμα της περιουσίας και κυρίως για τους ξένους υπηκόους. Μετά από πολλές πιέσεις στα μέσα του 19ου αιώνα είχε βγάλει η οθωμανική αυτοκρατορία ένα νόμο περί ακινήτων στον οποίο βλέπουμε το εξής παράδοξο: υπάρχει άρθρο το οποίο λέει ότι οι ξένοι μπορεί να αγοράζουν ακίνητα στη χώρα αλλά υπό τον όρο η χώρα τους να έχει καλές σχέσεις με την οθωμανική κυβέρνηση». Εφάρμοσε δηλαδή κατά γράμμα αυτό που έλεγε το ίδιο το Ισλάμ. Και έτσι από τη στιγμή που οι ενέργειες του ξένου κράτους θεωρούνται από την οθωμανική κυβέρνηση ως επιζήμιες τότε τα ακίνητα αυτά θα τα αρπάζει το κράτος.
Ούτε βεβαίως αυτή η πρακτική όταν την εξουσία στην Τουρκία την ανέλαβε ο Κεμάλ Ατατούρκ και οι Νεότουρκοί του. Πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτό που συνέβη με τα ακίνητα των Κωνσταντινουπολιτών, που ήταν Έλληνες υπήκοοι, οι οποίοι αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν στην Ελλάδα.
Ο κ. Σαρρής μάς κατέθεσε και τη δική του προσωπική μαρτυρία όντας Κωνσταντινουπολίτης με περιουσία η οποία ωστόσο δεν του αναγνωρίζεται από το τουρκικό καθεστώς. Μας ανέφερε συγκεκριμένα: «Εν συνέχεια, όπως είναι η δική μου περίπτωση, δεν μου αναγνωρίστηκαν τα δικαιώματα της κληρονομιάς, διότι ενώ όλες οι αρχές έλεγαν ότι υπάρχει αμοιβαιότητα μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας οι Τούρκοι επικαλούνταν αόριστες πληροφορίες ότι οι Τούρκοι στην Ελλάδα δεν κληρονομούν. Μέσα στη δικογραφία υπάρχει ένα χειρόγραφο σημείωμα και αποκόμματα εφημερίδων που λένε ότι εγώ βρίζω την Τουρκία και συνεπώς θα πρέπει να στερηθώ του δικαιώματος της περιουσίας μου. Αποτέλεσμα ήταν να μην πάρω δύο περιουσίες που μου ανήκουν». Αυτό που έγινε για τον ίδιο, εκτιμά ο κ. Σαρρής αποσκοπούσε στο «να ακουστεί και όσοι είναι σε παρόμοια θέση μαζί μου να κλείνουν το στόμα τους και να μη διαμαρτύρονται».
Παρόλο που από το 1926 εισήλθε στο τουρκικό δίκαιο το ευρωπαϊκό εντούτοις η συνείδηση των Τούρκων δικαστών παρέμεινε οθωμανική.
Αυτή, αναφέρει ο Ελλαδίτης καθηγητής, είναι η πολιτική παράδοση στην Τουρκία σε σχέση με την περιουσία των ξένων στην Τουρκία και κυρίως σε σχέση με τους υποτελείς μη μουσουλμάνους. «Αυτό εφαρμόζεται και στην περίπτωση της Κύπρου».
Η ίδια αντίληψη έχει επικρατήσει και στη Συνθήκη της Λοζάνης. Τα συμβαλλόμενα μέρη, δηλαδή η Τουρκία και η Ελλάδα, όταν θα πραγματοποιείτο η ανταλλαγή των πληθυσμών όφειλαν να αποζημιώσουν για την ακίνητη περιουσία. Έτσι μετά την υπογραφή της Συνθήκης άρχισαν διαπραγματεύσεις μεταξύ τω δύο μερών οι οποίες όμως διακόπτονταν με υπαιτιότητα της Τουρκίας. Η Ελλάδα όμως κάθε φορά που διακόπτονταν και επανάρχιζαν οι συνομιλίες κάτι πλήρωνε ως αποζημίωση. Η Ελλάδα πλήρωσε για τις 350 χιλιάδες μουσουλμάνους που πήγαν στην Τουρκία. Αντίθετα η Τουρκία δεν πλήρωνε για το 1,5 εκατομμύριο Έλληνες που έφυγαν και πήγαν στην Ελλάδα. Και μέχρι τέλους δεν πλήρωσε τίποτε.
Η λεγόμενη ελληνοτουρκική φιλία του 1930 αυτό είχε ως βάση. Ο Βενιζέλος είπε τότε «δεν πληρώνουν που δεν πληρώνουν οι Τούρκοι, αλλά τουλάχιστον δεν βρισκόμαστε σε ένα ανταγωνισμό οπλικών συστημάτων στο Αιγαίο». Το τίμημα όμως το πλήρωσαν οι πρόσφυγες που δεν πήραν καμιά αποζημίωση για τις περιουσίες που είχαν χάσει στην Τουρκία σε αντίθεση με τους Τούρκους που είχαν πάρει σημαντική αποζημίωση.
Τη νύφη της ελληνοτουρκικής φιλίας, καταλήγει ο κ. Σαρρής, την πλήρωσαν οι πρόσφυγες.

Τα τρία κακά για τον άνθρωπο
Για να καταδείξει ακόμα πιο χαρακτηριστικά το πόσο επισφαλές είναι να κατέχει κάποιος περιουσία στην Τουρκία ο κ. Σαρρής μάς μετέφερε αυτό που έλεγαν κάποτε οι Γάλλοι. Από το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα μέχρι και τα μέσα του 20ού αιώνα κυριαρχούσε στη Γαλλία η εξής έκφραση για τα τρία κακά που μπορεί να συμβούν στη ζωή σου: το πρώτον «να έχεις καράβι στη Μαύρη θάλασσα», το δεύτερον «να έχεις γυναίκα στη Ρουμανία» και το τρίτον ήταν «να έχεις ακίνητα στην Τουρκία».
Ήταν δηλαδή επισφαλές να έχεις ένα καράβι στη Μαύρη θάλασσα καθώς λόγω τρικυμιών κινδύνευες να το χάσεις, να έχεις γυναίκα στη Ρουμανία όπου ήταν φιλελεύθερων αντιλήψεων και άρα κινδύνευες από απάτη και τρίτο να έχει κάποιος ακίνητο στην Τουρκία που μπορούσε ανά πάσα στιγμή να το χάσει.

Η Κύπρος, η μόνη χώρα όπου η μειοψηφία θα επιβάλλεται της πλειοψηφίας
ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ, σημειώνει ο κ. Σαρρής, επικαλούνται συνεχώς την πολιτική ισότητα στην Κύπρο προσπαθώντας μέσα από τη θέση αυτή να προωθήσουν τη δική τους πολιτική που δεν είναι άλλη από την πολιτική ανισότητα σε βάρος της πλειοψηφίας. Αν αυτό συμβεί, λέει ο κ. Σαρρής, η Κύπρος θα είναι η μοναδική χώρα του κόσμου όπου η μειοψηφία θα επιβάλλεται επί της πλειοψηφίας.
Όμως για το τι είναι πλειοψηφία και μειοψηφία υπάρχει διαφορετική προσέγγιση. Βάσει των στατιστικών της Κύπρου πλειοψηφία είναι οι Έλληνες και μειοψηφία οι Τούρκοι (με ή χωρίς τους εποίκους). Οι Τούρκοι όμως μετρούν τα πράγματα πολύ διαφορετικά και δεν θεωρούν ότι είναι οι ίδιοι μειοψηφία, ασχέτως αν μερικές φορές για λόγους εντυπωσιασμού των ξένων αφήνουν να φανεί ότι συμφωνούν με τη συγκεκριμένη άποψη.
Οι τουρκικοί υπολογισμοί πάνε πέραν των μερικών χιλιάδων Τουρκοκυπρίων τους οποίους προσθέτουν στα 50 εκατομμύρια Τούρκων. Βάσει λοιπόν της δικής τους λογικής και αριθμητικής, μειοψηφία δεν είναι οι Τούρκοι της Κύπρου αλλά οι Έλληνες που είναι σαφώς λιγότεροι. «Είναι το σχήμα το οξύμωρο το οποίο οι δικοί μας είτε δεν καταλαβαίνουν ή κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν», υπογραμμίζει ο κ. Σαρρής.

Το δίκαιο του κατακτητή και τα βακούφια
«ΠΕΡΑΝ όλων των άλλων που καθορίζουν την τουρκική πολιτική στο περιουσιακό υπάρχει και “το δίκαιο του κατακτητή” το οποίο συνεχίζει να είναι το ίδιο όπως και στην οθωμανική περίοδο, αναφέρει ο καθηγητής. Οι Οθωμανοί κατακτώντας μια περιοχή προέβαιναν σε λεπτομερείς καταγραφές των πάντων. Κατέγραφαν τα σπίτια, τους μύλους, τις οικογένειες, τα αρσενικά, τα θηλυκά, τις μέλισσες κ.λπ. Αυτό γινόταν προκειμένου να φορολογούν τα πάντα.
Επίσης υπήρχε η αντίληψη ότι όλη η γη ανήκει στον σουλτάνο και αυτός τη μοιράζει στους υπηκόους του. Γι’ αυτό και σήμερα υπάρχει η αντίληψη ότι “το κράτος τη δίνει, το κράτος την παίρνει”. Είναι γι’ αυτό που δεν υπάρχει η έννοια της ιδιοκτησίας κάτι που υφίσταται μέχρι και σήμερα. Αυτή την πολιτική εφάρμοσε και το καθεστώς Ντενκτάς ευθύς μετά την τουρκική εισβολή και μέχρι σήμερα επιμένει ότι οι περιουσίες στα κατεχόμενα ανήκουν το ψευδοκράτος».
«Πολλές φορές στα κατεχόμενα υποστηρίζουν πως ελληνοκυπριακές περιουσίες ανήκουν στο ΕΒΚΑΦ και όχι στους νόμιμους ιδιοκτήτες τους. Η θέση αυτή στηρίζεται στο ότι περιουσίες ανήκουν στα βακούφια διαφόρων Τούρκων πασάδων που ήταν στην Κύπρο επί οθωμανικής αυτοκρατορίας. Όμως αυτά τα βακούφια, όπως μας εξήγησε ο κ. Σαρρής, δεν ήταν νόμιμες πράξεις, αλλά παράνομες πράξεις κάποιων πασάδων που ήθελαν να ελέγχουν διάφορες περιοχές. Προκειμένου να ελέγχει και εισπράττει φόρους ένας πασάς “μπορούσε να χαρακτηρίσει περιοχές ολόκληρες ως δικές του” χωρίς την ίδια ώρα να καταθέτει οποιουσδήποτε τίτλους ιδιοκτησίας. Επειδή όμως υπήρχε ο φόβος ότι με τέτοιες ενέργειες ένας πασάς μπορεί να αποκτήσει δύναμη, δεν του επιτρεπόταν αυτές τις περιουσίες που ο ίδιος χαρακτήριζε ως δικές του να τις μεταβιβάζει στα παιδιά του και βεβαίως δεν είχε και το δικαίωμα να παίρνει όλα τα χρήματα γιατί μετά θα γινόταν πολύ ισχυρός. Ως εκ τούτου οι πασάδες δημιουργούσαν διάφορα ιδρύματα στα οποία πήγαιναν τα έσοδα από τις φορολογίες στις περιοχές αυτές. Τη διοίκηση του ιδρύματος την αναλάμβανε στη συνέχεια ο γηραιότερος της οικογένειας. Στη βάση αυτής της παράνομης πράξης των πασάδων θεωρεί το ΕΒΚΑΦ ότι οι περιουσίες στα κατεχόμενα αλλά και ενδεχομένως στις ελεύθερες περιοχές τού ανήκουν».

Αποζήμιωση στην αξία ενός αβγού!
«ΣΤΗΝΊμβρο, εξηγεί ο κ. Σαρρής, που είναι πιο κοντινός ο παραλληλισμός, εκτός του ότι μετέτρεψαν το νησί σε ανοικτή φυλακή και έστελναν καταδίκους να διαμένουν εκεί, οι Τούρκοι είχαν εφαρμόσει και πολιτική απαλλοτριώσεων. Για κάθε στρέμμα έδιναν ως αποζημίωση την αξία ενός αβγού! Δηλαδή δεκάρες. Αποτέλεσμα ήταν να φύγουν όλοι όσοι δεν είχαν φύγει.
Τώρα που τα πράγματα είναι καλύτερα κάποιοι έχουν πάει και έχουν ανακαινίσει τα σπίτια τους για να πάνε δέκα μέρες μέσα στο καλοκαίρι.
Αυτό θα συμβεί και στην Κύπρο. Σε περίπτωση μιας «καλής λύσης» θα επιστρέψουν 20, 30, 40 στα σπίτια τους, θα τους επιτρέπεται μια φορά το χρόνο να ανάβουν ένα κερί στην εκκλησία, η οποία όλες τις άλλες ημέρες θα είναι κλειστή. Ακόμα και να τους πουν να επιστρέψουν όλοι οι πρόσφυγες στα σπίτια τους θα είναι τέτοια η περιρρέουσα ατμόσφαιρα που δεν θα μπορέσαν να ζήσουν».

Πηγή: "ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ"

Kύπρος: Άγρια κόντρα για το Κυπριακό Δ. Χριστόφια και Αρχιεπισκόπου

Ενώπιον των αποδήμων αντάλλαξαν πυρά με φόντο το εθνικό θέμα

Βήμα αντιπαράθεσης μεταξύ του Προέδρου της Δημοκρατίας και του προκαθήμενου της Εκκλησίας αποτέλεσε για άλλη μια φορά το συνέδριο των αποδήμων Κυπρίων, που ξεκίνησε χθες τις εργασίες του στη Λευκωσία. Πρόεδρος Χριστόφιας και Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος αντάλλαξαν μεταξύ τους πυρά με άξονα το Κυπριακό και τις συνομιλίες. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν έκρυψε τη δυσφορία του τόσο για τα όσα του καταλόγισε ο Αρχιεπίσκοπος για τη διαχείριση του Κυπριακού με αποτέλεσμα να αποφύγει να τον προσφωνήσει κατά την έναρξη της ομιλίας του. Δυσφορία υπήρξε από πλευράς κ. Χριστόφια και για κάποιες αναφορές του προέδρου της ΠΣΕΚΑ Φίλιπ Κρίστοφερ και ειδικότερα για κάποιες συμβουλές που ανέφερε μέσα από τη δική του ομιλία.

Μιλώντας εκτός κειμένου ο Πρόεδρος Χριστόφιας απάντησε αρχικά στο θέμα της πρόταξης του Κυπριακού ως θέματος εισβολής και κατοχής, σημειώνοντας πως κάποια στιγμή στο μέλλον «θα δοθούν και τα πρακτικά των συναντήσεων είτε με τον κ. Ταλάτ είτε με τον κ. Έρογλου για να δούμε κατά πόσο ο σημερινός Πρόεδρος της Δημοκρατίας υπερασπίζεται το θέμα μας ως πρόβλημα εισβολής και κατοχής και παραβίασης ολόκληρου του λαού μας και παραβίασης του διεθνούς και ευρωπαϊκού δικαίου». Προχώρησε δε λέγοντας πως «εάν θα υπάρχει Κύπρος η ιστορία θα δικαιώσει και το σημερινό Πρόεδρο της Δημοκρατίας».

Ακόμα πιο έντονος ήταν στη συνέχεια στις παρατηρήσεις για το ποιες κινήσεις θα πρέπει να κάνει στο Κυπριακό, σημειώνοντας πως δεν μπορεί να μιλούν κάποιοι «ως τα στρατεύματά μας να βρίσκονται στα κράσπεδα της Άγκυρας και εκείνο που απομένει είναι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να δώσει την εντολή για την τελική έφοδο για να καταλάβουμε την Άγκυρα». Ζήτησε ακολούθως από όλους να συνειδητοποιήσουν την κατάσταση όπως είναι σήμερα και όχι όπως την ονειρεύονται να είναι. «Έπρεπε τα όνειρά μας να τα προσέξουμε πολύ πριν από το 1974, από το 1960. Δεν τα προσέξαμε, σφάλαμε πάρα πολλές φορές και δυστυχώς πληρώνουμε το τίμημα», συνέχισε με δηκτικό ύφος ο Πρόεδρος Χριστόφιας. Ακολούθως αναφέρθηκε στις προσπάθειες που ο ίδιος κατέβαλε για «να βγάλουμε την Κύπρο από τη γωνιά μετά την ατυχή από μέρους της κυπριακής ηγεσίας μη και εμού εξαιρουμένου της επιδιαιτησίας και των στενών χρονοδιαγραμμάτων. Που οδήγησαν στην επιδιαιτησία, που οδήγησαν στο δημοψήφισμα το οποίο η έξυπνη τουρκική πολιτική, ενώ εμείς, εγώ θεωρώ δίκαια, υποχρεωθήκαμε να απορρίψουμε το σχέδιο».

Απάντηση έδωσε ο Πρόεδρος και στις επισημάνσεις του κ. Κρίστοφερ για βελτίωση των σχέσεων με το Ισραήλ, λέγοντας πως αυτό το θέμα είναι επί τάπητος αλλά δεν μπορεί να γίνει με θυσία των σχέσεων της Κύπρου με τον αραβικό κόσμο. Η Τουρκία, υπογράμμισε, είναι στον αραβικό κόσμο που στοχεύει και όχι στο Ισραήλ «άρα χρειάζεται μια ισοζυγισμένη, σωστά μεθοδευμένη πολιτική και προς την κατεύθυνση του Ισραήλ αλλά να μην αρνούμαστε τη φιλία των Αράβων».

Έντονος στις αναφορές του για το Κυπριακό ήταν για άλλη μια φορά ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος, ο οποίος μίλησε πριν από τον Πρόεδρο Χριστόφια. Το πρώτο που επεσήμανε είναι πως «έχουμε ήδη περάσει τη γραμμή ασφαλείας και έχουμε παγιδευτεί» σε μια αδιέξοδη πορεία. Μίλησε για άσκοπη ευθυνολογία, θέλοντας με αυτό τον τρόπο να απαντήσει στην από πλευράς Προέδρου Χριστόφια επίρριψη ευθυνών στους προκατόχους του.

Ο Αρχιεπίσκοπος είπε ότι από πλευράς Ελληνοκυπρίων δεν υπάρχει διδαχή του παρελθόντος και έκανε ένα παραλληλισμό με τα όσα διδάσκονται οι Τούρκοι σε σχέση με το παρελθόν τους, ιδιαίτερα στην περίπτωση της Κύπρου. Περαιτέρω μίλησε για συνεχείς προσφορές της ελληνοκυπριακής πλευράς τόσο από τη σημερινή κυβέρνηση όσο και από τις προηγούμενες αλλά «η πλευρά μας δεν κέρδισε τίποτε, καμιά φορά». Αντίθετα, υπογράμμισε, «νομιμοποιούμε τα τουρκικά κέρδη από την εισβολή». Ο Αρχιεπίσκοπος τόνισε ακόμα ότι «η Τουρκία μάς έχει αποδείξει ότι δεν έχει διάθεση να επιτρέψει λύση λειτουργική και βιώσιμη». Υπογράμμισε ακόμα ότι για να εγκαταλείψει η Τουρκία τις μεθοδεύεις της εις βάρος της Κύπρου θα πρέπει να έχει κόστος και υπέδειξε την ανάγκη Ελλάδα και Κύπρος να χρησιμοποιήσουν το εργαλείο της ΕΕ και την τουρκική ένταξη.

Προσφωνώντας τους απόδημους Κύπριους, ο Πρόεδρος της Βουλής Μάριος Καρογιάν είπε ότι ένα χάσμα χωρίζει τις θέσεις των δύο πλευρών στα ουσιώδη και κεφαλαιώδη θέματα του Κυπριακού επισημαίνοντας ότι, σε αυτήν την ιδιαίτερα δύσκολη περίοδο, επιβάλλεται ανασχεδιασμός στρατηγικής και τακτικής, συλλογικότητα και ενότητα. Καλωσορίζοντας τους απόδημους στην Κύπρο ο υπουργός Εξωτερικών Μάρκος Κυπριανού είπε ότι υπογράμμισε τη σημασία του ρόλου τους για την Κύπρο και τη συμβολή τους για διεθνοποίηση του Κυπριακού.

Επενδύουν στη διάσπασή μας

Στην ομιλία του ο Πρόεδρος Χριστόφιας αναφέρθηκε στην κατάσταση στο εσωτερικό μέτωπο, τονίζοντας πως «η Τουρκία και η τ/κ ηγεσία επενδύουν χρησιμοποιώντας τη διάσπαση στο εσωτερικό μας μέτωπο ως όπλο στη φαρέτρα της επιχειρηματολογίας τους, παρουσιάζοντάς την ως ένα στοιχείο αδυναμίας της πλευράς μας να προβεί στις αναγκαίες κινήσεις και να λάβει τις αναγκαίες αποφάσεις για λύση του Κυπριακού».

Περαιτέρω ανέφερε ότι «η μη επίτευξη ενότητας και η εμφάνιση πληθώρας διαφορετικών και αλληλοαναιρούμενων ατζέντων στο όνομα της δημοκρατίας και του πλουραλισμού δεν νομίζω ότι δημιουργεί την καλύτερη εικόνα και δεν προσφέρει την καλύτερη υπηρεσία στην υπόθεσή μας».

«Φιλελεύθερος»25/08/2010

Μητροπολίτης Κυθήρων Σεραφείμ, «Ο οικουμενισμός είναι χοάνη θρησκειών»

Ολοκληρώθηκε πριν από λίγο ο πανηγυρικός Εσπερινός για την εορτή του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού στην Κόνιτσα με τη συμμετοχή πλήθους κλήρου και λαού. Στον Εσπερινό χοροστάτησε ο Μητροπολίτης Κυθήρων κ. Σεραφείμ ενώ παρέστησαν συμπροσευχόμενοι ο Μητροπολίτης Καστορίας Σεραφείμ, ο Μητροπολίτης Σερβίων και Κοζάνης Παύλος, ο Μητροπολίτης Τριφυλίας και Ολυμπίας Χρυσόστομος και ο οικείος Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης Ανδρέας.
Στον Εσπερινό κήρυξε ο χοροστατών Μητροπολίτης Κυθήρων. Αναφέρθηκε καταρχήν στη μεγάλη μορφή του μακαριστού Μητροπολίτου Κονίτσης κυρού Σεβαστιανού, ενθυμούμενος την νεκρώσιμη ακολουθία στην οποία και ο ίδιος ο Μητροπολίτης Κυθήρων συμμετείχε πριν από 16 χρόνια. Ακολούθως αναφέρθηκε συνοπτικά στο βίο του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού και έκανε εκτενή αναφορά σε μερικές από τις διδαχές του «Αγίου του Θεού». Κλείνοντας την ομιλία του αναφέρθηκε στην σύγχρονη «μεταπατερική θεολογία» λέγοντας: «Στις μέρες μας υπάρχει πολλή σύγχυση. Θέλουν να θέσουν την πατερική θεολογία στο χρονοντούλαπο. Καλοί ήταν οι Πατέρες, λένε, αλλά είναι περασμένες αυτές οι εποχές». Τόνισε δε ότι η πατερική θεολογία είναι καρπός του Αγίου Πνεύματος και γι’ αυτό είναι διαχρονική, και καμία θεολογία των πανεπιστημιακών εδράνων δεν μπορεί να την υποκαταστήσει. Προέτρεψε δε όλους να παραμείνουν προσηλωμένοι στην ορθόδοξη θεολογία των αγίων Πατέρων.
Αναφέρθηκε επίσης στον οικουμενισμό.....
χαρακτηρίζοντάς τον ως «χοάνη θρησκειών και χριστιανικών ομολογιών» από την οποία προέρχεται μία «θρησκεία» που επιδιώκει να επικρατήσει παντού. Κάθε τέτοια όμως κίνηση είναι αντίθετη, τόνισε ο Μητροπολίτης Κυθήρων, τόσο με την διδασκαλία του αγίου Κοσμά του Αιτωλού, όσο και με σύνολη την ορθόδοξη Παράδοσή μας.
Μετά το πέρας της εμπνευσμένης ομιλίας του Μητροπολίτη Κυθήρων ακολούθησε λιτάνευση του λειψάνου και της ιερής εικόνας του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού στην κεντρική πλατεία της Κόνιτσας, όπου μίλησε, κυρίως για τα εθνικά θέματα, ο Μητροπολίτης Κονίτσης Ανδρέας επισημαίνοντας τις μεγάλες δυσκολίες που διέρχεται η πατρίδα μας. Τέλος η λιτανεία επέστρεψε στον ιερό ναό του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού, όπου αύριο θα γίνει πολυαρχιερατική Θεία Λειτουργία.

Πηγή 

Τι μεταμορφώνει την αγέλη σε κοινωνία;

Τι μεταμορφώνει την αγέλη σε κοινωνία;

 

Tου Χρηστου Γιανναρα

Γιορτή της Παναγιάς του Δεκαπενταυγούστου: από τις λίγες πια αφορμές που απόμειναν για να διαπομπεύουμε οι Νεοέλληνες επιδεικτικά τον μεταφυσικό άξονα τού κάποτε πολιτισμού μας. Θρησκευτικές παράτες πανηγυριώτικου εντυπωσιασμού, πομπώδεις κενολογίες πολιτικών, δημοσιογράφων και δεσποτάδων – αχταρμάς επιδείξεων ασχετοσύνης και απαιδευσίας. Ολα να βεβαιώνουν την άγνοια ή την κυρίαρχη αδιαφορία για την πάλη «νοήματος» που μεταμορφώνει την αγέλη σε κοινωνία («οίον γιγαντομαχία τις περί της ουσίας»).

Η οικονομική χρεοκοπία και ο έσχατος διεθνής εξευτελισμός μας, η διαφθορά και κατάρρευση του πολιτικού μας συστήματος, η αλλοτρίωση του κοινωνικού σώματος σε αρένα διεκδικήσεων κτηνώδους ιδιοτέλειας, αυτά και τα συναφή εκεί έχουν την αιτία τους: στη συμπλεγματική ταύτιση του μηδενισμού με την «πρόοδο», στην επηρμένη χλεύη για κάθε ιερό και όσιο. Κυρίως, στη διαστροφή των θησαυρισμάτων και θεσμών της μεταφυσικής παράδοσης: στη θρησκειοποίηση του εκκλησιαστικού γεγονότος.

Θολές οι αιτίες, τόσο από τη χρονική απόσταση των απαρχών όσο και από τη σύγχυση των φρενών. Για τέσσερις ολόκληρους αιώνες, η υποδούλωση στους Τούρκους εξαφάνισε την ενεργό παρουσία του Ελληνισμού από το ιστορικό προσκήνιο. Και αυτό που προέκυψε σαν Ελληνισμός μετά από τόσο μακρό διάστημα, ήταν ένα μεταπρατικό κρατίδιο που πάλευε (και παλεύει) και πιθηκίζει τρόπο βίου (πολιτισμό) με αναποδογυρισμένους τους όρους της ελληνικής πρότασης και ταυτότητας.

Στη διάρκεια των αιώνων της ελληνικής απουσίας, ένας άκριτος και ανεξέλεγκτος από τα κριτήρια των Ελλήνων πολιτισμός γεννήθηκε στη μεταρωμαϊκή (βαρβαρική τότε) Δύση. Εκπληκτικός σε δυναμισμό πολιτισμός με κέντρο το άτομο, την εξυπηρέτηση και κολακεία των ενορμήσεων αυτοσυντήρησης, κυριαρχίας, ηδονής: Αντί για την ελληνική ταύτιση του «αληθεύειν» με το «κοινωνείν», η ταύτιση της αλήθειας με τη «σύμπτωση» (adaequatio)  ατομικού νου και αντι-κείμενου νοουμένου – σαρωτική επιβολή της νοησιαρχίας, του ατομοκεντρισμού. Αντί της «κοινωνίας» η societas («εταιρισμός επί κοινώ συμφέροντι»). Αντί του «δικαίου» (του «ανά τον λόγον») το jus:  κώδικας χρησιμοθηρικών κανονιστικών αρχών. Αντί της δημοκρατίας, η res publica. Αντί για την ελευθερία (άθλημα αυθυπέρβασης) η συμβατική (με σύμβαση) θωράκιση ατομικών δικαιωμάτων. Αντί για το εκκλησιαστικό γεγονός (την αγαπητική κοινωνία της ύπαρξης και της γνώσης), η θρησκεία (ατομική αξιομισθία, ατομική σωτηρία). Και πάει λέγοντας.

Ετσι, βγαίνοντας από την υποδούλωση στους Τούρκους ο Ελληνισμός (αλλά και οι υπόλοιπες κοινωνίες της Ορθόδοξης ελληνορωμαϊκής και σλαβικής «οικουμένης») στον 19ο αιώνα, βρέθηκαν σε ριζικά καινούργιο ιστορικό περιβάλλον, στους αντίποδες του πολιτισμού που είχε διαμορφώσει η συνάντηση της ελληνικής «πόλεως» με τη χριστιανική «εκκλησία». Ο πριν από την Τουρκοκρατία πολιτισμός ήταν πια ένα απόμακρο παρελθόν, κατασυκοφαντημένο λυσσωδώς από τη Δύση, μετονομασμένο χλευαστικά σε «Βυζάντιο»! Το ρεαλιστικό τώρα δίλημμα για τους Ορθόδοξους ήταν: ή το μοντέλο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, δηλαδή η καθήλωση στην ιστορική καθυστέρηση και υπανάπτυξη, ή η μίμηση του καινούργιου, «πεφωτισμένου και λελαμπρυσμένου» κόσμου της Δύσης.

Η ίδια η απελευθέρωση των Ορθοδόξων από τον τουρκικό ζυγό δεν κατορθώθηκε με άξονα και στόχο να αποκατασταθεί η άλλοτε ενιαία σε πολιτισμό ελληνορωμαϊκή «οικουμένη», ιστορική σάρκα, πολυεθνική - πολυφυλετική, της Μιας Καθολικής Εκκλησίας, από την οποία είχε αποσχιστεί η Δύση. Η απελευθέρωση κατορθώθηκε στο όνομα και με το όραμα του καινούργιου μοντέλου συλλογικότητας που είχαν γεννήσει στη Δύση ο ατομοκεντρισμός και η απολυτοποιημένη χρησιμοθηρία: το μοντέλο του «έθνους - κράτους». Οι ορθόδοξοι λαοί απελευθερώθηκαν χάρη στην έγκαιρη παγίδευσή τους στο αντιμεταφυσικό μένος της Δύσης (απόλυτα δικαιωμένο εκεί ιστορικά) και στα παράγωγά του (φυσιοκρατία, δικαιώματα του φυσικού ατόμου) σαρκωμένα στο συναρπαστικό υπόδειγμα της Γαλλικής και της Αμερικανικής Επανάστασης.

Διέσωζαν οι Ορθόδοξοι την επίγνωση διαφοράς ή και αντίθεσης προς τη θρησκειοποιημένη Χριστιανοσύνη της Δύσης. Αλλά κατανοούσαν και εξέφραζαν τη διαφορά ή αντίθεση με τους όρους που είχε πια καθολικά επιβάλει η Δύση: Ορους ιδεολογικής αντιμαχίας, δογματικών - νοησιαρχικών διατυπώσεων άσχετων με την πραγματικότητα της ζωής και το «νόημά» της. Τώρα και για τους Ορθοδόξους «πίστη» σήμαινε ατομικές «πεποιθήσεις» βασισμένες σε αξιωματικές a priori παραδοχές, με μοναδικό τάχα βιωματικό στοιχείο την επιδίωξη ατομικής αξιόμισθης ηθικότητας, ατομικής (στεγανά εγωκεντρικής) σωτηρίας.

Στην Ελλάδα σήμερα μοιάζει μάλλον αδύνατο να εντοπίσει κανείς συνοδικό κείμενο, επισκοπικό κήρυγμα, οποιαδήποτε έκφραση επίσημου εκκλησιαστικού λόγου, που να εκφράζει επίγνωση της διαφοράς της Εκκλησίας από τη θρησκεία, διαφοράς του μετέχειν - κοινωνείν από τον ατομοκεντρισμό τού να θρησκεύει κανείς για την αξιομισθία. Η γενίκευση μοιάζει αφοριστική, αλλά οι δυνατότητες για να ελεγχθεί προσφέρονται πληθωρικά: Οι τηλεοπτικές αναμεταδόσεις πανηγυριώτικου ιδεολογικού και ηθικοπλαστικού ευτελισμού της σημερινής Γιορτής θα κατακλύσουν τα Δελτία Ειδήσεων. Κάθε Κυριακή ο Ελληνας τηλεθεατής των κρατικών καναλιών μπορεί να κρίνει αν το αφόρητης κενολογίας κήρυγμα του καθεδρικού ναού των Αθηνών (ή της Θεσσαλονίκης) διαφέρει, έστω και ελάχιστα, από κάθε αντίστοιχη ρωμαιοκαθολική ή προτεσταντική ευσεβολογία. Και η υπεράσπιση της «Ορθοδοξίας», πανομοιότυπη με την ξύλινη ιδεολογική αντιμαχία «ορθόδοξων» μαρξιστών με «σχισματικούς» τροτσκιστές, ρεφορμιστές ή όποιους άλλους συμπλεγματικούς της μονοτροπίας.

Η ιδεολογική αλλοτρίωση και θρησκειοποίηση του εκκλησιαστικού γεγονότος κατακερμάτισε την άλλοτε Μία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία (που πραγμάτωση και φανέρωσή της ήταν η κάθε τοπική σύναξη Ευχαριστίας) σε πλήθος εθνοφυλετικών κρατικών εκκλησιών, κατά κανόνα υποταγμένων στις σκοπιμότητες του κρατικού εθνικισμού. Πριν από τη θρησκειοποίηση, την ενεργό και λειτουργική ενότητα των διάσπαρτων στην οικουμένη εκκλησιών την εξασφάλιζε το «συνοδικό σύστημα» με ραχοκοκαλιά τον θεσμό της «πενταρχίας των πατριαρχών». Ο θεσμός ακυρώθηκε, όταν οι Ρώσοι, το 1589, απαίτησαν εκβιαστικά τον «ανύψωσή» τους σε πατριαρχείο εκλαμβάνοντας τον τίτλο σαν προνόμιο εξουσιαστικής ισχύος, προϋπόθεση αυτοκρατορικής αυτοτέλειας. Τους ακολούθησαν στην αδαή εθνικιστική θρασύτητα οι Σέρβοι, το 1920, οι Ρουμάνοι, το 1925, οι Βούλγαροι, το 1953. Σκανδαλωδέστεροι οι Νεοέλληνες, είχαμε αυτοανακηρυχθεί, το 1833, «αυτοκέφαλοι», με την εκκλησία μας «επικρατούσα θρησκεία»!

Η πανηγυριώτικη ασχετοσύνη στη γιορτή της Παναγιάς του Δεκαπενταυγούστου έχει ρίζες τόσο βαθιές στο παρελθόν μας όσο και η ανίατη παραπληγία του πολιτικού μας συστήματος.
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Παπικές τιμές προς τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο στην Πολωνία

Mε πληροφορίες από romfea.gr και kath.net

Την Παρασκευή ολοκληρώθηκε η επίσημη επίσκεψη του Πατριάρχη Βαρθολομαίου στην Πολωνία. Ο Πατριάρχης, συνοδευόμενος από τον Μητροπολίτη Βαρσοβίας και πάσης Πολωνίας κ. Σάββα, Ιεράρχες της Πολωνικής Εκκλησίας και τα μέλη της συνοδείας του έφτασε στην έδρα του Καθολικού Πανεπιστημίου του Lublin «Ιωάννης Παύλος ΙΙ» όπου και αναγορεύθηκε Επίτιμος Διδάκτωρ του, για τη συμβολή του στην ενότητα όλων των Χριστιανών και του διαλόγου με άλλες θρησκείες.
«Ο επίτιμος αρχιεπίσκοπος του ορθόδοξου κόσμου είναι "πρωταθλητής της ειρήνης και της συμφιλίωσης", αγωνίζεται για τη θρησκευτική ελευθερία, τα ανθρώπινα δικαιώματα και την προστασία του περιβάλλοντος», είπε ο καθολικός Αρχιεπίσκοπος και Πρύτανης του Πανεπιστημίου του Lublin, Jozef Zycinski, πλέκοντας το εγκώμιο του Πατριάρχη Βαρθολομαίου......
Ανάμεσά στους παρισταμένους, στην τελετή εκτός του Μητροπολίτου κ. Σάββα παραβρέθηκαν ο Ρωμαιοκαθολικός Αρχιεπίσκοπος Gniezno και Πριμάτος της Πολωνίας κ. Jozef Kowalczyk, εκπρόσωποι της κυβέρνησης, της τοπικής αυτοδιοίκησης, του διπλωματικού σώματος και άλλων Χριστιανικών Δογμάτων.
Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος στην ομιλία του στα Αγγλικά, επεσήμανε το ρόλο του Οικουμενικού Πατριαρχείου για την οικοδόμηση της παγκόσμιας ειρήνης, της αρμονίας μεταξύ των Χριστιανών και των εκπροσώπων των διαφόρων θρησκειών. Αναφέρθηκε ακόμα στον Πάπα Ιωάννη Παύλο ΙΙ, και στην διοργάνωση από εκείνον, των προσευχών για την παγκόσμια ειρήνη στην Ασίζη το 1987.

Ο φαρδύς δρόμος οδηγεί τους ανθρώπους στην κόλαση (Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης)

Οι εντολές του Θεού δεν είναι βαριές, είναι πολύ ελαφριές, ανακουφίζουν, δροσίζουν και δημιουργούν και φτιάχνουν μακαριότητα στην ψυχή του ανθρώπου. Γι’ αυτό ο Χριστός μας δεν ζήτησε πολλά πράγματα. Και στη Δευτέρα Παρουσία δεν θα πει «γιατί δεν ασκητεύσατε…». Όχι. Θα πει «γιατί δεν ελεήσατε, γιατί δεν θρέψατε, γιατί δεν ντύσατε, γιατί δεν ανακουφίσατε το φυλακισμένο». Τι είναι αυτά; Έργα αγάπης. Γι’ αυτό είπε ο Χριστός «Ποιος είναι αυτός που με αγαπάει; Αυτος που τηρεί τις εντολές μου.Εκείνος που δε με αγαπάει δεν τηρεί τις εντολές μου». Με τον έλεγχο που έκανε στους εξ αριστερών, ήθελε να τους πει, ότι «εσείς δεν είχατε αγάπη και εφόσον δεν είχατε αγάπη, δεν μπορείτε να μπείτε στο νυμφώνα της αγάπης». Ο νυμφώνας της αγάπης κερδίζεται μόνο με την αγάπη και τη θυσία. Γι’ αυτό θα πρέπει, με την αγάπη και την ταπείνωση, να περάσουμε στη Βασιλεία των Ουρανών.

Στενή και τεθλιμμένη η οδός η απάγουσα εις την ζωήν. Ο φαρδύς δρόμος οδηγεί τους ανθρώπους στην κόλαση. Ποιος είναι ο φαρδύς δρόμος; Η ξένοιαστη κοσμική ζωή, και όταν περνούν οι μέρες μας άδειες…

Δεν πρέπει να μας πλανά ο διάβολος· και να προσπαθήσουμε, κατά το Ευαγγέλιο του Χριστού μας, να καθαρίσουμε το έσωθεν του ποτηρίου που είναι η ψυχή μας, η καρδιά μας, ο νους μας. Αν το μέσα του ποτηρίου, λέει, το κάνεις, άνθρωπε, καθαρό και το έξωθεν θα είναι καθαρό. Υποκριτά, μην κάνεις το έξω, και το μέσα το αφήνεις ακάθαρτο. Στα μάτια του Θεού είναι όλα φανερά. Τους ανθρώπους θα τους ξεγελάσουμε, θα δείξουμε άλλο πρόσωπο, αλλά τα μέσα μας είναι γνωστά στο Θεό. Να φροντίσουμε μέσα μας να τακτοποιηθούμε, ν’ αλλάξουμε. Το χρόνο που μας έδωσε ο Θεός να τον γεμίσουμε με καλά έργα, με καλές σκέψεις, με αγνά αισθήματα.

Να μην καθόμαστε και ασχολούμαστε με αργολογίες, να μην ασχολούμαστε με συζητήσεις άκαιρες και βλαβερές. Ν’ απαλλάξουμε τη γλώσσα μας από το να κρίνουμε τους ανθρώπους, τον αδελφό μας, τον πλησίον μας. Όχι, όχι μην το κάνουμε αυτό. Να κρίνουμε τον εαυτό μας, να καταδικάσουμε τον εαυτό μας. Αν τον καταδικάσουμε, θα τον απαλλάξουμε της καταδίκης του Θεού. Αν καταδικάσουμε, θα καταδικαστούμε κι αν κρίνουμε, θα κριθούμε, και με όποια μεζούρα μετρήσουμε θα μας μετρήσει ο Θεός.

Η κάθε στιγμή που περνάει δεν ξαναγυρνάει. Ο διάβολος μάς κερδίζει χρόνο, μάς απασχολεί με πράγματα γήινα και πρόσκαιρα προκειμένου να μας κερδίσει το χρόνο να μην τον έχουμε, ώστε να μην προσφέρουμε περισσότερα στο Θεό και στην ψυχή μας. Ας προσέξουμε όσο μπορούμε να είμαστε εν εγρηγόρσει, να γρηγορούμε στο μυαλό, στην καρδιά, να μην αφήνουμε σκέψεις, να μην αφήνουμε την καρδιά μας να μολύνεται. [...] Πόσες φορές αν θα ελέγξουμε τη συνείδησή μας, θα δούμε ότι δεν προσέχουμε. Επομένως δημιουργούμε σκάνδαλο. Αυτές τις αμαρτίες δεν τις γνωρίζουμε. Να τις εξαγορευθούμε και να σβήσουν.

Γι’ αυτό θα τα προσέχουμε όλα αυτά τα πράγματα, για να είμαστε έτοιμοι. Ο θάνατος είναι φοβερός, δεν είναι παιχνίδι. Εάν κανείς από μας έχει γνωρίσει λίγο περί θανάτου, αν κινδύνεψε από ασθένεια, είδε πόσο φοβερό είναι. Βλέπετε πώς δακρύζει ο άνθρωπος ή και κλαίει και τρέχουν τα μάτια του κατά την ώρα την επιθανάτια; Γιατί κλαίει; Γιατί βλέπει ότι έρχονται οι ενάντιες δυνάμεις, έρχονται τα δαιμόνια ν’ αρπάξουν την ψυχή. Κι η ψυχή τρέμει σαν το φθινοπωρινό φύλλο στον ελάχιστο άνεμο.

Λέει το τροπάριο της νεκρώσιμης ακολουθίας: «οίον αγώνα έχει η ψυχή χωριζομένη του σώματος, πόσα δάκρυα τότε; Προς τους αγγέλους τα όμματα τρέπουσα άπρακτα καθικετεύει, προς τους ανθρώπους τας χείρας εκτείνουσα ουκ έχει τον βοηθούντα«. Λέει, στρέφει τα μάτια στους αγγέλους δεν παίρνει τίποτα. Γιατί οι άγγελοι λένε «κατά τα έργα σου αλληλούια». Θα σε βοηθήσουμε, αλλά έπρεπε να βοηθήσεις κι εσύ με τα έργα σου. Σηκώνει τα χέρια προς τους ανθρώπους, βοηθήστε με. Κι εκείνοι λένε: τι να σε βοηθήσουμε, τον εαυτό μας δεν μπορούμε να βοηθήσουμε, εσένα θα βοηθήσουμε; Και τότε βάζει μυαλό ο κάθε άνθρωπος. Τι μπορεί όμως να κάνει εκείνη την ώρα, αφού ξεψυχάει;

Αυτή τη μελέτη, αυτή την αλήθεια, αυτή την πραγματικότητα την οποία βλέπουμε να την ζει κάθε δικός μας άνθρωπος που φεύγει από τη ζωή, γιατί δε μας γίνεται μάθημα να τακτοποιήσουμε τον εαυτό μας τώρα, ώστε όταν έρθει αυτή η περίπτωση, η ώρα, να είμαστε έτοιμοι; Ναι μεν θα πικραθούμε, ο θάνατος είναι από φύσεως σκληρός και πικρός, αλλά όταν η συνείδηση δεν μας καταμαρτυρεί, βάλσαμο έρχεται στην ψυχή. Η ψυχή ελπίζει, της γίνεται μια αίσθηση ότι κάτι θα γίνει. Γι’ αυτό λοιπόν, πριν έρθει αυτή η φοβερή ώρα, πριν έρθει αυτή η πρώτη κρίση της ψυχής από τη μεγάλη κρίση της Δευτέρας Παρουσίας, ας ετοιμαστούμε, ας προσέξουμε, ας βιαστούμε τώρα, όχι αύριο και μεθαύριο. Από σήμερα, απ’ αυτή τη στιγμή, μέσα στην ψυχή μας μετάνοια κι επιστροφή στο Θεό. Κι όταν ο Θεός δει αυτή την καλή διάθεση από μέρους μας, θα μας βοηθήσει. Και αυτή τη μικρή διάθεση θα την κάνει μεγάλη, ώστε να επιτελεστεί αυτή η μεγάλη σωτηρία των ψυχών μας.

Πηγή: “Δοκιμασμένες Πνευματικές Νουθεσίες προς Απόκτηση της Ψυχικής Υγείας και της Σωτηρίας μας”, εκδ. Ορθόδοξος Κυψέλη